Πολιτική γνώμη

Signature

A.K.

Ένα μήνα περίπου, μετά τη δοκιμασία των Νομαρχιακών και Δημοτικών εκλογών, όπου, σε γενικές γραμμές, ειδικά στο λεκανοπέδιο, παρακολουθήσαμε τον ένα δήμο να «πέφτει», πίσω απ’ τον άλλο (ως domino), οφείλουμε μάλλον να διατυπώσουμε κάποιες εκτιμήσεις και οπωσδήποτε, να επαναπροσδιορίσουμε στόχους.
Ο ορίζοντάς μας, δεν μπορεί πια, παρά να είναι οι εθνικές εκλογές. Πώς πορευόμαστε όμως προς εθνικές εκλογές και μέσα από ποιες συνθήκες;
Ο κόσμος της εργασίας, οι οικογένειες, τα άτομα, ο απλός κόσμος της παραγωγής, ο κόσμος του πολιτισμού, των γραμμάτων, αντιλαμβάνεται κάθε μέρα και περισσότερο, ότι, το λεγόμενο «νεοφιλελεύθερο» πρόσωπο, έχει βαθειές ρίζες και αντλεί σκληρά πρότυπα, από καταστάσεις μάλλον προδικτατορικές…
Ο γενετικός κώδικας, δεν έχει ανατραπεί. Αυτό, είναι σαφές και δε νομίζουμε ότι επιδέχεται αμφισβητήσεις.
Απ’ την άλλη, είναι επίσης, απόλυτα σαφές, ότι, όσους πόντους χάνει καθημερινά η κυβερνώσα κατάσταση, από τον τρόπο που διαχειρίζεται τα ζητήματα, δεν είναι δυστυχώς, σε θέση να τους κερδίσει (και τελικά δεν τους κερδίζει…) η αντιπολίτευση...
Δεν γνωρίζω, αν αυτό είναι ένα πρωτοφανές φαινόμενο για τα ελληνικά δεδομένα, είναι πάντως ένα φαινόμενο, που επιβάλλεται να το μελετήσουν πολύ σοβαρά, όσοι ασχολούνται με το πολιτικό παρόν και μέλλον μας.
Γιατί, όταν η κυβέρνηση χάνει κι η αντιπολίτευση δεν μπορεί να καρπωθεί, τότε υπάρχει πρόβλημα! Τότε, δεν χτυπάει καμπανάκι… κουδούνα χτυπάει, κι ας την ακούσουμε… μην είμαστε κωφοί…
Κάτι συμβαίνει…
Ίσως ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει την αλαζονεία που είχε αναπτυχθεί από ορισμένους κύκλους, λίγα χρόνια πριν. Και ίσως ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τους γνωστούς, ξύλινους μηχανισμούς που συνεχίζουν ακόμα να υπάρχουν σε κεντρικό, αλλά και σε τοπικό επίπεδο…Και καλά κάνει ο κόσμος, αν δεν έχει ξεχάσει και δεν εμπιστεύεται…
Είναι βέβαιον, ότι οι άνθρωποι, δεν έχουν πεισθεί, για το καινούργιο… Και πώς δηλαδή, να πεισθούν; Μέσα από ποιους δρόμους; Από ποια δρώμενα; Από ποια κανάλια; Από ποιες πολιτικές ( ανύπαρκτες ) πρακτικές; Από ποιόν πολιτικό λόγο;
Υπαρκτοί είμαστε τελικά ή ανύπαρκτοι; Τι πρόσωπο έχουμε; Έχουμε πρόσωπο; Σύγχρονες αντιλήψεις έχουμε; Προτάσεις έχουμε; Κι αν υποθέσουμε ότι έχουμε, αυτές που έχουμε, τις κοινοποιούμε προς τα έξω; Βγαίνουμε καθημερινά μπροστά, για να αναδεικνύουμε τα μεγάλα προβλήματα, που απασχολούν τον Έλληνα πολίτη;
Βγαίνουμε μπροστά για την ανεργία; Για την ακρίβεια; Για την ομηρία των συμβασιούχων; Για τον τηλεοπτικό απολιτισμό και την κακή ποιότητα της καθημερινότητάς μας;
Βγαίνουμε μπροστά; Προς τα έξω, βγαίνουμε; Έχουμε επαφή με τον κόσμο; Με γειτονιές; Με μαζικά κινήματα; Κτίζουμε συμμαχίες, μέσα απ’ την επαφή με τον κόσμο; Ή μας τρώει η εσωστρέφεια, η μιζέρια, η ανημπόρια μας και τα συντροφικά μαχαιρώματα;
Μπορούμε –η αντιπολίτευση -, να είμαστε μια ήρεμη δύναμη, σε καθημερινή πολιτική, ήρεμη μάχη;

