Λίγο

από την ποίηση

του Χρήστου Αναγνωστόπουλου

Σ’ ευχαριστώ που μ’ ανάθρεψες, με τους

λεπτούς τρόπους των μυστικών.

22.5

τότε σ’ αγάπησα περισσότερο, κείνες τις

λίγες φορές που μιλούσες ελάχιστα κι η

κουβέντα σου απ’ την ήττα είχε πάρει, της προσευχής.

31.5

περνώ από τα πράγματα, όπως το παιδικό

κεφαλάκι από τα χέρια που το βλογούν :

τα δέχομαι όλα.

PABLO NERUDA

.

λίγοι στίχοι (αποσπάσματα)
από τα


ΕΙΚΟΣΙ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

8.




Μ' αρέσει άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία
κι ενώ μεν απ' τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δε σε φτάνει.
…………………………………..


Κι όπως τα πράγματα όλα ποτισμένα είναι από την ψυχή μου,
έτσι αναδύεσαι κι εσύ μες απ' τα πράγματα,
ποτισμένη απ' τη δική μου ψυχή.
Του ονείρου πεταλούδα, της ψυχής μου εσύ της μοιάζεις έτσι,
σαν όπως μοιάζεις και στη λέξη μελαγχολία, καθώς ηχεί.

Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτιά.
Κι άμα κλαις μου αρέσεις,
απ' την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
Κι ενώ μεν απ' τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν μπορεί να σ' αγγίξει.
Άσε με τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας
μες στη δική σου σιωπή.

……………………………..


Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία.
Μακρινή κι απαρηγόρητη, σα να σε σκέπασε χώμα.
Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο - μου αρκεί
για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα.