Τετάρτη, Απριλίου 04, 2007


Σκέφτομαι σοβαρά
να ενεργοποιήσω την παλιά μου ταμπακιέρα.
Εκείνη τη χαρούμενη, με τη Μαίριλυν απ’ έξω, να γελάει με τα μάτια μισόκλειστα και το αθώο, λάγνο, παιδικό της χαμόγελο. Το κεφάλι πίσω ελαφρά ριχτό, κι οι ώμοι γυμνοί, λίγο μπροστά, μια ιδέα ανασηκωμένοι.

Μ’ αρέσει το τελετουργικό.
Ανοίγεις το πακέτο τον άσσο σκέτο, άντε καμιά φορά και για αλλαγή τα BENSON που μυρίζουν όμορφα. Βαρύπιοτα. Τα βγάζεις ένα-ένα και τα τοποθετείς στην ταμπακιέρα με τη σειρά.
Για αναπτήρα, ούτε λόγος... Κουτί σπίρτα κανονικά, κλεμμένα από κάπου, δανεισμένα, χαρισμένα, αγορασμένα στα περίπτερα, ξύλινα σπίρτα πάντως, να μυρίζουν ξύλο και μπαρούτι, να παίρνουν φλόκο, να σου καίνε και τα δάχτυλα.
Σκέφτομαι να το ξαναρχίσω, το κομμένο ακριβώς δέκα χρόνια φέτος.
Εντάξει, όχι πολλά, τρία - τέσσερα τσιγάρα την ημέρα, έτσι, για να σπάει που και που η ένταση, μια γερή ρουφηξιά, μια καλή μυρωδάτη στιγμούλα.
Μικρή απόλαυση.
Το σκέφτομαι...

6 σχόλια:

Unknown είπε...

ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.

ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.


ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.

αν ωστόσο, τόσο σε έχουν 'πρήξει', τι να πω! αλλά γιατί να τους κάνεις τη χάρη; όχι, δεν αξίζει!

quartier libre είπε...

σ' ακούω
πολύ προσεκτικά...

Τίποτα είπε...

Ταμπακέρα
Τι μου τη χάρισες αυτή τη ταμπακέρα
αφού για μένα πονηρά έχεις σκεφτεί
κι αφού στο βάθος θέλεις να με κάνεις πέρα
τι μου τη χάρισες την ταμπακέρα αυτή;

Ποτέ δε μ' άφησες να δω μιαν άσπρη μέρα
και σου γουστάρει πάντα να με τυραννάς
κι ίσως μου χάρισες αυτή την ταμπακέρα
για να μου γίνει και το κάπνισμα βραχνάς.

Την ταμπακέρα σου δεν έπρεπε να πάρω
γιατί τη βλέπω και βαθιά μελαγχολώ
μέχρι που σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο
για να σε διώξω μια στιγμή απ' το μυαλό.

Στίχοι: Τραϊφόρου/Γιαννακόπουλου
Μουσική: Ιωσήφ Ριτσιάρδης
Πρώτη εκτέλεση: Η γυναικάρα η Βέμπο


Δεν μπόρεσα να μην το θυμηθώ, διαβάζοντας το κείμενό σου:)

Τίποτα είπε...

Συγνώμη για το "γυναικάρα" στη Βέμπο, αλλά μου θύμιζε πάντα δωρική κολόνα η Βέμπο. Στέρεη, λιτή και ταυτοχρόνως πλούσια.

Θ. Βοριάς είπε...

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

quartier libre είπε...

λοιπόν, ΤΙΠΟΤΑ (τι όνομα διάλεξες!),

επειδή λατρεύω τα λαϊκά, ένα απ' τα καλύτερά μου είναι :
"αλήτη μ' είπες μιά βραδιά
χωρίς καμιάν αιτία
μα του αλήτη η καρδιά
δε σου κρατάει κακία"
Σημείωση:
τ' ακούω και κλαίω