VII.

Βιβλιοθήκη Ελλήνων και ξένων συγγραφέων
.

ΛΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΗ Ποιητική Ανθολογία

Βιβλίο έκτο
.

Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΤΟΥ

Εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ
Σελίδες 216
ΔΡΧ.20

Ἀργύρης Ἐφταλιώτης

Τραγούδι τ᾿ ἀργαλειοῦ

το δημοσιεύω αυτό, γιατί κατέληξε να είναι ένα θαυμάσιο δημοτικό τραγούδι !

στις παιδικές χορωδίες, οι δάσκαλοι, μας έμαθαν να το τραγουδάμε.

το χορέψαμε ως τσάμικο !

Πέρνα, σαΐτα μου γοργή, μὲ τὸ ψιλὸ μετάξι,
νἄρθει ὁ καλός μου τὴ Λαμπρὴ νὰ βρεῖ χρυσὰ ν᾿ ἀλλάξει,
                        Τάκου τάκου ὁ ἀργαλειός μου,
                        τάκου κι ἔρχεται ὁ καλός μου.

Μαντήλι ἀπὸ τὸ δάκρυσμα δὲν τοὔμεινε στὰ ξένα.
Ἀρχοντοποῦλες τὸν ζητοῦν κι αὐτὸς πονεῖ γιὰ μένα.
                        Τάκου τάκου στὴν αὐλή μου,
                        ὥσπου νάρθει τὸ πουλί μου.

Ἐγὼ τὸ φάδι θὰ γενῶ κι ἐκεῖνος τὸ στημόνι,
ποὺ νὰ μπλεχτεῖ μὲς στὸ πανὶ καὶ πιὰ νὰ μὴ γλυτώνει.
                        Τάκου καὶ σὲ λίγο φτάνει
                        γιὰ φιλὶ καὶ γιὰ στεφάνι.

Πέτα, σαΐτα μου γοργή, χτύπα, χρυσό μου χτένι,
ἡ ἀτέλειωτη Σαρακοστὴ μερόνυχτο νὰ γένει.
                        Τάκου τάκου ὁ ἀργαλειός μου,
                        τάκου κι ἔρχεται ὁ καλός μου.

--------------------------------------------------------------

από το ποίημα "ΑΓΑΠΗΣ ΛΟΓΙΑ"

IX

Μέρες που θάτανε μ' εσέ μαργαριτάρια,

χωρίς εσέ μες στου καιρού τα βάθη πάνε,

ψυχρές και ανωφέλητες, σαν τα λιθάρια

που μες στη θάλασσα μικρά παιδιά πετάνε !

-------------------------------------------------------------

από το ποίημα "ΔΕ ΖΩ..."

Δε ζω με την αγάπη σου, με τα φιλιά σου,

και μήτε με την ψεύτρα την ελπίδα.

Κι όμως ακόμα βρίσκουμαι στην αγκαλιά σου,

την αγκαλιά του ονείρου που είδα

--------------------------------------------------------------

Κωστής Παλαμάς

από το "Ο ΝΑΟΣ" 

Ἐγὼ δὲν εἶμαι λειτουργός, τοῦ μυστηρίου
τὸ φοβερὸ κλειδὶ δὲν ἔπιασα, κι ἀκόμα
δὲν ἄγγιξα, δειλὰ ἢ ἀπότολμα, τὴν πύλη
ποὺ φέρνει στῆς ζωῆς τ᾿ ἀγνώριστα Ἐλευσίνια.

από την "ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ" 

και πόσο επίκαιρο, στ' αλήθεια,
είναι τούτο το απόσπασμα !

 

“ Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μεσ’ τη Χώρα.

Στην εκκλησιά, στον κλίβανο, στο σπίτι, στ’ αργαστήρι

παντού, στο κάστρο, στην καρδιά, τ’ αποκαΐδια, οι στάχτες

Πάει κι ο ψωμάς, πάει κι ο χαλκιάς, πάει κ’ η γυναίκα,

πάνε

τα παλικάρια, οι λειτουργοί, και του ρυθμού οι τεχνίτες,

του Λόγου και οι προφήτες.

Τα χέρια είναι παράλυτα, και τα σφυριά σπασμένα

και δε σφυροκοπά κανείς τ’ άρματα και τ’ αλέτρια

κι’ η φούχτα κάποιου ζυμωτή λίγο σιτάρι αν κλείσει

δεν βρίσκει την πυρά ζεστή ψωμί για να το κάνει.

Κι’ από κατάκρυα χόβολη μεστή η γωνιά, κι’ ακόμα

κι απ’ τη γωνία του σπιτιού, πιο κρύα η καρδιά είναι.

Κακοκατάντησε η καρδιά του ανθρώπου.  Κρίμα…κρίμα!

--------------------------------------------------------------------.

 한국 외국어 대학교

έφτασε ένα βιβλίο στα χέρια μου.

περιεχόμενο σελίδες 47

το μισό τυπωμένο σε μιά γλώσσα ακατανόητη, γλώσσα - ζωγραφιστή.

παρατηρώ :

μακρά γραμμή κάθετη ενώνεται με βραχεία γραμμή οριζόντια

βραχεία γραμμή οριζόντια ενώνεται σε ευθεία με κύκλο τονούμενο

μακρά γραμμή κάθετη ενώνεται με μακρά γραμμή οριζόντια
μακρά γραμμή οριζόντια ενώνεται προς τα πάνω, εις το μέσον με βραχεία γραμμή κάθετη
βραχεία γραμμή κάθετη ενώνεται σε ευθεία με κύκλο τονούμενο 

 το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου είναι ποιήματα του Κωνσταντίνου  Καβάφη, ζωγραφισμένα σε γλώσσα μακρινή κι ακατάληπτη...

