Πέμπτη, Απριλίου 05, 2007

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου»
.
.

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται,
ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ύλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το κείμενο αυτό περιέχει και την κοσμολογία εκείνης της εποχής:

"ο εν ύδασι την γην κρεμάσας."

Η γη (ο γνωστός κόσμος) περιβαλλόταν σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής από νερό και στηριζόταν πάνω σ' αυτό, κρεμόταν από τα νερά. Τώρα κανείς δεν προσέχει τί σημαίνει το κείμενο, απλά το επαναλαμβάνει όπως τα παιδικά ποιήματα! Αφού άλλαξε όμως ριζικά η κοσμολογική αντίληψη, μήπως θα έπρεπε να αλλάξουν κάποια στιγμή και οι θρησκευτικές μυθοπλασίες που δημιουργήθηκαν εκ παραλλήλου;

quartier libre είπε...

"...μήπως θα έπρεπε να αλλάξουν κάποια στιγμή και οι θρησκευτικές μυθοπλασίες..."

καλησπέρα.
μ' ενδιαφέρουν αυτά τα θέματα...
αν εννοείς, να πάμε για καινούργιες θρησκείες ή κάτι τέτοιο, μάλλον δε συμφωνώ...

ο άνθρωπος, πρέπει πιά, να αντιμετωπίζει με θρησκευτική προσήλωση τον ίδιο τον άνθρωπο.
εκεί να εστιάζει. στο σεβασμό της ανθρώπινης ζωής πρώτα, κι όλων των όντων , έπειτα...

αξίες,
η αρετή (αλήθεια, ανδρεία, σεβασμός, καλωσύνη)
κι αγάπη για τον άνθρωπο.

δεν ξέρω πως ακούγονται ετούτα...
εξωγήινα;
δεν με νοιάζει πιά...
έχω διανύσει πολλά, βασικά χρόνια, στο λούκι της θρησκευτικής παιδείας.
όταν όμως έπρεπε, (εδώ και πολλά - πολλά χρόνια...), απέρριψα εντελώς τους μηχανισμούς, τους τύπους και κράτησα την ουσία.
δηλώνω μη θρησκευόμενη...
κι έχω καταλήξει:
ως κόρην οφθαλμού, το σεβασμό στα ανθρώπινα.

μέσα σ' άλλα διαβάσματα, συχνά επανέρχομαι σ` αυτά τα βιβλία.
αν μη τι άλλο, διαβάζεις ιστορία κι όσο να πεις, καλογραμμένα είναι. αισθητικά άψογα, πολλά απ` αυτά...
-ιδέ, π.χ. Άσμα ασμάτων, Ψαλμοί κ.τ.λ.-
ποίηση!


οι θρησκείες ιστορικά, έπαιξαν και παίζουν το ρόλο τους, ανάλογα με τις χρονικές περιόδους και τις συγκυρίες.
καλώς άλλοτε... κακώς άλλοτε...
δε νομίζω ο κόσμος να χρειάζεται νέα δόγματα...
τέλος, είναι μιά μεγάλη συζήτηση...

τα ξαναλέμε...
εύχομαι να περνάτε καλά!
καλές γιορτές!

quartier libre είπε...

χμμμ!
ξέχασα το σπουδαιότερο!
και "παιδιά της πιάτσας" να μαστε...
και μέσα σ' όλες τις ωραίες μαγγιές!

(smile)

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα έλεγα νέες θρησκείες, νέα δόγματα... Κι αυτές κάποιες μυθοπλασίες θα χρειαστούν για να γίνουν αληθοφανείς. Θάλεγα περισσότερο να περάσουμε από τη θεοκρατία στη φυσιοκρατία, να γνωρίσουμε, να σεβόμαστε και να προστατεύουμε τη φύση, η οποία μας δημιουργεί και μας συντηρεί, χωρίς ιερατείο, φοβίες, αγιοσύνες και εκμετάλλευση της αμάθειας.

quartier libre είπε...

συμφωνώ
απόλυτα.