Τα λιανοτράγουδα
Παραδοσιακό
Απ’όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει, ένα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράζει.
Κυπαρισσάκι μου ψηλό, ποιά βρύση σε ποτίζει, που στέκεις πάντα δροσερό, κι ανθείς και λουλουδίζεις.
Να’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι , το φεγγαράκι της αυγής να’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω, γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω, κι όταν σε συλλογίζομαι, τρέμω κι αναστενάζω.
Τί να σου πω; Τί να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις, και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις.
Να’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι , το φεγγαράκι της αυγής να’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όΝειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω , γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
τι έχουν γράψει
οι άνθρωποι!
7 σχόλια:
Είναι στ' αλήθεια υπέροχο, γμτ!
είμαι σε μεσημεριανό διάλειμμα.
είναι όντως υπέροχο.
διάβασες τους ανέμους;
δώς την ευχή σου!
Διάβασα το προηγούμενό σου περί έμπνευσης, δημιουργίας, κριτικής, απογοήτευσης κλπ.
Αυτό που βλέπω εδώ μέσα, είναι πως δεν έχεις καμία μα καμία σχέση με την προχειρότητα. Λάβε και την ευχή μου, να πάει καλά ό,τι κάνεις, αλλά δεν έχεις ανάγκη ευχών. Μια χαρά θα πάνε όλα γιατί τα αγαπάς. Χαιρετώ.
Και πως το τραγουδούν!
Καλησπέρα.
γειά σας,
αγαπημένοι μου!
Να σαι σίγουρη πώς κι εγώ έκλαψα πικρά και δεν τόθελα έτσι να μείνει.
Το "να προσέχεις τον εαυτό σου" δεν είχε, τουλάχιστον συνειδητά, έτοια πρόθεση. Σε θεωρώ φίλη τρυφερή κι ας μην σε γνώρισα... (πόσο περισσότερο μπορείς να γνωρίσεις έναν άνθρωπο αν όχι μέσα από τα γραφτά της ψυχής του) Εσύ έχεις ακρίβεια στον λόγο σου, εγώ είμαι ακουστικός τύπος και κάνω λάθη. Λάθη φρικτά, εγκληματιικά.
Εδώ θα είμαι, κάτι που δεν έγραψα την ώρα που έπρεπε, το γράφω τώρα.
τι να πω, ανώνυμο;
σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη
Δημοσίευση σχολίου