Ασημένιο νόμισμα

με την Αθηνά να φορά Κορινθιακή περικεφαλαία

με την Ολυμπιακή φλόγα

(345 - 300 π.Χ.).

signature

A.K.

21/6/2007

Το άσβεστον πύρ

Αρχαία Ολυμπία

Στο δρόμο

1.

Ροζ
άσπρες δάφνες
στα δάκρυα της Παναγίας βουτηγμένες,
πικρές, πικρές δάφνες
ν’ ανταμώνουν με καλαμιές, σκληρά κυπαρίσσια,
λεβάντες κι ευκάλυπτους

Ελιές που και που,
μικρά, μαρμάρινα εικονοστάσια, στην άκρια του δρόμου.
Πίσω μου κάθονται δυό ασιάτες
οι μηχανές κρεμασμένες στο στήθος
δεν σταμάτησαν να τιτιβίζουν σε άπταιστα ιαπωνικά.
είναι βέβαιον, πως θα συνταξιδέψουμε ως το τέλος
γιατί πού αλλού απ’ τ’ αρχαία , θα πορεύονται…




Βραγιές μ’ αμπέλια όμορφα κλαδεμένα
υποστηλώματα στη σειρά
Αρχίζει να δένει κόκκινο
το ένα στοιχείο
Το άλλο στοιχείο είναι το σώμα.
Η θάλασσα πέρα
κι ακόμα πιο πέρα
τα βουνά της Φωκίδας






Στο δρόμο

σκέψεις pele - mele…

2.

ήθελα να κάτεχα το κέντημα , για να κεντήσω την ομορφιά
ψιλοβελονιά
ή να χα ένα καβαλέτο και χρώματα… τι κρίμα που δεν έχω μάθει μήτε μολύβι να κρατάω…
μόνο τα χρώματα απ’ το ουράνιο τόξο, ίσα που αναγνωρίζω.

Λαγκαδιές τα βατόμουρα
Αγκάθια γεμάτα




Διαβάσεις αφύλαχτες, παλιοί σιδηροδρομικοί σταθμοί χορταριασμένοι…
Θυμάμαι εκείνη τη σπουδαία ταινία, με το Λογοθετίδη , την Ίλυα και τον Φωτόπουλο σταθμάρχη!

Κρίμα, δε μου ρχεται στο μυαλό ο τίτλος…

Ένα γιασεμί, μια μπουκαμβίλια, τριανταφυλλιές
Χωνάκια μωβ σκαρφαλωμένα στους φράχτες

Το χρώμα
Από τα ανθισμένα γαϊδουράγκαθα

Μελαμψοί εργάτες φυτεύουν
τα χωράφια,
σκυμμένοι στον ήλιο
«τι κι αν είμαι απ’ τη Λιβύη
εργατάκι και φτωχό…
ας το νταχτιρντί να γίνει
πατιρντί κανονικό»…

Πετρόχτιστα, ακατοίκητα.
Τα ακροκέραμα στις οροφές, ετοιμόρροπα
στοργή καμία.




Στις μάντρες στιβαγμένα καρπούζια
κίτρινες κολοκύθες του halloween σωροί,
αραποσίτια
άρχισαν τα βασιλικά
κι οι ορτανσίες φούντωσαν


επικίνδυνη προσπέραση