Βατραχο Μυο Μαχία 

 (στο θέατρο Μεταξουργείο)

το έργο - επικό ποίημα - χρονολογείται από τον 4^ο αι. π.Χ

Εκφράζω εδωδά την άποψή μου  για την παράσταση που είδα, ως ένας απλός θεατής,  που όμως, αφ’ ενός αγαπάει την θεατρική τέχνη, αφ’ ετέρου αγαπάει τα κλασικά κείμενα και πιστεύει ακράδαντα ότι θα έπρεπε με πολύ περισσότερη σπουδή η πολιτεία να τα διδάσκει στον κόσμο – ειδικά στους νέους…

Μακάρι, τα κλασικά κείμενα, είτε όσα φέρουν μηνύματα, είτε όσα απλά ψυχ αγωγούν, μακάρι η επίσημη Ελληνική πολιτεία να έμπαινε κάποτε στον κόπο να τους δώσει τη σημασία που τους πρέπει, εντάσσοντάς τα με τρόπο ΣΩΣΤΟ (όχι άλλη μηχανική αποστήθιση !) μέσα στην εκπαίδευση…

Θα ήταν αυτό κι ένα αληθινό δείγμα, ότι η πολιτεία, δίνει και στην παιδεία των νέων μας τη σημασία που της πρέπει…

Με ευχαρίστησε όταν πέρυσι είδα στο θέατρο την κυρία Κοκκίνου να «διδάσκει» τον Πελοποννησιακό πόλεμο με έναν τρόπο   μεταμοντέρνο  θα τολμούσα να πω, και με μιά πρωτοποριακή τεχνική, που ένα θέμα δύσκολο, το καθιστούσε κατανοητό και θελκτικό σε νέους και σε μεγάλους.

Με ευχαρίστησε προχτές όταν είδα στο θέατρο την κυρία Στρουμπούλη να «διδάσκει» (δεν γνωρίζω αν η διδασκαλία ήταν ο αρχικός στόχος της…) ένα επικό ποίημα, τον πόλεμο ανάμεσα σε ποντικούς και βατράχους, που, για παράδειγμα, ελάχιστους νέους θα ενδιέφερε αντικειμενικά σήμερα ως θέμα, στην κανονική τους ζωή, να το διδάσκει με τρόπο τέτοιο, ώστε να το κάνει τόσο ελκυστικό, χαρούμενο κι αγαπητό! 

Η χαρά των ματιών, της ακοής και του πνεύματος !

Η δημιουργός, η οποία μετέφρασε * το κείμενο του Πίγρητα (?) , το μετέγραψε, το σκηνοθέτησε και το παρουσιάζει επί σκηνής, είχε μια σύλληψη, πρώτα απ’ όλα «φρέσκια»!

Διότι πρόκειται για φρεσκάδα πνεύματος και αντίληψης, το να διαχειριστείς ένα κλασικό κείμενο του 4^ου π.Χ. αι., την φονική μάχη στις παρυφές μιάς λίμνης, ανάμεσα στους ποντικούς και τους βατράχους, με τρόπο ΡΑΠ!

Και για όσους η ραπ μουσική δεν τους αφορά – όπως την γράφουσα – λέω πως δεν ήταν κανα ραπ βάρβαρο, ανιαρό και άγριο, μα κομψό και χαριτωμένο , τόσο που έγινε πειστικό, ως και να συμπαθήσεις , λέμε, την ραπ...

Ακούσαμε φυσικά εναλλάξ και διάφορες άλλες μουσικές – ένα από τα ατού της παράστασης -, μπαγλαμά, πιάνο, βιολί, πολεμικά κουδουνάκια, τύμπανα του πολέμου, πνευστά και δυνατά μαρς, όσο επί σκηνής γινόταν η θαυμαστή αφήγηση κι οι εχθροπραξίες εξελίσσονταν ανάμεσα στον λαό του βατράχου Φυσίγναθου με τα φουσκωμένα μάγουλα, που εγεννήθηκε στις όχθες του Ηριδανού ποταμού και στον λαό του ποντικού Ψιχάρπαγα , που άρπαζε απ’ τα τραπέζια τα ψίχουλα.

Έκτακτο !

Πρόκειται για μιά παράσταση έκτακτη, ένα χαρούμενο ακόνισμα πνεύματος και ψυχ αγωγία για ενήλικες.

Το έργο απαρτίζεται από τα παρακάτω μέρη :

Επίκληση στις Μούσες

Αφορμή του πολέμου

Πολεμικά συμβούλια και Εξοπλισμοί αντιπάλων

Συνέλευση των θεών

Η φονική μάχη

Επέμβαση του Δία και τέλος της πολύνεκρης μάχης.

Η γλώσσα της μετάφρασης είναι πλούσια και πολυδουλεμένη, κι ελπίζω σαν εκδοθεί και το βιβλίο, να μπορέσω εδώ να μεταφέρω μικρά κομμάτια, δείγματα αυτής της εξαιρετικής δουλειάς…

* άλλες μεταφράσεις του κειμένου, βρήκα 2

Μτφρ. Νικόλαος Κοτσελίδης. 1978. Βατραχομυομαχία. Εισαγωγή - μετάφραση - σημειώσεις. Αθήνα: ΟΕΔΒ.

Μτφρ. Ιωάννης Βηλαράς. 1927. Ιωάννου Βηλαρά Ποιήματα και Πεζά τινα, εκδοθέντα παρά Αθανασίου Πολίτου. Κέρκυρα: Τυπογραφία της Διοικήσεως.

Όλες τις Κυριακές, μεσημέρι, μέχρι το τέλος Μαρτίου 2015, 

στο θέατρο Μεταξουργείο.