που είδε το φως κάτω από εκείνο το πλατάνι,
μιά μέρα που αντηχούσαν σάλπιγγες κι έλαμπαν όπλα
και τ' άλογα ιδρωμένα σκύβανε ν' αγγίξουν
την πράσινη εποφάνεια του νερού
στη γούρνα με τα υγρά τους τα ρουθούνια.
.
Οι ελιές με τις ρυτίδες των γονιών μας
τα βράχια με τη γνώση των γονιών μας
και το αίμα του αδερφού μας ζωντανό στο χώμα
ήτανε μιά γερή χαρά μιά πλούσια τάξη
για τις ψυχές που γνώριζαν την προσευχή τους.
.
Τώρα που θα φύγεις, τώρα που η μέρα της πληρωμής
χαράζει,
..........................................
πάρε μαζί σου το παιδί που είδε το φως
κάτω απ' τα φύλλα εκείνου του πλατάνου
και μάθε του να μελετά τα δέντρα.
.
.
πάντα,
στα σοβαρά,
στον Σεφέρη
επιστρέφω...
.
είχε και μιά βροχή όλη νύχτα...
2 σχόλια:
εγώ πάντως, ως θεά, περιόρισα τη βροχή ανάμεσα σε δύο σάντουιτς: ένα που έφαγα το βράδυ, πριν την πολλή βροχή, κι ένα που έφαγα το ξημέρωμα!
:)
ήταν πολύ νόστιμα... είχαν το κάτι τις του ανθρώπου που σου λέει απλά 'σε νοιάζομαι'...
και που θυσιάζει και τη νύχτα του από πάνω!
ευχαριστώ.
μ'ένα ωμέγα σαν αγκαλιά.
είμαι ευτυχισμένη που είσαστε σπίτι σας.
Δημοσίευση σχολίου