.
................
.
Δε θα φοβηθώ άλλο, είπε.
Θα βγω στην παραλιακή με πανσέληνο.
Και θ' αποσύρω τα αισθήματά μου από τη διάθεσή σου.
Όποιος μ' αγαπάει ας κινδυνεύσει εξ ίσου.
.
Μέρες τώρα, είπε, το σώμα μου λείπει.
Ζω τον κυνισμό των αδικαίωτων αισθημάτων.
.
Θα επιστρέψω, είπε, και βάδισε πάνω στο νερό.
.
Αυτή.
.
Η από νερό σκεπτόμενη ερημιά.
.
.
.
.
.
.
.
Τέλειωσαν τα ψέματα
Το αλογάκι σκότωσε το παιδί
Ο ξύλινος στρατιώτης πυροβόλησε
τα χρόνια
Ο ακροβάτης άφησε τα σκοινιά
κι έπιασε τους κρεμασμένους
Όλα στροβιλίζονται στο μυαλό
Όταν φυσάει
Νοτιάς τα όνειρά μας
Υγρασία
Το τραπέζι της Κυριακής
το στρώνουν
οι απόντες.
.
.
.
.
.
.
.
Είναι η περίληψη των σιωπών μου
που εκρήγνυται
και φέγγω ολόκληρη όταν λυπάμαι.
.
.
.

η
θλίψη
του
σώματος
.
.
ΣΤέΛΛΑ ΒΛΑΧΟΓΙάΝΝΗ
.
.
εκδ. μικρή
άρκτος
.
.
.
.
.
.