H αρχαία σκουριά
ή
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει

-Και το φεγγαράκι πάνωθέ μας-


Πώς να μη σας τα πω;

Ξένος Ν.

η Ρωμαϊκή Αγορά

Απέναντί μου, οι αέρηδες

– οι δικοί σου, φίλε αίολε -

Αριστερά η κεραμοσκεπής, με το κυπαρίσσι πλάϊ της σκούρο κι ευθυτενές,

πίσωθέ μας το φεγγάρι ένα νύχι με την πούλια γραμμένη, μόνιμη ερωμένη δίπλα του,

και δεξιά, άνω, το θαύμα του καιρού, των μαθιών και της ψυχής μας, η μάνα Ακρό πολις.

.

Aki,
αν μπεις απόψε και διαβάσεις, θέλω να θυμηθείς ! Στο ζητάω , υπάρχει λόγος σοβαρός.
Εσύ, ίσως από τότε έχεις να ρθεις, μιάς και σε κέρδισε άλλος τόπος, κύμα πλάϊ στο κύμα…
Εμείς ερχόμαστε τα καλοκαίρια, μα απόψε, ετούτη δω η βραδιά ήταν ιδιαίτερη.
Κι εκείνη, Aki, ιδιαίτερη ήταν ! μα έλα που δεν το ξέραμε τότε, και που το μάθαμε τόσα χρόνια μετά!

Τι κυκλωτικός είναι ο καιρός!

Παιδιά είμασταν...
Εσύ, εγώ, ο Ερρίκος –ήταν κι ο Ερρίκος μας, ε;- ο Γιώργος, ο Λάζαρος, η Βάντα, ο Αλέκος, η Όλγα, ίσως η Διώνη, ο Γιάννης, δε θυμάμαι ποιος άλλος, απ’ την παλιά παρέα…
Ο μάγος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή αγορά…
Μόλις άρχισε η μουσική κι εμείς μεθυσμένα παιδιά πιάσαμε το τραγούδι, γύρισε με τη μπαγκέτα στο κοινό, και μας επέπληξε ! «δεν ήρθαμε εδώ, για να τραγουδήσετε εσείς» είπε, αν θυμάμαι καλά, ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο…
Σούζα καθίσαμε , θέλω αν απόψε διαβάσεις, να θυμηθείς, Aki.
Υπάρχει λόγος.

Γιατί ο καιρός είναι κυκλωτικός και άρχων.

Δεν ξεφεύγει εύκολα ο άνθρωπος απ’ τον καιρό, κι απ’ αυτό που του γράφει…

αρχαίο διάταγμα

απαγόρευσης βυρσοδεψίας στον Ιλισσό

Κείμενα για τα αρχαία μας μάρμαρα,
κείμενα που ο λόγος τους έχει κλεισμένη μουσική μέσα του, ακούσαμε χτες βράδυ.

.


"Εδώ, πάνω σ’ αυτόν τον βράχο,

-έγραψε ο Δ. Πικιώνης-

βλέπεις
πώς η ΦΥΣΗ μπορεί να γίνει ΤΕΧΝΗ !
ή
πώς η φύση πρέπει να γίνει τέχνη !


ετούτο εδώ, είναι ένα έδαφος πλούσιο σε ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.

Έτσι γίνεται η μετάβαση από τη φύση στην τέχνη"



αυτό , που ο Σολωμός είπε με άλλα λόγια

«η τέχνη σιωπηλή, λατρεύει τη φύση»

κι έπειτα,

«αναδύεται απ’ αυτή τη γη μια ενέργεια πνευματική»,
γράφει η Virginia Woolf.
«αν αναλογιστεί κανείς , πώς έχει σταθεί μέσα στη νύχτα , αιώνες τώρα το μνημείο,

τότε βλέπεις, πως από τον κόσμο ολάκερο, διαρκέστερος είναι ο Παρθενώνας»


ε λοιπόν, αγάπες μου, στον Παρθενώνα απόψε θα πάρω όρκο, πως τούτο εδώ το φεγγαράκι δεν είναι χάρτινο.


Πού το θυμήθηκες, καντάδα να σου κάνω;

Κι όταν σιγοψιχαλίζει τα βασιλικά ποτίζει

«λησμόνησα τον εαυτό μου, πατώντας σ’ εκείνα τα χώματα»,

γράφει ο Τερτσέτης για τον Αντρέα Ζαϊμη

κι ο Goethe «ζωγράφος amateur” (!)

για το κεφάλι του αλόγου

στο άρμα της σελήνης,
«ο καθένας ας είναι με τον τρόπο του έλληνας»

το πληγωμένο πρωτάλογο,

περιμένει στο Βρεταννικό

ο ερωτικός Flaubert ,

«η κίνηση του ρούχου παράφορη…
εκείνο το στήθος με τους ολοστρόγγυλους μαστούς»

Federico García Lorca

Sevillanas del siglo XVIII

¡Viva Sevilla!

Llevan las sevillanas

en la mantilla

un letrero que dice:

¡Viva Sevilla!

.

¡Viva Triana!

¡Vivan los trianeros,

los de Triana!

¡Vivan los sevillanos

y sevillanas!

.

Lo traigo andado.

La Macarena y todo

lo traigo andado.

Lo traigo andado;

.

cara como la tuya

no la he encontrado.

La Macarena y todo

lo traigo andado.

.

Ay río de Sevilla,

qué bien pareces

lleno de velas blancas

y ramas verdes.

.

.

Fernando Pessoa

«το εθνικό και το αιώνιο συναντήθηκαν μόνο στην αρχαία ελλάδα»
«το καλλιτεχνικό έργο που υπερβαίνει τα χωροχρονικά όρια της εποχής του»

.

Ave Maria,tào Pura

Virgem nunca maculada

Ouvi a prece tirada

No meu peito de amargura.

Vos que sois cheia de graça

Escutai minha oraçao

Conduzi-me pela mào

Por esta vida que passa

Bendita sois vos Maria

Entre as mulheres da Terra

E voss "Alma So" encerra

Doce imagem d'Alegria.

Ditosa Santa Maria

Vos que sois a màe de Deus

E que morais là no Céus

Orai por nos cada dia

.

Fernando Pessoa

συνεχίζει