Σαν σήμερα, το 1975

έφυγε ένας πολυ αγαπημένος μας...

Ο Ορέστης Μακρής

Εφτώχεψε ο αθάνατος

Ελληνικός Κινηματογράφος

κι η διάθεσή μας, μαζί...

.

κάτι φοβερές αττάκες!

Η θεία απ΄ το Σικάγο

Και όλη αυτή η παλιοτζουρία... γιες, γιες θα φύγει! Θα φύγει και στη θέση της θα μπεί... γιες γιες ένα ωραίο σαλονάκι.Από τα πολύ... μοντέρνα... αυτά τα... βέρυ, βέρυ... Αχ πως τα λέτε εσείς εδώ, γιατί ξεχνάω πως τα λέμε εμείς εκεί!!

Πηγαίνοντας για μπάνιο . Στιχομυθία ανάμεσα σε Χαρίλαο και Eπιβάτη.

Χ: Μη σπρώχνεις παιδί μου.
Ε: Οι πισινοί μου με σπρώχνουνε Κύριε!
Χ: Τότε να πεις στους πισινούς σου να μη σπρώχνουνε, γιατί έχουνε χάσει την υπομονή οι μπροστινοί μου.
Ε: Μα μήπως φταίνε κι εκείνοι, οι πισινοί τους τους σπρώχνουνε. Έτσι είναι οι ουρές κύριε. Τι θέλετε; Αν ενοχλείστε πάρτε ταξί!
Χ: Τι να σου πω καημένε. Εγώ φταίω που κάθομαι τόση ώρα και μιλάω με το πισινό μου!

Συζήτηση για το μέλλον των παιδιών μεταξύ Ευτέρπης και του ακριβολόγου Χαρίλαου.

Ευτ: Μεγαλώσανε τα παιδιά μας Χαρίλαε. Ξέρεις πόσο είναι η Ελένη μας; 26!, η Κατίνα μας 23, 20 η Μαρία και 15 η Αγγελική.
Χαρ: Έ! Και λοιπόν;
Ευτ: Του χρόνου θα είναι 27 η Ελένη μας...
Χαρ: 24 η Κατίνα, 21 η Μαρία και 16 η Αγγελική!
Ευτ: Ακριβώς!
Χαρ: Και τι θες να πείς μ' αυτό βρε γυναίκα; Ότι κάθε χρόνο τα κορίτσια μας θα είναι ένα χρόνο μεγαλύτερα;
Ευτ: Όχι... άλλο... θέλω να πω!
Χαρ: Τότε αφού ... άααλλο θέλεις να πεις γιατί λες αυτό που λες και δε λες κατευθείαν το άλλο που θέλεις να πεις να ησυχάσουμε;
Ευτ: Θέλω να πω να ... Τι σκέφτεσαι για τα κορίτσια μας; Πως βλέπεις το μέλλον τους;
Χαρ: Και τι είμαι εγώ βρε γυναίκα να βλέπω το μέλλον τους; Τσιγγάνα τουρκογύφτισα;

Συζήτηση Χαρίλαου με το φίλο του Ξενοφώντα για το γάμο της κόρης άλλου φίλου.

Χαρ: Και πως λένε το χορό που χόρεψε η κόρη του Σωτήρη και καλοπαντρεύτηκε;
Ξεν: Ροκ εντ ρολ!
Χαρ: Α! Μάλιστα!
Ξεν: Τον ξέρεις στρατηγέ μου;
Χαρ: Δε μου λες, δεν είναι αυτός που αρπάζει ο καβαλιέρος σαν πεχλιβάνης τη ντάμα του, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω;
Ξεν: Ακριβώς!
Χαρ: Μάλιστα ωραίος χορός! Θα ΄θελα να τον χορέψω κι εγώ. Αλλά μ' αυτόν που τον εφεύρε, να τον αρπάξω και θα βλεπες!

Μια φάση από τη πρώτη κανατιά (Θεία – Μηχανικός – Χαρίλαος)

Θεία: Η ανιψιά μου κι εγώ κύριε είμαστε πολύ στεναχωρημένες γι' αυτό που συνέβη, είμαστε πως το λέτε εσείς εδώ... βέρι βέρι... χολοσκασμένες! Αλλά ας συστηθούμε! Το όνομά σας;
Μηχ: Νικόλαος Ζέργκας. Χάρηκα πολύ!
Χαρ: Τι να σου πω παιδάκι μου! Αν μετά απ' αυτό που σου 'τυχε χαίρεσαι κι όλας τι να σου πω! Ο θεός να σε φυλάει!

.

ε, δε θα το χουμε δει και καμιά τριανταριά φορές;

και θα μπορούσαμε να το βλέπουμε, "δια βίου"...