.

.
.
.
.
.
.
Η «Έναστρη Νύχτα»
.
του Van Gogh
.

.
.
.

The Starry Night (1889)

και

Οι ωκεανοί της γης

(πατάμε πάνω στους ωκεανούς !)
.
.
.

.
... γιατί το κεφάλαιο
και η ελπίδα μας
είναι ΟΙ ΝΕΟΙ
και Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ...
.

.

«Πορτραίτα»
.
στο θέατρο Παραμυθίας.

.
.



















.

.
Πέντε γυναίκες,
ρόλοι παρμένοι από την παγκόσμια δραματουργία,
που έχουν δράσει
σε διαφορετικό χρόνο, τόπο και κοινωνικό πλαίσιο,
αλλά με κοινά χαρακτηριστικά
τον έρωτα, το πάθος, την εξάρτηση και την απώλεια,
συναντώνται επί σκηνής και συνομιλούν,
μονολογώντας για τη ζωή και τη θέση τους.

Η Ομάδα "e.Q" (Emotional Qualification = Συναισθηματική Νοημοσύνη)
δημιουργήθηκε απο τους ηθοποιούς Δέσποινα Γιαννούλη, Ηλέκτρα Μαντζουρίδου – Γκούμα, Φανή Παλιούρα, Ματίνα Τζοβέννου και διευρύνθηκε με τη συμμετοχή της Σοφίας Παπαθεοδώρου (Ε.Ν.Γ. / Ελληνική Νοηματική Γλώσσα) και της ερμηνεύτριας Ελένης Δημοπούλου.

.
.
Σκηνοθεσία: Ηλέκτρα Μαντζουρίδου – Γκούμα
Μουσική επιμέλεια-Τραγούδι: Ελένη Δημοπούλου
Ελληνική.Νοηματική Γλώσσα: Σοφία Παπαθεοδώρου
Κίνηση: e.Q
Σκηνικά-Κοστούμια: Φανή Παλιούρα (dfdesign)
.
.
ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ, από 19/03 έως 10/04, κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
.
.
.
.

σημείωση quartier libre :
.
γιά το έργο,
ταιριάστηκαν με επιτυχία αποσπάσματα από κείμενα
της παγκόσμιας δραματουργίας
.
"κρεββάτι ανάμεσα στις φακές" του Alan Bennett,
"ποιός φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ" του Edward Alby,
"ελεύθερο ζευγάρι" των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε,
"Λένα" της Σοφίας Παπαθεοδώρου
καθώς και
ένα κείμενο "γιά την Κ",
που δημιουργήθηκε μέσα από την μελέτη ιστορικών πηγών,όπου Κ είναι η Κλυταιμνήστρα - η άλλη όψη της Κλυταιμνήστρας, η γυναίκα κάτω από τη σκληρή βασίλισσα -
.
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
.
Ο Προφήτης Γεώργιος Σουρής
έγραφε :

.

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά *
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν,
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

.
.
.
.

* εδώ, λες ο Σουρής να εννοεί
"φρουρά μουσείων" ; !
.
.
.
.
.
.

.

ΙΙΙ.



Βιβλιοθήκη Ελλήνων και ξένων συγγραφέων


ΛΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Ποιητική Ανθολογία

Βιβλίο έκτο


Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΤΟΥ

Εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ
Σελίδες 216
ΔΡΧ.20

Γεώργιος Δροσίνης

Από τη συλλογή ΦΩΤΕΡΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ

.

8

.

Όταν σφιχτά σφαλώ τα μάτια μου,

Κι όταν σε νύχτας σκότη μένω,

Νιώθω και πάλι μες στα βλέφαρα

Φως, λίγο φως, βαθιά κλεισμένο

.

Είναι της μέρας το αντιφέγγισμα

Που τρεμοσβήνει ακόμα εμπρός μου ;

Ή κάποιο ουράνιο γλυκοχάραγμα

Κάποιας αυγής αγνώστου κόσμου ;

.

.

.

.

.

Ιωάννης Πολέμης

.

9

.

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΒΙΟΛΙ

Ray Man 1924
Le Violin d' Ingres

.

