Τα είδα Andrew, τα είδα !

.

.

(θα σου γράψω σε λίγο)...

.

.

ένα παιδί μετράει τ' άστρα

.

.

περάσαν πάνω απ' το κεφάλι μας, καμαρωτά,

λαμπερά σαν αστέρια,

ένα μπρός, το άλλο πίσω σε μικρή απόσταση,

για δύο πράγματι, υπέροχα λεπτά,

στον ανέφελο ουρανό μας !

.

.

.

άσε που βγήκα στο μπαλκόνι απ' τις 10, διότι είχα άγχος, μ' εκείνο το 10.17΄ σου

και διότι κανένα, μα κανένα ρολόϊ μου, δε δείχνει την ίδια ώρα με το άλλο...

άλλη ώρα δείχνει το swatch στον καρπό, άλλη ώρα το ρολόϊ του κινητού, άλλη ώρα το ξυπνητήρι στο προσκεφάλι, άλλη το ρολόϊ της κουζίνας και άλλη αντί άλλης το computer...

δε θέλω να τα ρυθμίσω όλα στο λεπτό. τ΄αφίνω λοιπόν, ξέρω όμως πάντα τι λάθος κάνει το καθένα, και συντονίζομαι.

έτσι, βγήκα απ' τις δέκα, τριγυρνώντας το κεφάλι σαν περισκόπιο, για ευαισθητοποίηση - προετοιμασία.

όντως πολύ λαμπερή η πούλια, αστραφτερή - αστραφτερή, θηλυκιά και περήφανη, μακριά όμως απ' τη φέτα πεπονιού.

ανάμεσά τους απόψε, συμμετρικά, δυό μεγαλούτσικοι αστερισμοί.

.

δεν ήξερα τι πρέπει να κοιτάω και τι πρέπει να περιμένω...

έτσι, στριφογύριζα, έχοντας στο οπτικό μου πεδίο ένα πολύ μεγάλο κομμάτι ουρανού.

είδα καθαρά τον μεγάλο χαρταετό, τ' αστέρι του βορρά, τη μικρή αρκουδίτσα, εκείνον τον αστερισμό τον σαν καρέκλα, που ποτέ δε θυμάμαι πώς τον λένε.

έριχνα στη σκοτεινιά και ματιές στο ρολόϊ...

10.05΄

τίποτα. ούτε καν από μακριά. θα είναι πολύ ψηλά άραγε;

θα φαίνονται;

είδα σε μιά στιγμή ένα μικρούλι, πολύ ψηλά, που μου φάνηκε πως κινήθηκε...

μάλλον λάθος είδα.

το καλοκαίρι τα βράδια, στην ταράτσα της Κέρκυρας, στην απόλυτη σκοτεινιά, κοιτάζοντας προς τα πάνω, βλέπω καμιά φορά, πολύ ψηλά, σχεδόν ανάμεσα στο γαλαξία, να κινείται κάποιος μικρός δορυφόρος.

έτσι θα ναι απόψε;

10.10΄

τίποτα. ίσως κοιτάζω σε λάθος μεριά του ουρανού. ίσως αυτά κινούνται στην πίσω μεριά της πολυκατοικίας, προς τον Υμηττό. θα δούμε...

10.16΄

να τα!

ανοιγοκλείνω μάτια για να σιγουρευτώ.

ξέρω πως αυτά είναι τα σωστά.

.

και τα δύο μαζί,

ένα πιό μεγάλο μπροστά, σαν ένα λαμπερό, καμαρωτό αστέρι, σε μικρή απόσταση ακολουθεί το πιό μικρό,

έχουν σταθερή απόσταση μεταξύ τους

και διανύουν μιά σταθερή, όχι πολύ γρήγορη τροχιά, τόσο όσο χρειάζεται για να μπορέσεις να τα εντοπίσεις πρώτα, να σιγουρευτείς έπειτα, και ν' ακολουθήσουν τα μάτια την πορεία τους, καμαρώνοντάς τα. καμαρώνοντας, δηλαδή, τις ιστορίες που πάει και φτιάχνει ο άνθρωπος!

εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα, σκληρέ μου, γιατί μου έκλαψες χτες.

απ' το βορά προς την ανατολή μου φάνηκε η πορεία τους - αλλά εδώ, μπορεί να κάνω και λάθος...

.

τρεχάλα έφυγα απ' το πλαϊνό μπαλκόνι, πηδώντας μες στα σκοτάδια πάνω από βιβλία για τσιμέντα και σκουριές, που η Αννούλα μου έχει αραδιασμένα στο πάτωμα, και βγήκα στο μπαλκόνι du coté Υμηττός.

έτσι, τα πρόλαβα λίγο ακόμα, σαν περήφανα άστρα που αργά δύουν, ή σαν άτια του ουρανού, το μεγάλο που διέσχιζε μπροστά χάθηκε πρώτο, και το μικρό ακολούθησε.

αυτό ήταν.

πάει.

.

ευχαριστώ, γιατί σκέφτηκες να με ειδοποιήσεις.

.

ψιτ, καλό μου παιδί,

αύριο, προβλέπει τίποτα το πρόγραμμα ;

(smile και φιλιά)

.

E lucevan le stelle

.

(μπορεί να είναι απ' την Tosca, μπορεί να κάνω και λάθος...)

E lucevan le stelle

E olezzava la terra

Stridea l'uscio dell'orto

E un passo sfiorava la rena

Entrava ella, fragante

Mi cadea fra le braccia

Oh ! dolce baci, o languide carezze

Mentr'io fremente

Le belle forme disciogliea dai veli !

Svani per sempre il sogno moi d'amore

.

άντε, κι άλλο ένα

.

.

.

Nessun Dorma

.

(απ' την Turandot)

Nessun dorma! Nessun dorma!

Tu pure, o Principessa,

nella tua fredda stanza

guardi le stelle che tremano

d'amore e di speranza!

.

Ma il mio mistero

il nome mio nessun sapr

No, no, sulla tua bocca lo dir

quando la luce splender

Ed il mio bacio scioglier

il silenzio che ti fa mia!

.

Il nome suo nessun sapr

E noi dovrem, ahim

.

Dilegua, o notte! Tramontate, stelle!

Tramontate, stelle! All'alba vincer

Vincer

περούκα

από άστρα

απόψε