.................
.Δε θα φοβηθώ άλλο,
είπε.Θα βγω στην παραλιακή με πανσέληνο.
Και θ' αποσύρω τα αισθήματά μου από τη διάθεσή σου.
Όποιος μ' αγαπάει ας κινδυνεύσει εξ ίσου.
.Μέρες τώρα,
είπε, το σώμα μου λείπει.
Ζω τον κυνισμό των αδικαίωτων αισθημάτων.
.Θα επιστρέψω,
είπε, και βάδισε πάνω στο νερό.
.Αυτή..Η από νερό σκεπτόμενη ερημιά.
.......Τέλειωσαν τα ψέματα
Το αλογάκι σκότωσε το παιδί
Ο ξύλινος στρατιώτης πυροβόλησε
τα χρόνια
Ο ακροβάτης άφησε τα σκοινιά
κι έπιασε τους κρεμασμένους
Όλα στροβιλίζονται στο μυαλό
Όταν φυσάει
Νοτιάς τα όνειρά μας
Υγρασία
Το τραπέζι της Κυριακής
το στρώνουν
οι απόντες.
.......Είναι η περίληψη των σιωπών μου
που εκρήγνυται
και φέγγω ολόκληρη όταν λυπάμαι.
...η
θλίψη
του
σώματος
.
.
ΣΤέΛΛΑ ΒΛΑΧΟΓΙάΝΝΗ
.
.
εκδ. μικρή
άρκτος
.
.
.
.
.
.