ΚΑΤ' ΕΞΑΙΡΕΣΙΝ

θα γράψουμε σήμερα

.

.

-δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...-

.

.

σε τρυφερό ροζ

.

.

Signature

A.K.

Λοιπόν, μικρή μου, θέλεις να παίξουμε;

θέλεις;

Μάνα είμαι, πολλά παιχνίδια έχω παίξει με τα παιδιά μου

πολλά παιχνίδια έπαιξα και με τα παιδιά του ξένου κόσμου

-που δεν είναι ποτέ ξένα παιδιά-...

θες, καρδούλα μου, να σου πω;

έχουμε και λέμε:

.

όταν είμαστε εμείς παιδιά, παίξαμε πολύ!

ομαδικά παιχνίδια, σχεδόν πάντα.

κρυφτό, κυνηγητό, η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει, φεγγαράκι μου λαμπρό φέγγε μου να περπατώ, γύρω-γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης, πούντο-πούντο το δαχτυλίδι ψάξε-ψάξε δε θα το βρεις, ένα λεπτό κρεμμύδι γκέο βαγκέο, μέλισσα-μέλισσα, στρατιωτάκια αμίλητα ακούνητα κι αγέλαστα, κουτσό, πόλεμο, παίζαμε τους δασκάλους, παίζαμε τους γιατρούς, ρολογά-ρολογά τι ώρα είναι;, παίζαμε και ξύλο, με σφεντόνες, τους χασάπηδες που κρεμάγανε στα τσιγγέλια τις μέλισσες (τα χουμε ξαναπεί αυτά), όταν μεγαλώσαμε λίγο και πονηρέψαμε, μας άρεσε να παίζουμε μπουκάλα κι έπειτα σκάκι, φιδάκι, ντόμινο, μονόπωλη, τρίβιαλ, σκραμπλ, χαρτιά.

.

Λοιπόν, σήμερα, ψυχούλα μου, θα σου δείξω ένα τρο -με -ρό παιχνίδι, που παίζαμε πολύ μικρά παιδιά, ίσως από τριών, ως έξι χρονών. αυτό:

.

πάμε στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, δίνουμε, ας πούμε, μισή δραχμούλα (πού να θυμάμαι τώρα...), κι αγοράζουμε ακριβώς,

μα ακριβώς,

τις ζωγραφιές που βλέπεις, αυτές, με τ' αγγελάκια.

.

.

Παίρνει η μαμά μας ένα ψαλίδι και μας κόβει χωριστά, μία μία ζωγραφιά.
Έπειτα, παίρνουμε ένα βιβλίο και κρύβουμε τις ζωγραφιές, ανάκατα, μες στις σελίδες του.
Μετά καθόμαστε εσύ κι εγώ απέναντι και ξεφυλλίζουμε η κάθε μιά με τη σειρά της, το βιβλίο.
Μιά σελίδα εσύ, μιά εγώ.

Όποιος στη σελίδα του βρει ζωγραφιά, την παίρνει δική του.
Κερδίζει, όποιος μαζέψει τα πιό πολλά αγγελάκια.

Συνεχίζουμε ξανά το ίδιο παιχνίδι, με άλλη κάρτα όμως, αυτήν την κάρτα, με τις κούκλες.
Πάλι, μία σελίδα εσύ, μία εγώ.
Όποιος μαζέψει τις πιό πολλές ζωγραφιές, κέρδισε.


Ε, καλά, τώρα...
Βέβαια εσύ θα κερδίσεις, ψυχή μου.

.

.

κουράγιο σ' όλους μας έδινες