Άκουσε τ΄ απόκοσμο, το παλιό βιολί
μέσα στη νυχτερινή σιγαλιά του Απρίλη
στο παλιό κουφάρι του μια ψυχή λαλεί
με τ΄ αχνά κι' απάρθενα της αγάπης χείλη.

Και τ' αηδόνι τ' άγρυπνο και το ζηλευτό
ζήλεψε κι εσώπασε κι έσκυψε κι εστάθη
για να δη περήφανο τι πουλί ειν' αυτό
που τα λέει γλυκύτερα της καρδιάς τα πάθη.

Ως κι ο γκιόνης τ' άχαρο, το δειλό πουλί,
με λαχτάρ' απόκρυφη τα φτερά τινάζει
και σωπαίνει ακούγοντας το παλιό βιολί,
για να μάθη ο δύστυχος πως ν` αναστενάζη.

Τι κι αν τρώη το ξύλο του το σαράκι ; τι
κι αν περνούν αγύριστοι χρόνοι κι άλλοι χρόνοι;
Πιο γλυκιά και πιο όμορφη και πιο δυνατή
η φωνή του γίνεται, όσο αυτό παλιώνει.

Ειμ` εγώ τ' απόκοσμο, το παλιό βιολί
μέσα στη νυχτερινή σιγαλιά του Απρίλη
στο παλιό κουφάρι μου μια ψυχή λαλεί
με της πρώτης νιότης μου τα δροσάτα χείλη.

Τι κι αν τρώη τα σπλάχνα μου το σαράκι ; τι
κι αν βαδίζω αγύριστα χρόνο με τον χρόνο;
Πιο γλυκιά και πιο όμορφη και πιο δυνατή
γίνεται η αγάπη μου, όσο εγώ παλιώνω.

.

.

.

.

.

Κώστας Κρυστάλλης

.

10

.

Στο σταυραητό !

.

Από μικρό κι απ' άφαντο πουλάκι, σταυραητέ μου,
παίρνεις κορμί με τον καιρό και δύναμη κι αγέρα
κι απλώνεις πήχες τα φτερά και πιθαμές τα νύχια
και μεσ' στα σύγνεφα πετάς, μεσ' στα βουνά ανεμίζεις
φωλιάζεις μεσ' στα κράκουρα, συχνομιλάς με τάστρα,
με την βροντή ερωτεύεσαι, κι απιδρομάς και παίζεις
με τάγρια αστροπέλεκα και βασιλιάν σε κράζουν
του κάμπου τα πετούμενα και του βουνού οι πετρίτες.

Έτσι εγεννήθηκε μικρός κι ο πόθος μου στα στήθη,
κι απ' άφαντο κι απ' άπλερο πουλάκι σταυραητέ μου,
μεγάλωσε, πήρε φτερά, πήρε κορμί και νύχια
και μου ματώνει την καρδιά, τα σωθικά μου σκίζει
κι έγινε τώρα ο πόθος μου αητός, στοιχειό και δράκος
κι εφώλιασε βαθιά - βαθιά μεσ' στ' άσαρκο κορμί μου
και τρώει κρυφά τα σπλάχνα μου, κουφοβοσκάει την νιότη.

Μπεζέρισα να περπατώ στου κάμπου τα λιοβόρια.
Θέλω τ' αψήλου ν' ανεβώ ν' αράξω θέλω, αητέ μου,
μέσ' στην παλιά μου κατοικιά, στην πρώτη τη φωλιά μου,
Θέλω ν' αράξω στα βουνά, θέλω να ζάω μ' εσένα.
Θέλω τ' ανήμερο καπρί, τ' αρκούδι, το πλατόνι,
καθημερνή μου κι ακριβή να τάχω συντροφιά μου.
Κάθε βραδούλα, καθε αυγή, θέλω το κρύο τ' αγέρι
νάρχεται από την λαγκαδιά, σαν μάνα, σαν αδέρφι
να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και τ' ανοιχτά μου στήθη.

