Κράτησα λίγες σημειώσεις…

Σάββατο, 23/6/07

Θα ξεκινήσω
απ’ τα ασήμαντα,

προς τα σημαντικά…


Φορτωμένη .
Βαλίτσα γεμάτη μακώ , παντελόνια, σκιές ματιών, accessoires και παπούτσια,
laptop με όλα τα περί το διαδίκτυο εξαρτήματα,
πετσέτα θάλασσας για την πισίνα του ξενοδοχείου,
δύο μαγιώ και αντηλιακή sunshine lotion ,
τον Ελύτη και δυό ποιητικές συλλογές, που μου στειλε τελευταία ένας φίλος,
τηλέφωνο-ραδιοφωνάκι.

Έχουμε και λέμε :

- Απ’ την πρώτη κιόλας μέρα, έκανα το λάθος ν’ ανακατέψω στη σκιά των ματιών και λίγη χρυσόσκονη.
Έπαθαν τα βλέφαρά μου ελαφριά αλλεργία, που μ’ ενοχλεί...

- Τρίτη μέρα σήμερα, κυκλοφορώ μόνο με σαγιονάρες, διότι απ’ την κούραση, την ορθοστασία και το περπάτημα στον ήλιο, δεν μπορώ να φορέσω κανένα άλλο παπούτσι.
Πάτησα κι ένα αγκάθι. Μ’ ενοχλεί…

- Το δωμάτιο του ξενοδοχείου, ενώ διαθέτει πρίζα για internet, δεν συνδέει...
Είναι το τρίτο βράδυ που παιδεύομαι. Και δεν συνδέει κανένα δωμάτιο. Απλά, αναρωτιέμαι αν έρχεται κόσμος εδώ, που απαιτεί σύνδεση internet στο δωμάτιο... Γενικά, όχι, ε; (smile)

- Το ξενοδοχείο είναι το μόνο στην κατηγορία του *****, εδώ γύρω, που δεν έχει πισίνα.
(καλά να πάθω, γιατί δεν είχα χρόνο ν’ ασχοληθώ εγώ, κι άφησα τις άλλες να διαλέξουνε)…
Όχι πως μ’ αρέσουν οι πισίνες… απλά, μ` αρέσει μια βουτιά στις 7 το πρωί, που είν’ ακόμα καθαρά, έρημα, και μετά καφέ.

-Και βέβαια, το τελειωτικό χτύπημα. Ο μόνος ραδιοφωνικός σταθμός που κατάφερα να πιάσω εδώ πέρα, είναι ένας ερασιτέχνης,
που έχει κολλήσει, ανάθεμά τον, σ’ ένα τραγούδι τσίκι τσίκι, τσίκι, τσίκι, τσίκι, τσίκι.

Ωχ…
Κατά τα άλλα,
Αν εξαιρέσω τις δυσκολίες, που προκύπτουν από τα προσωπικά μου στερητικά σύνδρομα,

Είμαι μαγεμένη, που το δωμάτιό μου είναι μούρη με τον αρχαιολογικό χώρο!
Μπορεί να μη λέει τίποτα σε κανέναν, όμως εμένα μου λέει , και μου είναι πολύτιμο.
Τα χω δει αρκετές φορές, όμως, ποτέ οι φορές δε μου είναι αρκετές, λόξα μου, πέστε το, άστε με, έχω κι εγώ τις λόξες μου…
Το βράδυ, βγαίνω στο μπαλκόνι και κοιτάζω. Απολαμβάνω αυτήν την ερημιά, την απόλυτη σιγή, τα τζιτζίκια, τους γρύλους, άκουσα κουκουβάγια, το πρωί άκουσα βατράχια…
Κοιμάμαι και ξέρω πως πλάϊ, στα 200 μέτρα από δω, ησυχάζει ο Ερμής του Πραξιτέλη και κάπως μου ρχεται αυτό, κάνει ένα κρακ μέσα μου, τι να σας λέω… ξέρω πως εσείς καταλαβαίνετε…
~Ναοί στο σχήμα του ουρανού~
~Και γαλήνιοι αμφορείς~

Είμαι ευχαριστημένη που βρίσκομαι σ` αυτό το χώρο, γενικά.
Βάζω λίγη τάξη στα μέσα μου . Όλα εδώ τακτοποιούνται, είναι ξεκάθαρα, έχεις μπροστά και πίσω σου, και πολύ κοντά σου το χρόνο, τους αιώνες, το σήμερα, βλέπεις through, τίποτα όμορφο δεν έχει αλλάξει διασχίζοντας το χρόνο, η ομορφιά είν’ εδώ, έτσι πρέπει να ναι τα μέσα μας, σταθερά, διαχρονικά, λιτά, κλασσικά, αμετακίνητα, ωραία! Αμετακίνητες οι αξίες μέσα μας. Κι ό, τι αγαπάμε, αμετακίνητο. Αιώνιο.

ΔΙΚΤΥΟ γυναικών

Γνώρισα ανθρώπους.
Ενα ολόκληρο ΔΙΚΤΥΟ γυναικών να διαβουλεύεται.
Ένα ολόκληρο δίκτυο, γυναικείας αλληλεγγύης.
Δεν είμαστε ο καθένας μόνος του!
470 γυναίκες, απ` τα πιο ζωηρά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας…
Αγρότισσες, επιστημόνισες, επαγγελματίες, εργάτριες, αστές…

Κάποιες κάνουν για παρέα, για τον τρόπο που σκέφτονται, για τον αγώνα τους, για το ήθος, για την ποιότητα, για τον τρόπο που διεκδικούν, για τον τρόπο που μάχονται, για τις κουβέντες, για το γέλιο, για τον τρόπο που γλεντάν και την καλή τους διάθεση.
Για τη δύναμή τους.
Χτες το απόγευμα, ήρθε και μας μίλησε ένας φίλος, ήταν η καλύτερη εισήγηση, μακράν, όχι επειδή είναι φίλος, μα γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Μετά την ομιλία, κολλήσανε, σα μέλισσες γύρω του...
Αργά, μιλήσαμε στο τηλέφωνο.
«Πώς τα είπα, σε σχέση με τους άλλους εισηγητές;»
«Μα… Τα μεγέθη είναι ασύγκριτα» (Πράγματι ασύγκριτα!). «εξάλλου, είδες και μόνος, πώς κολλήσανε οι μέλισσες, στο μέλι»

(γέλια...)