 한국 외국어 대학교

διαβάζω στους τίτλους  :
Τμήμα Ελληνικών Σπουδών στην Νότια Κορέα, του Πανεπιστημίου Χανκούκ

και
"το ενδιαφέρον των Κορεατών φοιτητών , για την Ελληνική Γλώσσα και τον Ελληνικό Πολιτισμό".


ξαναδιαβάζω,
γιά να το χωνέψει καλά το μυαλό μου :

"το Τμήμα Ελληνικών Σπουδών στην Νότια Κορέα, του Πανεπιστημίου Χανκούκ".

"το ενδιαφέρον των Κορεατών φοιτητών , για την Ελληνική Γλώσσα και τον Ελληνικό Πολιτισμό".

 한국 외국어 대학교

κι εμείς, αυτάδελφοι ;
εμείς ;


όλοι οι φίλοι μου το γνωρίζουν, τα περισσότερα χρόνια της ενήλικης ζωής μου, τα έχω περάσει σε αυστηρή πειθαρχία με τον εαυτό μου.
γιά χρόνια έζησα σαν ένας στρατιώτης, ας πούμε, που μέσα στην μάχη δεν επιτρέπεται να κλαίει.
το κλάμα του στρατιώτη, σε καιρό αγώνα, μπορεί να υποσκάψει το ηθικό των ανθρώπων γύρω του...
ένας στρατιώτης σε αποστολή, σε σκληρή δουλειά, σε επαγγελματική δουλειά, σε κοινωνική δουλειά, σε ό, τι ασήμαντο ή σημαντικό κάνει, δεν μπορεί να δείχνει λιποψυχιά, μήτε αδυναμία.
έτσι έλεγα όλον τον καιρό μέσα μου...
και μέχρι πριν λίγα χρόνια, σε όλα τα δύσκολα της ζωής, απαγόρευα αυστηρά στον εαυτό μου να κλάψει.
 

ιδού λοιπόν απόψε εγώ εδωδά, με το κλάμα μου
κρατώντας στα χέρια ένα βιβλίο με μιά γλώσσα ζωγραφιστή που δεν κατανοώ   
- βραχεία γραμμή οριζόντια ενώνεται σε ευθεία με κύκλο τονούμενο -
ο Κωνσταντίνος Καβάφης μεταφρασμένος στην Νότια Κορέα,
Τμήμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Χανκούκ,
το ενδιαφέρον των Κορεατών φοιτητών , για την Ελληνική Γλώσσα και τον Ελληνικό Πολιτισμό



και πειράζει, αυτάδελφοι,  που με πήραν απόψε τα δάκρυα ;

τα δάκρυα, που δεν είναι μονάχα από θλίψη, μα από οργή περισσότερο, κι από ντροπή.
οργή γιά την δική μας αδιαφορία για την Ελληνική Γλώσσα και τον Ελληνικό Πολιτισμό και τον Ανθρώπινο Πολιτισμό.
μήπως, ό, τι έχουμε και δεν έχουμε, η παραγωγή μας, η βαρειά βιομηχανία του τόπου μας, μήπως δεν είναι πρώτα απ' όλα η γλώσσα μας κι ο πολιτισμός ;
τα ξεπετάξαμε κι αυτά. όπως ξεπετάξαμε ό, τι άλλο ακριβό και πολύτιμο...
όποιον θεσμό... όποια λογική... όποιαν κοινωνική δικαιοσύνη... όποιαν ανθρωπιά...

δάκρυα από θλίψη κι οργή γιά την κατάσταση της δικής μας παιδείας κι εκπαίδευσης
θλίψη κι οργή γιατί τα δικά μας παιδιά είτε στέκονται εδώ άπραγα, είτε πήραν τις στράτες της γης γιά να σπουδάσουν ή γιά να βγάλουν το ψωμί τους, 
θλίψη κι οργή και ντροπή γιατί αστόχαστα εγκαταλείψαμε το χώμα και τους καρπούς της γης μας
θλίψη κι οργή γιατί διαλύσαμε την υγεία και την κοινωνική περίθαλψη, όσα με τόσο κόπο κερδήθηκαν μέσα στα χρόνια
θλίψη κι οργή γιατί όλο και περισσότεροι άνθρωποι ρίχνονται στο περιθώριο
θλίψη κι οργή, γιατί μας έχουν κάνει όλους αριθμούς και στατιστικές
θλίψη κι οργή γιά το απρόσωπο, γιά το απάνθρωπο πρόσωπο της εξουσίας
θλίψη κι οργή γιά την ιδιοτέλεια, την παλιανθρωπιά, την αναισθησία, την ανικανότητα, πρώτα και κύρια των κρατούντων.


 είδα τούτο εδώ απόψε,

한국 외국어 대학교
βραχεία γραμμή κάθετη ενώνεται σε ευθεία με κύκλο τονούμενο  
"το ενδιαφέρον των Κορεατών φοιτητών , για την Ελληνική Γλώσσα και τον Ελληνικό Πολιτισμό" 
και μ' έπιασαν κλάματα...
καμμιά φορά, κλαίν κι οι σκληροί στρατιώτες... 
- τούτους τους καιρούς, όλο και πιό συχνά...- 


  

Είμαστε αλάνια, 
διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα
και δεν την τρομάζουν οι φουρτούνες τη δική μας ράτσα