Θέλω η βρυσούλα, η ρεματιά, παλιές γλυκές μου αγάπες
να μου προσφέρνουν γιατρικό τ' αθάνατα νερά τους.
Θέλω του λόγγου τα πουλιά με τον κελαϊδισμό τους
να με κοιμίζουν το βραδύ, να με ξυπνούν το τάχυ.
Και θέλω νάχω στρώμα μου νάχω και σκέπασμά μου
το καλοκαίρι τα κλαδιά και τον χειμώ τα χιόνια.
Κλωνάρια απ' αγριοπρίναρα, φουρκάλες από ελάτια
θέλω να στρώνω στοιβανιές κι απάνου να πλαγιάζω,
ν' ακούω τον ήχο της βροχής και να γλυκοκοιμιέμαι.

Από ημερόδεντρον αητέ, θέλω να τρώω βαλάνια,
θέλω να τρώω τυρί αλαφιού και γάλα απ' άγριο γίδι.
Θέλω ν' ακούω τριγύρω μου πεύκα κι οξιές να σκούζουν,
θέλω να περπατώ γκρεμούς, ραϊδιά, ψηλά στεφάνια,
θέλω κρεμάμενα νερά δεξιά ζερβιά να βλέπω.
Θέλω ν' ακούω τα νύχια σου να τα τροχάς στα βράχια,
ν' ακούω την άγρια σου κραυγή, τον ίσκιο σου να βλέπω.

Θέλω, μα δεν έχω φτερά, δεν έχω κλαπατάρια,
και τυραννιέμαι, και πονώ, και σβυιέμαι νύχτα μέρα.
Παρακαλώ σε, σταυραητέ, για χαμηλώσου ολίγο
και δως μου τες φτερούγες σου και πάρε με μαζί σου,
πάρε με απάνου στα βουνά, τι θα με φάη ο κάμπος!

.

.

.

.

.

.

.
... ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
παραμένει
η ελπίδα μας...
.

.
.

DANCE ME TO THE END OF GREECE #1

.

ΞΕΝΟΙ ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

.

Θεατρική παράσταση στο ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
- ΚΤΗΡΙΟ ΟΔΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ -

.
.



Η «Θεατρική Ομάδα ΤΕΣΣΕΡΑ»
παρουσιάζει στο Μουσείο Μπενάκη
.
τη θεατρική παράσταση

.
Dance me to the end of Greece #1 .

Ξένοι Περιηγητές στην Ελλάδα.

.

Πρόκειται για την πρώτη σκηνική παρουσίαση περιηγητικών κειμένων, που υπογράφουν διάσημοι ταξιδιώτες του 19ου και του 20ου αιώνα, αποτυπώνοντας την εμπειρία τους από την εκ νέου ανακάλυψη της Ελλάδας.
Αρχαιολόγοι, τοπογράφοι, συγγραφείς και καλλιτέχνες, καλλιεργημένοι αστοί και αρχαιολάτρες, τυχοδιώκτες νοσταλγοί της κλασικής Αθήνας, οι περιηγητές επιχειρούν τις πρώτες επιστημονικές καταγραφές των αρχαίων μνημείων, εμπνέονται από αυτά ή άλλοτε, όπως ο Έλγιν, συνδέουν το όνομά τους με την καταστροφή τους.
Αναζητώντας στην Ελλάδα έναν ιδανικό τόπο που γνώριζαν μέσα από τα κείμενα και τα έργα τέχνης, επιδιώκουν ένα βάπτισμα της ευαισθησίας τους στην πατρίδα της μεγαλοφυΐας.
Οι ηθοποιοί της παράστασης συμμετέχουν σε ένα φόρουμ αφήγησης, αναπαράστασης και τραγουδιού μέσα από μελοποιημένα ποιήματα του Βύρωνα και του Σατωβριάνδου, ενώ εμψυχώνουν τις μαρτυρίες πασίγνωστων ταξιδιωτών όπως ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ο Γκυστάβ Φλωμπέρ, αλλά και οι νεώτεροι Ζακ Λακαριέρ και Χένρυ Μίλλερ.
Στο πλαίσιο των παραστάσεων, ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να πλοηγηθεί στην πρωτότυπη εφαρμογή πολυμέσων με τίτλο «Η Αθήνα μέσα από τα μάτια των Περιηγητών: 17ος-19ος αιώνας». Πρόκειται για μια παραγωγή του Μουσείου Μπενάκη, η οποία επιχειρεί να ανασυνθέσει το πορτραίτο της πόλης κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και την ανανεωμένη εικόνα της στα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους, μέσα από 500 έργα της Συλλογής Ζωγραφικών έργων, Χαρακτικών και Σχεδίων, αρκετές εικονογραφημένες εκδόσεις της Βιβλιοθήκης του Μουσείου, καθώς και επιλεγμένα κείμενα διαφόρων περιηγητών που την επισκέφθηκαν.

