Τρίτη, Ιουνίου 19, 2007

H αρχαία σκουριά
ή
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει




-Και το φεγγαράκι πάνωθέ μας-


Πώς να μη σας τα πω;


Ξένος Ν.


η Ρωμαϊκή Αγορά



Απέναντί μου, οι αέρηδες

– οι δικοί σου, φίλε αίολε -


Αριστερά η κεραμοσκεπής, με το κυπαρίσσι πλάϊ της σκούρο κι ευθυτενές,


πίσωθέ μας το φεγγάρι ένα νύχι με την πούλια γραμμένη, μόνιμη ερωμένη δίπλα του,


και δεξιά, άνω, το θαύμα του καιρού, των μαθιών και της ψυχής μας, η μάνα Ακρό πολις.


.




Aki,
αν μπεις απόψε και διαβάσεις, θέλω να θυμηθείς ! Στο ζητάω , υπάρχει λόγος σοβαρός.
Εσύ, ίσως από τότε έχεις να ρθεις, μιάς και σε κέρδισε άλλος τόπος, κύμα πλάϊ στο κύμα…
Εμείς ερχόμαστε τα καλοκαίρια, μα απόψε, ετούτη δω η βραδιά ήταν ιδιαίτερη.
Κι εκείνη,
Aki, ιδιαίτερη ήταν ! μα έλα που δεν το ξέραμε τότε, και που το μάθαμε τόσα χρόνια μετά!


Τι κυκλωτικός είναι ο καιρός!

Παιδιά είμασταν...
Εσύ, εγώ, ο Ερρίκος –ήταν κι ο Ερρίκος μας, ε;- ο Γιώργος, ο Λάζαρος, η Βάντα, ο Αλέκος, η Όλγα, ίσως η Διώνη, ο Γιάννης, δε θυμάμαι ποιος άλλος, απ’ την παλιά παρέα…
Ο μάγος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή αγορά…
Μόλις άρχισε η μουσική κι εμείς μεθυσμένα παιδιά πιάσαμε το τραγούδι, γύρισε με τη μπαγκέτα στο κοινό, και μας επέπληξε ! «δεν ήρθαμε εδώ, για να τραγουδήσετε εσείς» είπε, αν θυμάμαι καλά, ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο…
Σούζα καθίσαμε , θέλω αν απόψε διαβάσεις, να θυμηθείς,
Aki.
Υπάρχει λόγος.


Γιατί ο καιρός είναι κυκλωτικός και άρχων.

Δεν ξεφεύγει εύκολα ο άνθρωπος απ’ τον καιρό, κι απ’ αυτό που του γράφει…




αρχαίο διάταγμα

απαγόρευσης βυρσοδεψίας στον Ιλισσό




Κείμενα για τα αρχαία μας μάρμαρα,
κείμενα που ο λόγος τους έχει κλεισμένη μουσική μέσα του, ακούσαμε χτες βράδυ.


.


"Εδώ, πάνω σ’ αυτόν τον βράχο,

-έγραψε ο Δ. Πικιώνης-

βλέπεις
πώς η ΦΥΣΗ μπορεί να γίνει ΤΕΧΝΗ !
ή
πώς η φύση πρέπει να γίνει τέχνη !


ετούτο εδώ, είναι ένα έδαφος πλούσιο σε ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.

Έτσι γίνεται η μετάβαση από τη φύση στην τέχνη"



αυτό , που ο Σολωμός είπε με άλλα λόγια

«η τέχνη σιωπηλή, λατρεύει τη φύση»

κι έπειτα,

«αναδύεται απ’ αυτή τη γη μια ενέργεια πνευματική»,
γράφει η Virginia Woolf.
«αν αναλογιστεί κανείς , πώς έχει σταθεί μέσα στη νύχτα , αιώνες τώρα το μνημείο,

τότε βλέπεις, πως από τον κόσμο ολάκερο, διαρκέστερος είναι ο Παρθενώνας»


ε λοιπόν, αγάπες μου, στον Παρθενώνα απόψε θα πάρω όρκο, πως τούτο εδώ το φεγγαράκι δεν είναι χάρτινο.


Πού το θυμήθηκες, καντάδα να σου κάνω;


Κι όταν σιγοψιχαλίζει τα βασιλικά ποτίζει



«λησμόνησα τον εαυτό μου, πατώντας σ’ εκείνα τα χώματα»,

γράφει ο Τερτσέτης για τον Αντρέα Ζαϊμη

κι ο Goethe «ζωγράφος amateur” (!)

για το κεφάλι του αλόγου
στο άρμα της σελήνης,
«ο καθένας ας είναι με τον τρόπο του έλληνας»


το πληγωμένο πρωτάλογο,

περιμένει στο Βρεταννικό





ο ερωτικός Flaubert ,

«η κίνηση του ρούχου παράφορη…
εκείνο το στήθος με τους ολοστρόγγυλους μαστούς»

Federico García Lorca


Sevillanas del siglo XVIII


¡Viva Sevilla!

