"Les Philosophes Grecs"

Giorgio de Chirico© (1925)

«...χώθηκα μέσα σ’ ένα σωρό από ερείπια…
…πάνω στον ωκεανό της θεϊκής τρυφερότητας
η Ακρόπολη σαν ακυβέρνητο καράβι…»

μου επιτρέπετε εδώ, ένα συνειρμό;

Μεθυσμένο καράβι

Στίχοι: Nίκος Γκάτσος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

.

Αρθούρε Ρεμπώ

απόψε θα μπω

στο μαύρο μεθυσμένο σου καράβι

μακριά ν' ανοιχτώ

σε κύκλο φριχτό

που ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει

Αγγέλου γιασεμιά

σκόρπισες μέσα στην βρομιά

κληρονομιά για μας

κι εσύ παντοτινά σε σταυροδρόμια σκοτεινά

το σατανά πολεμάς

Αρθούρε Ρεμπώ

το βράδυ θαμπώ

και η πόρτα του παράδεισου κλεισμένη

κατάρα κι οργή

μοιράζουν την γη

και χέρι χέρι παν οι κολασμένοι

Αρθούρε Ρεμπώ

θα μπω στο μεθυσμένο σου καράβι

Αρθούρε Ρεμπώ

να δω ποια σπίθα σώθηκε κι ανάβει

.

L'homme libéré

Joseph Macé-Scaron
éditions PLON 2004

«Trente tyrans se sont levés contre Socrate, dis-tu, et n’ont pas pu briser son âme.

Qu’importe le nombre des maîtres! Il n’y a qu'une seule servitude.

Celui qui la dédaigne, aussi nombreux que soient ses oppresseurs, demeure libre.»

SENEQUE,Lettre XXVIII.

Για ακούστε κι αυτό, καλοί μου :

Αlphonse de Lamartine

«ο Παρθενώνας έχει ανιδιοτέλεια.
Είναι αυτό που χρειάζεται για να αναδειχθούν οι τέχνες»

Κι
Ο Σεφέρης μας

«δεν ξέρω αν το φως είναι του φεγγαριού ή της αυγής…»

qu’ importe?

«…διψάσαμε το μεσημέρι
… με τι καρδιά με τι πνοή
τι πόθους και τι πάθος…»

και

l’ important, c’ est la rose
crois - moi!

complete list of rose photos

Στίχοι: Mιχάλης Μπουρμπούλης

Μουσική: Mάνος Χατζιδάκις

Στην πύλη τ' Αδριανού

κοντά στου Μακρυγιάννη

τα πρώτα τριαντάφυλλα

σου φόρεσα στεφάνι.

Κι όταν σου πήρα το φιλί

κάτω από τις κολώνες

χτυπούσε η σάλπιγγα βραχνά

μέσ' τους παλιούς στρατώνες.

Έγιν' η νύχτα πυρκαγιά

η αγάπη ανατριχίλα

και μεις αρπάξαμε φωτιά

σαν τα ξερά τα φύλλα.

Στην πύλη τ' Αδριανού

κοντά στου Μακρυγιάννη

μέσ' τις φωτιές μας ρίξανε

μια νύχτα τ' ΄Αϊ-Γιάννη.

.

Σαν ήρθε το πρωί

χειμώνας κι είχε κρύο

σαν τα πουλιά σκορπίσαμε

μακριά από το Θησείο.

Jean Cocteau

«γιατί ο κόσμος έχασε τη χάρη ;
γιατί χάθηκε το μυστικό της ανύψωσης του μαρμάρου»;

.

Στίχοι: Mάνος Χατζιδάκις

Μουσική: Mάνος Χατζιδάκις

Πρώτη εκτέλεση: Nανά Μούσχουρη

.

Μικρό παιδί απ' την αυγή

είχα μείνει μόνη στην πηγή.

Νερό ζητούσα και καρτερούσα

μέσα απ' τα δέντρα τ' άλογο να βγει.

.

Μα τ' άλογό μου δεν θα βρει

ούτ' εμένα ούτε την πηγή

κι έτσι θλιμμένο και διψασμένο

πίσω απ' το φράχτη θ' αποκοιμηθεί.

Αυτό που ακούτε συνέβη στην Αθήνα

πάνω στο δρόμο που ανθίζουνε τα κρίνα.

Μεθά ο αγέρας, μεθάνε και τα κρίνα

κι ό,τι αγαπάμε γεννιέται στην Αθήνα.


Μεθά ο αγέρας, μεθάνε και τα κρίνα

κι ό,τι αγαπάμε γεννιέται στην Αθήνα.

Παλαμικοί χαιρετισμοί :

“ Δωρικός Ναός,
απλός και τρισμεγάλος»

τρις!

Le Corbusier

«έκανα ό, τι έκανα,
μ’ αυτή την Ακρόπολη στο βάθος του εαυτού μου»

τι ομολογία!

le Corbusier

le corps humain




le Corbusier

esquissant Freud



le Corbusier

en souvenir d' Yvonne
.

"le 5 Octobre 57, à l' aube"

merci !


Κι ακόμα
«ΑΥΤΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ Μ’ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ»

το μυρμηγκάκι, στις 7 του Μάρτη
«Κατόπιν,την παίδεψε πολύ η Ακρόπολη.

Την Ακρόπολη, την έβλεπε πλάϊ της τους χειμώνες,

μες στο παράθυρό της.

Ούτε φαντάζεται κανείς,

πόσο μπορεί να ξεσηκώσει ένα ήσυχο παιδί η Ακρόπολη…

Η ελληνική, λιτή γραμμή. Η λευκή.

Φουρτούνα μπορεί

να κάνει την ψυχή του…»

με αφορμή

τη συναυλία της Α. Καγιαλόγλου

στη Ρωμαϊκή Αγορά