@ Ε ΞΑΙ ΡΕ ΤΙ ΚΟ ! μόλις σήμερα το πρωί είχα computer και το είδα. άφισα και μιάν ελάχιστη κουβέντα...
το καπέλλο απ' το μαγαζάκι της Σορβόννης, πρωτοκαθεδρία ! τι να πω ;...
Τατ, μέσα από την εμπειρία της φύσης, συνειδητοποιώ όλο και πιό πολύ, κάθε μέρα και περισσότερο, το πόσο πολύ έχουμε ξεφύγει απ' τη φύση, και το πόσο πολύ μου λείπει.
χτες βράδυ πότισα με τις ώρες δέντρα και γη. όταν ρίχνεις στο χώμα νερό, είναι σα να το χαϊδεύεις ! σα να ανασταίνεται...
αγαπημένη αυτή η μουσική και τα τραγούδια !
"δε θέλω να δουλεύεις, να βασανίζεσαι... θέλω να τρως, να πίνεις και να στολίζεσαι!"
"νά χα το φεγγάρι, νάχαμε τη χάρη ..."!
"δόξες και πλούτη μη ζητάς παλάτια μαγεμένα κοίταξε νάβρεις μιά καρδιά που να πονεί γιά σένα"
και το ΥΠΕΡΟΧΟ τραγούδι της γιαγιάς μας, της μάνας μας και δικό μας :
"Κυνηγός που κυνηγούσε εις τα δάση μια φορά, έτυχε να συναντήσει μιά ερημοεκκλησιά.
Προχωρεί και μπαίνει μέσα με λυπητερή καρδιά βλέπει εκεί να προσκυνάει μια μικρή καλογριά.
Καλογραία μου, της λέγει, τ’ όνομά σου επιθυμώ. ας το μάθω και ας ποθάνω στο ερημοκλήσι αυτό.
Τ’ όνομά μου δε στο λέγω, γιατί θα με λυπηθείς, γιατί εσύ ’σαι η αιτία καλογραία, να με δεις.
Το ψωμί μου είναι το χόρτο το κρεβάτι μου αυτό και μια πέτρα προσκεφάλι έτσι μούτανε γραφτό.
Όπου δεις δυο κυπαρίσσια και στη μέση μια μηλιά εκεί μέσα είναι θαμμένη μια μικρή καλογριά."
άκου, Τατ, κουβέντα : "...και μια πέτρα προσκεφάλι έτσι μούτανε γραφτό..."
6 σχόλια:
Χα..χα..χα...χα!
@
μου αρέσουν τα γέλια
και οι χαρούμενοι άνθρωποι...
:)
μας δρόσισες!
Καλημερούλες! :) :)
@
γλυκειά καλημέ-σπέρα :)
κάτι σου έστειλα...
για μπες εδώ αγάπη μου:
http://anemondixtia.blogspot.com/2011/07/blog-post_16.html
η ταινία!!!
μετά μουσικής!
@
Ε ΞΑΙ ΡΕ ΤΙ ΚΟ !
μόλις σήμερα το πρωί είχα computer και το είδα.
άφισα και μιάν ελάχιστη κουβέντα...
το καπέλλο απ' το μαγαζάκι
της Σορβόννης, πρωτοκαθεδρία !
τι να πω ;...
Τατ, μέσα από την εμπειρία της φύσης, συνειδητοποιώ όλο και πιό πολύ, κάθε μέρα και περισσότερο, το πόσο πολύ έχουμε ξεφύγει απ' τη φύση, και το πόσο πολύ μου λείπει.
χτες βράδυ πότισα με τις ώρες δέντρα και γη.
όταν ρίχνεις στο χώμα νερό, είναι σα να το χαϊδεύεις ! σα να ανασταίνεται...
αγαπημένη αυτή η μουσική και τα τραγούδια !
"δε θέλω να δουλεύεις,
να βασανίζεσαι...
θέλω να τρως, να πίνεις
και να στολίζεσαι!"
"νά χα το φεγγάρι,
νάχαμε τη χάρη ..."!
"δόξες και πλούτη μη ζητάς
παλάτια μαγεμένα
κοίταξε νάβρεις μιά καρδιά
που να πονεί γιά σένα"
και το ΥΠΕΡΟΧΟ τραγούδι
της γιαγιάς μας,
της μάνας μας
και δικό μας :
"Κυνηγός που κυνηγούσε εις τα δάση μια φορά,
έτυχε να συναντήσει μιά ερημοεκκλησιά.
Προχωρεί και μπαίνει μέσα με λυπητερή καρδιά
βλέπει εκεί να προσκυνάει μια μικρή καλογριά.
Καλογραία μου, της λέγει, τ’ όνομά σου επιθυμώ.
ας το μάθω και ας ποθάνω στο ερημοκλήσι αυτό.
Τ’ όνομά μου δε στο λέγω, γιατί θα με λυπηθείς,
γιατί εσύ ’σαι η αιτία καλογραία, να με δεις.
Το ψωμί μου είναι το χόρτο το κρεβάτι μου αυτό
και μια πέτρα προσκεφάλι έτσι μούτανε γραφτό.
Όπου δεις δυο κυπαρίσσια και στη μέση μια μηλιά
εκεί μέσα είναι θαμμένη μια μικρή καλογριά."
άκου, Τατ, κουβέντα :
"...και μια πέτρα προσκεφάλι
έτσι μούτανε γραφτό..."
τι άλλο να πω, δεν έχω...
φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου