Δευτέρα, Ιουνίου 25, 2007

signature


A.K.

Στο δρόμο

3.


τρυφερές κορυφές με το χαμηλό πράσινο
ίσα για να μοσχομυρίσουν σκίνο τα κατσίκια
που μασουλάν επίμονα
μαύρα, λιανά.
Σκέφτομαι, μη δεν είναι οι κορυφές τρυφερές,
μα είναι η προσμονή, της οδού που πορεύομαι
Εγώ κι εσύ μαζί
Σώμα και αίμα
Σε τόπο μυστικό
Εσύ, που στις σπουδές σου όλες
Μ’ έχεις εκεί, σιμά,
Στ΄ αριστερό πλευρό σου πλάϊ,
Σαν μικρό σβώλο πέτρινο, λιβάνι του Taif,
να ευωδιάζω.

1 σχόλιο:

Cle Petridou είπε...

Ήταν σαν να πήγα κι εγώ εκεί κι ας μην έχω πάει ποτέ
!
Τι όμορφο οδοιπορικό!
Καλή και όμορη μέρα να χεις.