Signature

A.K.

Τα χω μάθει απέξω.
Όπως μαθαίνουν τα πρωτάκια το ποίημα τους ή την πρώτη ανάγνωση. Συλλαβιστά. Με κόπο. Συλλαβιστά.
Σου και ε; Σε.
Ν και οι; Πέσαμε σε δίφθογγο.

Πάμε πρώτα να μάθουμε τις διφθόγγους. Όμικρον, γιώτα, οι (ι).
Απ’ την αρχή. Σου και ε; Σε.
Ν και οι; Νοι.
Νοι και ά; Νοιά
Τόσο συλλαβιστά! Σαν τα πρωτάκια. Που τέλειωσαν το νήπιο, τέλειωσαν και το προνήπιο, τέλειωσαν και δυό χρόνια παιδικό σταθμό, λαχταρώντας να παν στην πρώτη. Πρώτη κανονική. Την πρώτη ονειρεύονταν τα παιδιά τόσα χρόνια. Το μεγάλωμα.
Και τώρα, πάλι μπουσουλώντας. Δειλά, ψιθυριστά λες, αναγνωρίζοντας το έδαφος,
Σαν τα μικρά πουλιά, παιδιά, τρελά κι εύθραυστα. Αληθινά. Αθώα. Αληθινά.

Τα χω μάθει απέξω.
Γράμμα το γράμμα.
Συλλαβή τη συλλαβή.
Λέξη τη λέξη.
Σειρά τη σειρά.
Αποστηθίζω.
Τελείες, κόμματα, παύλες, ερωτηματικά, τέλος θαυμαστικά.
Διαβάζω χαμηλά. Έπειτα μεγαλόφωνα.
Χρωματίζω τη φωνή.
Την κάνω διστακτική. Διστάζει η φωνή. Ρωτάει. Αναρωτιέται. Αγωνίζεται. Είμαι ολόκληρη μια φωνή, που διστάζει. Εξομολογείται. Μια φωνή που απολογείται. Που παρακαλεί. Που επιτέλους μιλάει.