Αν χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα στη σκέψη και τη διαλεκτική μας, τις Νομαρχίες και τους Δήμους που «έσωσε» η αντιπολίτευση, έχουμε κάποια συμπεράσματα να βγάλουμε, χρήσιμα ίσως και για τις εθνικές εκλογές.

-κατ’ αρχήν, όπου κερδήθηκε δήμος, στηρίχθηκε μία άποψη, συνήθως κεντρική επιλογή, αλλά πάντως μία άποψη. Όπου αντίθετα, έγινε διάσπαση γιατί έπεσαν στη μέση προσωπικά μικροσυμφέροντα και μικροφιλοδοξίες, ακόμα και καλές επιλογές προσώπων βούλιαξαν.
-όπου κτίσθηκαν συμμαχίες –ειδικά με τα κόμματα της αριστεράς -, ενότητα πάνω σε ιδεολογική βάση ή προγράμματα, αγκαλιάστηκαν από τον κόσμο, που τις αποδέχθηκε και τις υπερψήφισε.
-όπου ενεργοποιήθηκε και λειτούργησε η συλλογικότητα στο σχεδιασμό, στη λήψη αποφάσεων και στη δράση, το σχήμα απέδωσε
-όπου υπήρξε σχετική αυτονόμηση απ’ τα κόμματα ή αλλιώς ειπείν, όπου υπήρξε διακριτική η κομματική παρουσία, οι πολίτες συναίνεσαν

Μην αγνοώντας βέβαια, τα καθαρά αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά – γιατί υπάρχουν ειδικοί συντελεστές που επενεργούν στις δημοτικές εκλογές (καθώς επίσης και ειδικοί συντελεστές για τις εθνικές) -, ας έχουμε τα παραπάνω στο νού μας όταν σχεδιάζουμε…

Κι ακόμα, ας χρησιμοποιήσουμε το πραγματικά δυνατό, το πρωτογενές στοιχείο, την ίδια την κοινωνία, στους επόμενους σχεδιασμούς μας
Ας εγγυηθούμε, με κάποιο τρόπο αξιόπιστο, ότι θα εκλείψει η αλαζονεία της εξουσίας, θα υπάρξει μεγαλοσύνη στη συμπεριφορά κι αυτοσυγκράτηση κι ότι σίγουρα, δεν θα έχουμε revanche κι αντεκδικήσεις, ειδικά στον φτωχό κόσμο και τους εργαζόμενους…
Ας εγγυηθούμε ότι θα μαστε αποτελεσματικοί

Κι ακόμα, ας δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή σε δύο, εξαιρετικά (κατά τη γνώμη μας) κρίσιμα σημεία
-να φροντίσουμε να ανατραπεί η αποστροφή της κοινωνίας στα κάθε λογής πολιτικά στελέχη
-να στραφούμε στα παραδοσιακά αριστερά κόμματα, -όχι ευκαιριακά-, μα με προγραμματικές συμφωνίες κι αμοιβαίες παραχωρήσεις εκατέρωθεν, ώστε να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τη συμμετοχική δημοκρατία μέσα στην κοινωνία και στο πολιτικό σκηνικό.

Κι επιτέλους, να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, αλλά και τον κόσμο,

ν’ αποβάλλει το φοβερό σύνδρομο της ηττοπάθειας.