Α.Κ.
-
Θα στραφώ στη λογιστική. Θ’ αρχίσω να μετράω στη ζωή. Θα λογαριάζω. Τόσα έξω τόσα, μας κάνουν τόσα. Δύο δια δύο, ένα. Πάντα αφαίρεση θα κάνω ή διαίρεση. Μονάχα μείον και διά. Καταργείται η πρόσθεση. Κι ο πολλαπλασιασμός, καταργείται κι αυτός. Λογιστής θα γίνω. Άνθρωποι είναι κι αυτοί… τι τους κοιτάτε με συμπόνοια… τους είδαμε και τους ανάξιους ποιητές. Κανέναν δεν αγγίζουν πιά τα λόγια τους. Κι οι σκέψεις τους μας προκαλούν μονάχα γέλια. Σε μένα πρώτα-πρώτα. Τα ηλίθια ορυκτά μολύβια. Μολύβια με ξύστρες. Όχι μηχανικά. Και τα μπλοκάκια. Και τα στυλό με τις παλιοπένες, να μυρίζουν μελάνι. Λογιστές, αδερφοί… μονάχα τα νούμερα εμπιστεύονται οι άνθρωποι. Μονάχα τα νούμερα πια υπολογίζουν.
5 σχόλια:
Πλάκα πλάκα.
Καταρχήν το "συγγραφέας" η "ποιητής" δε μπορεί επουδενί να χρησιμοποιηθεί σαν (επαγγελματική) ιδιότητα. Προσωπική μου άποψη και δεν το αναλύω περισσότερο.
Κατά δεύτερον. Ανθρωποι με τριβή με την πεζή καθημερινότητα, άνθρωποι που δεν έκαναν ποτέ υπερβάσεις στη ζωή τους, έκαναν την υπέρβαση μέσα απ΄τα γραπτά τους. Οι αγαπημένοι μου συγγραφείς ήταν, επί το πλείστον, δημοσιοϋπάληλοι.
Τρίτον. Ο λόγος μοιάζει αρκετά με τη λογιστική. Οικονομία των λέξεων, "μαγείρεμα" για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα, υπολογισμός και σύνεση.
Χοχο. Μόλις ανακάλυψα την ετοιμολογία της λογ-ιστικής.
Βέβαια εσύ αλλού ήθελες να καταλήξεις, αλλά είναι μεσάνυχτα κι έχω όρεξη για μονόλογο.
σε φιλώ
renton,
στο είπα ότι ΕΓΡΑΨΕΣ, ε;!
άκου
"... κι ας μη με είδες ίσως ποτέ.
Δε μπορούν όλοι ν' αγαπάνε με τα μάτια " !
νιώθω ευγνωμοσύνη και μόνο που τη σκέφτηκες την πρόταση...
Eυχαριστώ. Αν και τα εύσημα πρέπει να παν στα ουίσκια που κατέβασα πρωτύτερα...(μετά από πολύ, αλλά πολύ καιρό)
Δημοσίευση σχολίου