PABLO NERUDA

Ο Πάμπλο Νερούδα θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα.
Ο Νερούδα γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1904 στην πόλη Παράλ της Χιλής.Σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από μητέρα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νεφτάλι Ρικάρντο Ρέγες Μπασοάλτο. Σε ηλικία 16 χρόνων αποφάσισε να αλλάξει το όνομα του σε Πάμπλο Νερούδα για να τιμήσει την μνήμη του Τσεχοσλοβάκου ποιητή Ζαν Νερούδα.
Το 1971 κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ο έρωτας είναι το κεντρικό θέμα πολλών έργων του, για αυτό και το όνομά του έγινε συνώνυμο με την ρομαντική ποίηση.Συγγραφέας, διπλωμάτης, πολιτικός, η ακτινοβολία του Πάμπλο Νερούδα έφθασε σε όλο τον κόσμο.

Το ποιητικό του έργο

Από το ποιητικό του έργο ξεχωρίζουν οι εξής τίτλοι: «Crepusculario», «Veinte poemas de amor y una canciσn desesperada», «Residencia en la tierra», «Tercera residencia», «Canto general», «Los versos del capitαn», «Odas elementales», «Extravagario», «Memorial de Isla Negra» και «Confieso que he vivido».

Το «Κάντο Χενεράλ»

Ο Νερούδα έγραψε επίσης, ωδές για πιο απλά και στοιχειώδη πράγματα της καθημερινής ζωής. Ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του Νερούδα, το «Κάντο Χενεράλ». Ο πιο γνωστός συγγραφέας της Κολομβίας, Γκάμπριελ Γκαρθία Μαρκέζ, χαρακτηρίζει τον Νερούδα ως τον «μεγαλύτερο ποιητή του 20ου αιώνα». Ο Νερούδα καθιερώθηκε από τα πρώτα κιόλας έργα του. Η συλλογή του, τα «20 ερωτικά τραγούδια και ένα τραγούδι της απόγνωσης», πουλήθηκε σε εκατομμύρια αντίτυπα.

-
-
-
-
-
* Έχω στη βιβλιοθήκη ένα λεπτό βιβλίο.
Έχει αξία. Εκτός απ’ όλες τις άλλες αξίες του, για μένα μετράει, γιατί αγοράστηκε
- ανοίγω την πρώτη σελίδα και κοιτάζω με δέος... - το 1974 !

PABLO NERUDA : CANTO GENERAL
Μετάφραση : Ελένης Δωρή
ΕΚΔ. Νέοι Άνθρωποι
Αθήνα, Αύγουστος ‘74

-
-
CANTO GENERAL

Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ

Όλα έχουν γίνει απ’ το χέρι σου
……………………………………
ήτανε το μπράτσο και τ’ ακρόχερο
του σύντροφου των ορυχείων,
του χτυπημένου λαού
της καταπατημένης ανθρώπινης μάζας
του κουρελιασμένου φτωχού ανθρώπου

σαν τη γεωγραφία ήτανε το χέρι σου
γιατί αυτό έσκαψε τούτον τον πράσινο σκοτεινό κρατήρα
αυτό έφτιαξε έναν ολάκερο πλανήτη
από πέτρες του ωκεανού

πέρασε από τα οπλοστάσια
φτιάχνοντας με το χέρι
τα σπασμένα άρματα
και βάζοντας το μπαρούτι παντού
σαν τα’ αυγά της κότας
που ξεκουφαίνει

είναι ένας βαθύς
πολύ βαθύς κρατήρας
-ακόμη κι απ’ το φεγγάρι θάβλεπε κανείς το βάθος του,
σκαμμένος από το χέρι
ενός κάποιου Ροντρίγκες
ενός κάποιου Καράσκο,
ενός κάποιου Ντιάζ Ιτουρριέτα
ενός κάποιου Αμπάρκα
ενός κάποιου Γκουμερσίντο
κάποιου Χιλιανού που τον φωνάζουν Μίλλε

αυτής της απεραντωσύνης
ο κουρασμένος Χιλιανός
νύχι-νύχι
μέρα με τη μέρα
από χειμώνα σε χειμώνα
με γρηγοράδα
και με τη δύναμη της γροθιάς
μάζεψε τη λάσπη
(στην αρχή αχνό των αιθέρων)
κι έφτιαξε τούτη
την πλούσια γόνιμη γης.

-
-
-
*(αυτά διαβάζαμε ως δεκαοχτάρικα, γι αυτό βγήκαμε έτσι όπως βγήκαμε... σκληροκέφαλοι και ξεροκέφαλοι ...)