.

Παραστάσεις:
Παρασκευή 17 και Σάββατο 18 Φεβρουαρίου, 20.00
Παρασκευή 2 και Σάββατο 3 Μαρτίου, 20.00

Το Μουσείο Μπενάκη επίσης προγραμματίζει δύο παραστάσεις που θα απευθύνονται αποκλειστικά σε σχολεία (μεγάλες τάξεις Δημοτικού, Γυμνάσιο και Λύκειο).
Για κρατήσεις:
Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων
Καθημερινές, 9.00-15.00, 210 3671067-70
.
Παραστάσεις για σχολεία:
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου, 11.00
Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου, 11.00


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
.
ΣΚΗΝΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κυριακή Σπανού
ΣΚΗΝΙΚΑ - ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Απόστολος-Φωκίων Βέττας, Ολυμπία Σιδερίδου, Μάρθα Φωκά
ΜΟΥΣΙΚΗ: Κώστας Βόμβολος
ΚΙΝΗΣΗ: Πέρσα Σταματοπούλου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μανώλης Παπαδάκης
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ:Γιώργος Ζορμπάς
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Αντώνης Γκρίτσης Ελένη Ευθυμίου, Φρόσω Ζαγοραίου, Θέμης Μητρόπουλος, Χάρης Φλέουρας
ΠΙΑΝΟ: Αιμίλιος Πολίτης
Τιμή εισιτηρίου βραδινών παραστάσεων: 12 και 10 (μειωμένο)
Τιμή εισιτηρίου παραστάσεων για σχολεία: 6
Διάρκεια παράστασης: 90΄
.
Μουσείο Μπενάκη
| Κτήριο οδού Πειραιώς | Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου | 210 345 3111 | www.benaki.gr
.
.
.
.
.

.
από το Άξιον Εστί.

Ζ'  

ΗΡΘΑΝ

ντυμενοι "φιλοι"

αμετρητες φορες οι εχθροι μου

το παμπαλαιο χωμα πατωντας.

Και το χωμα δεν εδεσε ποτε με τη φτερνα τους.

Εφεραν 

το Σοφο, τον οικιστη και το Γεωμετρη,

Βιβλους γραμματων και αριθμων,

την πασα Υποταγη και Δυναμη,

το παμπαλαιο φως εξουσιαζοντας.

Και το φως δεν εδεσε ποτε με τη σκεπη τους.

Ουτε μελισσα καν δε γελαστηκε το χρυσο ν' αρχινισει παιχνιδι·

ουτε ζεφυρος καν, τις λευκες να φουσκωσει ποδιες.

Εστησαν και θεμελειωσαν

στις κορφες, στις κοιλαδες, στα πόρτα

πυργους κραταιους κι επαυλεις

ξυλα και αλλα πλεουμενα,

τους Νομους, τους θεσπιζοντας τα καλα και συμφεροντα,

στο παμπαλαιο μετρο εφαρμοζοντας.

Και το μετρο δεν εδεσε ποτε με τη σκεψη τους.

Ουτε καν ενα χναρι θεου στην ψυχη τους σημαδι δεν αφησε·

ουτε καν ενα βλεμμα ξωθιας τη μιλια τους δεν ειπε να παρει.

Εφτασαν

ντυμενοι "φιλοι"

αμετρητες φορες οι εχθροι μου,

τα παμπαλαια δωρα προσφεροντας.

