Ναι, το πρωί ήμουν καλύτερα. Είχα δει ένα όνειρο. Ήμασταν λέει εμείς όλοι, οι καλοί, οι αδιάφθοροι, οι ηθικοί και απέναντί μας καθισμένοι σ΄έναν μεγααααάλο βρώμικο καναπέ ήταν όλοι τους. Όλοι οι άχρηστοι πολιτικοί, οι άχρηστοι δάσκαλοι και εμείς ... όταν ήμασταν άχρηστοι, πριν γίνουμε τόσο καλοί που είμαστε τώρα, ήμασταν εκεί, στον καναπέ. Και τους δώσαμε κωδικούς: Ο "1", ο "2", ο "3" ... και μετά παίξαμε ένα παιγνίδι ... έτσι για πλάκα ... Φωνάζαμε ένα νούμερο και αυτός που είχε τον κωδικό αυτόν σηκωνότανε\, φώναζε "Είμαι αααααάχρηστος ... είμαι ανιιιιίκανος" και την έκανε με ελαφριά πηδηματάκια. Είχε προταθεί μια παραλλαγή του παιγνιδιού αυτού: ο έχων τον κωδικό που φωνάζαμε θα σηκωνόταν και θα έριχνε καρπαζιές στον διπλανό του. Όμως η άποψη αυτή προσέκρουσε στον πολιτισμό μας. Αν σας έλεγα ποιους είδα στον καναπέ αυτόν δε θα με πιστέψετε. Όπως κι εγώ δεν πίστευα αυτά που έβλεπα στα κανάλια τις μέρες αυτές.
φίλε, αν ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ, ΜΠΡΑΒΟ! τι δώρο να σου στείλω;
μμμ, τραγούδι! "το παρα το παράθυρο κλεισμένο το παράθυρο κλεισμένο το παράθυρο κλειστό άνοιξε άνοιξέ το ένα φύλλο άνοιξέ το ένα φύλλο την εικόνα σου να ιδώ"
κι άλλο, "άνοιξε το παράθυρο να μπει δροσιά να μπει του Μάη"
να σαι καλά, αίολε... εκείνο το φλύαρος, τι θέλει να πει; καλό είναι; καμιά φορά, όταν είμαι στις πολύ καλές μου, λέω, θέλω ν' αρχίσω να κελαηδάω. φαντάσου!
11 σχόλια:
Και το βραδάκι, μ' ένα ποτήρι καλό κρασί, ακόμη καλύτερα. Έφτασε.
Υπάρχει και το άλλο πρωί. Εκείνο που αρνείται να σου πει το παραμικρό και αρκείται στο να μην ξέρει τίποτα. Τίποτα για το χθεσινό βράδυ.
Ή μήπως είναι το ίδιο πρωινό που σε θέλει δυνατότερο;
Την καλησπέρα μου. Ο ίδιος είμαι σε άλλο σπίτι.
μάλλον πλάκα μου κάνεις,
μα απ΄ τους φίλους δέχομαι και την πλάκα...
(smile)
καλώς το!
το βράδυ, μόλις γυρίσω, θα σ' επισκεφθώ, αίολε.
η "πλάκα", είναι απάντηση στο τίποτα.
χαιρετώ σας.
Ναι, το πρωί ήμουν καλύτερα. Είχα δει ένα όνειρο. Ήμασταν λέει εμείς όλοι, οι καλοί, οι αδιάφθοροι, οι ηθικοί και απέναντί μας καθισμένοι σ΄έναν μεγααααάλο βρώμικο καναπέ ήταν όλοι τους. Όλοι οι άχρηστοι πολιτικοί, οι άχρηστοι δάσκαλοι και εμείς ... όταν ήμασταν άχρηστοι, πριν γίνουμε τόσο καλοί που είμαστε τώρα, ήμασταν εκεί, στον καναπέ. Και τους δώσαμε κωδικούς: Ο "1", ο "2", ο "3" ... και μετά παίξαμε ένα παιγνίδι ... έτσι για πλάκα ... Φωνάζαμε ένα νούμερο και αυτός που είχε τον κωδικό αυτόν σηκωνότανε\, φώναζε "Είμαι αααααάχρηστος ... είμαι ανιιιιίκανος" και την έκανε με ελαφριά πηδηματάκια. Είχε προταθεί μια παραλλαγή του παιγνιδιού αυτού: ο έχων τον κωδικό που φωνάζαμε θα σηκωνόταν και θα έριχνε καρπαζιές στον διπλανό του. Όμως η άποψη αυτή προσέκρουσε στον πολιτισμό μας. Αν σας έλεγα ποιους είδα στον καναπέ αυτόν δε θα με πιστέψετε. Όπως κι εγώ δεν πίστευα αυτά που έβλεπα στα κανάλια τις μέρες αυτές.
Ε, όχι και πλάκα! Έχεις να λαβαίνεις, λέμε!
:)
ηταν σαν τότε που βλεπαμε τον πολεμο του περσικου από τον καναπέ μας...
φίλοι, επέστρεψα.
το υπόλοιπο βράδυ, θέλω ν' ασχοληθώ λίγο μαζί σας.
:)
andrew,
τρελλαίνομαι κάθε φορά που μπαίνεις και μιλάς!
πολλά φιλιά
Α όχι. Εδώ δεν λογοτεχνίζω. Εδώ μιλάω για την ζωή στον έξω κόσμο, τώρα που άνοιξα τα παράθυρα.
Καλημέρα
φίλε,
αν ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ,
ΜΠΡΑΒΟ!
τι δώρο να σου στείλω;
μμμ, τραγούδι!
"το παρα
το παράθυρο κλεισμένο
το παράθυρο κλεισμένο
το παράθυρο κλειστό
άνοιξε
άνοιξέ το ένα φύλλο
άνοιξέ το ένα φύλλο
την εικόνα σου να ιδώ"
κι άλλο,
"άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη"
να σαι καλά, αίολε...
εκείνο το φλύαρος, τι θέλει να πει;
καλό είναι;
καμιά φορά, όταν είμαι στις πολύ καλές μου, λέω, θέλω ν' αρχίσω να κελαηδάω.
φαντάσου!
Δημοσίευση σχολίου