Αναδημοσιεύω εδώ :

Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2018

ΣΚΗΝΗ 1η (εκ του φυσικού) 

9 η ώρα πρωϊνή, στον συρμό του metro, με κατεύθυνση από τον σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας.

Εγώ είμαι καθιστή. Ολόγυρα άνθρωποι όρθιοι και στριμωγμένοι.

Ξαφνικά, δεν θυμάμαι σε ποιάν ακριβώς στάση, μπαίνει μέσα στο βαγόνι ένας άντρας αλλοδαπός μελαμψός, κρατάει ένα μωρό στην αγκαλιά του, μαζί του μπαίνει μιά γυναίκα, αλλοδαπή με μαντήλα, κι άλλα τρία μικρά παιδιά.

Εμφανώς πρόσφυγες.

Δεν πρόλαβα να σηκωθώ, κινήθηκαν αυτόματα, σηκώθηκαν και προσέφεραν τη θέση τους τουλάχιστον 4 με 5 άτομα, νέοι και μεγάλοι, μία θέση γιά να καθήσει ο πατέρας με το μωρό στην αγκαλιά, μία θέση γιά τη μάνα με το 1 παιδί και μία θέση γιά τα άλλα δύο μικρά προσφυγόπουλα.

Αυτή η σκηνή - οι άνθρωποι να σηκώνονται και να δίνουν τη θέση τους -,  ζέσταινε σήμερα τα μέσα μου, ολόκληρη την ημέρα...

ΣΚΗΝΗ 2η (εκ του φυσικού)

9 και 30 το ίδιο πρωί, στον συρμό του metro προς Ελληνικό.

Το βαγόνι δεν είναι γεμάτο, υπάρχουν θέσεις άδειες.

Απέναντι μου κάθεται μία προσφυγική οικογένεια. Άνθρωποι, που φαίνονται πολύ φτωχοί (εννοώ πολύ πιό φτωχοί από εμάς...). Το πρόσωπό τους έχει μιάν αξιοπρέπεια. Δεν έχουν τα κεφάλια τους σκυμμένα. Πολύ ανοιχτόχρωμοι, ίσως Σύριοι...

Καθιστός ο πατέρας με ένα μικρό στην αγκαλιά, καθιστά δύο παιδάκια πλάϊ του, τη γυναίκα με την μαντήλα, την έχει να στέκει όρθια δίπλα του (!) 

Σε κάποια στάση μπήκε στο βαγόνι μία γυναίκα Ρομά, με ένα μωρό στην αγκαλιά της κι άρχισε να παρακαλεί γιά βοήθεια. 

Κανένας από μας δεν κινήθηκε.

Η γυναίκα Ρομά συνέχισε να παρακαλεί "πάρτε, σας παρακαλώ, χαρτομάντηλα..."

Εμείς συνεχίσαμε να μένουμε ακίνητοι.

Ξαφνικά, βλέπω τον πατέρα πρόσφυγα να γυρίζει στη γυναίκα του (την όρθια...) και να της ψιθυρίζει κάτι.

Κοντοστέκεται εκείνη μερικά δευτερόλεπτα, στο τέλος ανοίγει την τσάντα της , βγάζει ένα πορτοφολάκι, παίρνει από μέσα κάτι τις ψιλό και το τείνει προς την μεριά της γυναίκας Ρομά.

Εκείνη όμως είχε προχωρήσει παρακάτω, κι έτσι η κίνηση με το μπακίρι του ευρώ έμεινε μετέωρη... 

Κι αυτή η σκηνή ζέσταινε σήμερα τα μέσα μου , ολόκληρη την ημέρα...