Και τα δωρα τους αλλα δεν ητανε

παρα μονο σιδερο και φωτια.

Στ' ανοιχτα που καρτερεγαν δαχτυλα

μονον οπλα και σιδερο και φωτια

Μονον οπλα και σιδερο και φωτια.

Η' 

ΗΡΘΑΝ

με τα χρυσα σειρητια

τα πετεινα του Βορρα και της Ανατολης τα θηρια !

Και τη σαρκα μου στα δυο μοιραζοντας

και στερνα στο συκωτι μου επανω εριζοντας

εφυγαν.

"Γι ' αυτους, ειπαν, ο καπνος της θυσιας,

και για μας της φημης ο καπνος,

αμην."

Και την ηχω σταλμενη απο τα περασμενα

ολοι ακουσαμε και γνωρισαμε.

την ηχω ακουσαμε γνωρισαμε ξανα

με στεγνη φωνη τραγουδησαμε :

Για μας, το ματωμενο σιδερο

και τριπλα εργασμενη προδοσια.

Για μας η αυγη στο χαλκωμα

και τα δοντια τα σφιγμενα ως την ωρα την υστερη

ο δολος και τ' αορατο γαγγαμο.

Για μας το συρσιμο της γης

ο κρυφος ορκος μες στα σκοτεινα

των ματιων η απονια

κι η ποτε καμια, καμια ποτε Ανταποδοση.

Αδελφοι μάς εγελασαν !

"Γι' αυτους, ειπαν, ο καπνος της θυσιας,

και για μας της φημης ο καπνος,

αμην."

Αλλα συ μες στο χερι μας το λυχνο του αστρου

με το λογο σου αναψες, του αθωου στομα

θυρα της Παραδεισος !

Την ισχυ του καπνου στο μελλον βλεπουμε 

της πνοης σου παιγνιο

και το κρατος και τη βασιλεια του !
.
.

ποιητής
Οδυσσέας Ελύτης
.
.
.
.
.

.
Hταν γερό παιδί
.
τις νύχτες αγκαλιά με τα νεραντζοκόριτσα
λέρωνε τις μεγάλες φορεσιές των άστρων,
ήταν τόσος ο έρωτας στα σπλάχνα του
που έπινε μέσα στο κρασί τη γέψη όλης της γης,
πιάνοντας ύστερα χορό μ' όλες τις νίφες λεύκες
ώσπου ν' ακούσει και να χύσ' η αυγή το φως μες στα μαλλιά του,
η αυγή, που μ' ανοιχτά μπράτσα τον έβρισκε
στη σέλλα δυό μικρών κλαδιών να γρατσουνάει τον ήλιο,
να βάφει τα λουλούδια
ή, πάλι, με στοργή να σιγονανουρίζει
τις μικρές κουκουβάγιες που ξαγρύπνησαν...
Α! τι θυμάρι δυνατό η ανασαιμιά του!
Τι χάρτης περιφάνιας το γυμνό του στήθος,
όπου ξεσπούσαν λευτεριά και θάλασσα!...
.
.

'Aσμα ηρωικό και πένθιμο...
.
Οδυσσέας Ελύτης

.
.
.
.
.

.
ανοίξτε πλήρη οθόνη
και ήχο
.
αν σας κάνει μικροδιακοπές, αξίζει να κάνετε υπομονή,
γιά να το δείτε.
.
.

.
.
.
.
.
.

.
διάβασα αυτό το ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ, στο διαδίκτυο,
δεν γνωρίζω όμως αν ισχύει η πληροφορία, έτσι, την μεταφέρω με επιφύλαξη :

"πέρασε" ο νόμος στις ΗΠΑ
που απαγορεύει τους μικρούς ιδιωτικούς κήπους και καλλιέργειες
! ! !
.

Πέρασε ο νόμος στις ΗΠΑ που απαγορεύει τους μικρούς ιδιωτικούς ...

σσσσσσσσσστττ ! μιλάτε σιγά, μην τους βάζουμε ιδέες ! ( στους δικούς μας... )
.
.
.
.
.