από τον ΥΜΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
του Διονυσιου Σολωμού

……………………………

9.      Με τα ρούχα αιματωμένα

Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά

Να γυρεύης εις τα ξένα

Aλλα χέρια δυνατά.

10.     Μοναχή το δρόμο επήρες,

Εξανάλθες μοναχή

Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,

Εάν η χρεία τες κουρταλή.

11.     Aλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,

Αλλ’ ανάσασιν καμιά

Aλλος σου έταξε βοήθεια

Και σε γέλασε φρικτά.

12.     Aλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου

Οπού εχαίροντο πολύ,

Σύρε νάβρης τα παιδιά σου,

Σύρε ελέγαν οι σκληροί.

………………………………

14.     Ταπεινότατη σου γέρνει

Η τρισάθλια κεφαλή,

Σαν πτωχού που θυροδέρνει

Κι’ είναι βάρος του η ζωή.

…………………………………

28.     Aλλο εσύ δεν συλλογιέσαι

Πάρεξ που θα πρωτοπάς

Δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι

Στες βρισιές οπού αγρικάς.

29.     Σαν τον βράχον οπού αφήνει

Κάθε ακάθαρτο νερό

Εις τα πόδια του να χύνη

Ευκολόσβηστον αφρό.

30.     Οπού αφήνει ανεμοζάλη

Και χαλάζι και βροχή

Να του δέρνουν τη μεγάλη,

Την αιώνιαν κορυφή.

………………………….

142. Απ’ εσάς απομακραίνει
Κάθε δύναμη εχθρική
Αλλά ανίκητη μια μένει
Που τες δάφνες σας μαδεί.

143. Μία, που όταν ωσάν λύκοι
Ξαναρχόστενε ζεστοί,
Κουραμένοι από τη νίκη,
Αχ! Τον νουν σας τυραννεί.

144. Η Διχόνοια που βαστάει
Ενα σκήπτρο η δολερή
Καθενός χαμογελάει,
Πάρ’ το, λέγοντας, και συ.

145. Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει
Έχει αλήθεια ωραία θωριά
Μην το πιάστε, γιατί ρίχνει
Εισέ δάκρυα θλιβερά.

146. Από στόμα οπού φθονάει,
Παλληκάρια, ας μην ‘πωθή,
Πως το χέρι σας κτυπάει
 Του αδελφού την κεφαλή.

147. Μην ειπούν στο στοχασμό τους
Τα ξένα έθνη αληθινά:
Εάν μισούνται ανάμεσό τους
Δεν τους πρέπει ελευθεριά.

………………………………..

157. Τι θα κάμετε; θ’ αφήστε
Να αποκτήσωμεν εμείς
Λευθερίαν, ή θα την λύστε
Εξ αιτίας Πολιτικής;

ω Ελλάδα,

πάντα 
και πάντα
και πάντα
και πάντα
τα ίδια !