Signature
A.K.

Παρασκευή 16/2/07

Ιόνια Οδός

Πλήθος τα λεμονοπορτόκαλα,
γκρίζες ελιές ανάμεσα
και πέρα το κύμα...
Τα βουνά πάνωθέ μου,
μιά μιά οι κορφές στη σειρά,
τυλιγμένες τη βροχή και τα σύννεφα.
Νεαρά κυπαρίσσια παντού και δάφνες λευκές, κατάπικρες.
Στην άκρια του δρόμου, μια μικρή, μωβ θάλασσα
από ζουμπούλια.
Σκέφτομαι,
ίσως κι εσύ αγαπάς το μωβ

Η ζεύξη!
Μ’ αρέσει ετούτη η γέφυρα…

Στις όχθες του Εύηνου, κάτι αγελάδες αχαμνές
Χωράφια κομμένα τετράγωνα
αφράτο καφέ οργωμένο,
τρυφερό πράσινο της άνοιξης,
σκληρό πράσινο του χειμώνα,
ξανά αφράτο καφέ οργωμένο.
Νεροποντή.
Πρωί, κι όλα τα φώτα αναμμένα
Ταξίδι στην ομίχλη
Τα σκυλομάγαζα να μοστράρονται δεξιά αριστερά
στις άκριες του δρόμου
Φωτεινές επιγραφές Νέον

Μέσα στους ελαιώνες με τους χοντρούς κορμούς
ταπεινά, μικρούλια κίτρινα
κι άλλα κίτρινα – des jonquilles d’ or
με καλαμιές ανάκατα.
Θυμήθηκα τον Δροσίνη
«όλα , καλή μου, πάρτα…
τις αργυρές αγράμπελες και τα χρυσά τα σπάρτα…»
Ένα master plan οφείλω να έχω στο νου μου…
Κι εγώ αντ’ αυτού,
έχω τον Άγιο Δροσίνη,
τα jonquilles d’ or
και τις αργυρές αγράμπελες…

Στην κορφή, ζυγιάζεται ένα γεράκι…
Η Βόνιτσα, μ’ αρέσει σαν την κοιτάζω από ψηλά…
Ένα γλαροπούλι στην άκρη στη θάλασσα,
ανοίγει τα φτερά, ρυθμικά τα κλείνει,
ελεύθερα τα ξανανοίγει
Μοιάζει μ’ εκείνο το γλαροπούλι
που σου στειλα, μιά,
να χεις παρέα στα ταξίδια σου…

Ο δρόμος πάει μέσα απ’ τα χωριά
Μέσα στους κήπους απ’ τα πετρόχτιστα
οι ροζ μπομπόνες λαχταράνε το άγγιγμα της βροχής
κι οι ντάλιες σουρτές,
δεν ντρέπονται να προσκυνάν το χώμα

Κοιτάζω τη χαρακιά που σκάλισες
βαθειά μες στην παλάμη μου
Άθικτη. Ανεξίτηλη.
Γνωρίζεις, άραγε, πως
η γραμμή της ζωής μου είν’ ετούτη;

Χαίρομαι
γιατί εδώ, θα βρω να σου μαζέψω
χαλιά στρωμένα ανεμώνες,
άγριες ορχιδέες
και ίρις μωβ.

-οι συγκυρίες δείχνουν πράγματα…

στην αρχή, του είχα βάλει τον τίτλο "εικόνες"- ...