.

… Είναι που κάποιοι άνθρωποι έχουν τον πήχυ πολύ ψηλά, γνώση, εσωτερικότητα, ιδιαίτερες ικανότητες και δεν έχεις παρά να μαθαίνεις απ’ αυτούς… μορφώνεσαι, εκπαιδεύεσαι, μαθαίνεις.
Αυτά.


Ευχαριστώ architecte, για την καινούργια ενημέρωση, τα ξαναείδα τα άτια του ουρανού, και μαζί μου τα είδαν κι αρκετοί άλλοι, κρασάκι πίναμε εκείνη την ώρα και τους έβαλα όλους να κάνουν στροφή κεφαλής στον ουρανό.


Γειά σου Κώστα Χατζηχρήστο, με τη Γαστούνη σου!
-Χτες μεσημέρι, μας είχαν τραπέζι στη Γαστούνη-.

Απόψε το βράδυ στο Κατάκωλο, πλάϊ στη θάλασσα.
Κάθε μέρα κι αλλού.

.

.

.

.

.

Παρασκευή βράδυ

Θα σπάσει, μας έλεγαν
Θα ξανασπάσει, μας ξανάλεγαν,

Σιγά μην σπάσει ο καπιταλισμός!

Ελάχιστες, συνοπτικές σημειώσεις,
από εξαιρετική εισήγηση ανδρός.

Από το 1869, γράφει ο Γιάννης Κορδάτος στην «Ιστορία του Εργατικού Κινήματος», προεβλήθη η συμμετοχή των γυναικών, στα τοπικά ζητήματα.

Απασχόληση της γυναίκας με την τοπική κοινωνία, σημαίνει αύξηση της ποσότητας και της ποιότητας εργασίας.

Βαρύνον καθήκον της γυναίκας, να αποκαταστήσει και την εργασιακή ισότητα

Περιφέρεια:
Το πολιτικό σύστημα διστάζει να προσδιορίσει επακριβώς τον όρο «Περιφέρεια».
Η πρωτεύουσα απορροφά το μεγαλύτερο μέρος από τους παραγωγικούς, πολιτιστικούς και ανθρώπινους πόρους.

Το σύστημα σήμερα:
Σύστημα ακραία νεοφιλελεύθερο. Αδιέξοδο. Η ύστερη νεωτερικότητα!
Το χαρακτηριστικό του συστήματος (εκτός από την άνιση κατανομή των πόρων κ.τ.λ.), είναι η εργασιακή ανασφάλεια.
Βρισκόμαστε σε εργασιακή απορρύθμιση →
Ρωγμή στην κοινωνική συνοχή.
Ιδιωτικοποιήσεις, υπό το αμήχανο βλέμμα του κράτους.
Καταρρέει η δημόσια επιχείρηση.
Μέλημα είναι πλέον το ~πωλείν~, κι όχι το ~εκσυγχρονίζειν~
Η οδηγία Bolkenstein βαδίζει προς την κατάργηση των προστατευτικών, κοινωνικών ελέγχων.
Υπάρχει μετάλλαξη του συστήματος, ως προς την αξία προστασίας των μισθωτών.
Η εργασία είναι δημόσιο αγαθό και δικαίωμα.
Υπάρχει διάβρωση των συλλογικών εκφράσεων.
Το πλαίσιο είναι απορρυθμιστικό.
Εκχωρούνται αρμοδιότητες από την κεντρική εξουσία, χωρίς αντίστοιχα να εκχωρούνται πόροι.
Οδηγούμαστε σε ψευδαίσθηση αυτοδιοικητικής λειτουργίας.
Ο θεσμοθετημένος μηχανισμός αντίδρασης, (κόμματα, αυτοδιοίκηση, συνδικάτα), σε αδυναμία, διότι οι εξελίξεις, διεθνώς, έχουν ξεπεράσει τους πάντες.
Υποταγή της πολιτικής εξουσίας σε οικονομικά κέντρα.

Κοινωνικοί κίνδυνοι, ως προς τις γυναίκες :
Γηρατειά, χηρεία, αναπηρία, μητρότητα, ανεργία.

Ασιατικός αιώνας.
Η ανθρώπινη απασχόληση στον πλανήτη , σε πρωτοφανή, παγκόσμια πίεση.
1.500.000 πάμφθηνων εργατών. Τόσο αφάνταστα φθηνό δυναμικό χρησιμοποιεί το κεφάλαιο!
Τα χειρότερα για την ανθρώπινη απασχόληση και το κοινωνικό κράτος δεν έχουν ακόμα έρθει !...
Σήμερα, υπάρχει η χειρότερη προοπτική για την εργασία της γυναίκας, από τα τελευταία εκατό χρόνια.
Όσοι έφτιαξαν την agenda, G8 κ.τ.λ., πρέπει να αναθεωρήσουν!

ο καθείς μας,
οφείλει να πεi :
.

Δεν θα προσφέρω υπηρεσίες στο σύστημα,
εγκαταλείποντας την κοινωνία...

Δεν εγκαταλείπω την κοινωνία!