Llevan las sevillanas

en la mantilla

un letrero que dice:

¡Viva Sevilla!

.

¡Viva Triana!

¡Vivan los trianeros,

los de Triana!

¡Vivan los sevillanos

y sevillanas!

.

Lo traigo andado.

La Macarena y todo

lo traigo andado.

Lo traigo andado;

.

cara como la tuya

no la he encontrado.

La Macarena y todo

lo traigo andado.

.
Ay río de Sevilla,

qué bien pareces

lleno de velas blancas

y ramas verdes.

.

.


Fernando Pessoa

«το εθνικό και το αιώνιο συναντήθηκαν μόνο στην αρχαία ελλάδα»
«το καλλιτεχνικό έργο που υπερβαίνει τα χωροχρονικά όρια της εποχής του»

.

Ave Maria,tào Pura

Virgem nunca maculada

Ouvi a prece tirada

No meu peito de amargura.

Vos que sois cheia de graça

Escutai minha oraçao

Conduzi-me pela mào

Por esta vida que passa

Bendita sois vos Maria

Entre as mulheres da Terra

E voss "Alma So" encerra

Doce imagem d'Alegria.

Ditosa Santa Maria

Vos que sois a màe de Deus

E que morais là no Céus

Orai por nos cada dia
.


Fernando Pessoa
συνεχίζει

12 σχόλια:

Andreas Dimitropoulos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ellinida είπε...

Τι κι'αν πάρεις τον κάτω ή τον πάνω, ο δρόμος είναι ένας. Τον μαρτυρούν τα χνάρια που τον έσκαψαν.
Πολύ όμορφα όλα. Καλημέρα! :)))

Andreas Dimitropoulos είπε...

Σ' ευχαριστώ για τα καλά λόγια σου. Χαίρομαι που τρελαίνεσαι. Αν μετανοιώσεις (που τρελαίνεσαι) δοκίμασε λίθιο και ένα έμπλαστρο ανακατωμένο σε χλιαρό νερό (πρωί, μεσημέρι και βράδυ μετά το φαγητό).
Επειδή στο παρελθόν είχες εκδηλώσει ενδιαφέρον με το πάθος μου, τον ουρανό, σε ενημερώνω και σου ζητώ απόψε και για λίγες μέρες να γυρίσεις τη ματιά σου εκεί. Για μια-δυο ώρες μετά τη δύση του Ήλιου η Σελήνη, η Αφροδίτη, ο Κρόνος και, λίγο πιο μακριά στον Νότο, ο Δίας, έχουν στήσει τρελό πανηγύρι. Τρέλα!

quartier libre είπε...

πες, σφίγγα μου, τι ώρα;
και τι θα κάνουν, τ' αστέρια μας;
τι χορό δηλαδή;
τι λογιώ χορό;

quartier libre είπε...

θα στήσεις τηλεσκόπιο;

Andreas Dimitropoulos είπε...

Κοίτα, συνήθως χορεύουν ταγκό, αλλά άμα έχεις πιεί, μέχρι και τσιφτετέλι μπορεί να δεις να χορεύουν!
Όχι, το όργανο δε θα το στήσω, γιατί είμαι απογευματινός και μόλις επιστρέψω στο σπίτι θα λιποθυμίσω.
Κοίτα κοντά στο φεγγάρι λίγο μετά τη δύση του Ήλιου. Τα υπόλοιπα άστα ... θα έρθουν μόνα τους!

quartier libre είπε...

Andrew,
μπουντρουμιασμένη ήμουνα μετά τη δύση του ήλιου.
και δυό φορές που βγήκα έξω και διακριτικά κοίταγα τα φεγγάρια (μη μας πάρουν ορισμένοι κύκλοι και για τρελούς...), κοίταγα, κοίταγα, μηδέν αποτέλεσμα.
ούτε χοροί αστεριών, ούτε τσιφτετέλια, τίποτα.
10 η ώρα που επέστρεφα, ομοίως τίποτα.
τι με ξεσηκώνεις;

όχι, παιδούδι μου, δεν το μετανοιώνω που τρελαίνομαι,
διότι, τελικά... ζήτω οι τρελοί, που...ανακαλύψαν τα πιό όμορφα...

Andreas Dimitropoulos είπε...

Λοιπόν φιλενάς, άκου πόσα πράγματα γίνανε χτες κι εσύ δεν πήρες χαμπάρι:
1. Είχαμε πολύ όμορφο μισόγεμο φεγγάρι (οι ερασιτέχνες αστρονόμοι αποφεύγουν την πανσέληνο για λόγους που θα σου εξηγήσω σε άλλη διάλεξη).
2. Κοντά στο φεγγάρι (δυτικότερα) είχαμε την λαμπροτάτη Αφροδίτη που μόνο ως φαντασίωση αρκεί για να μας διεγείρη (ψυχικώς).
3. Από την άλλη πλευρά του φεγγαριού είχαμε τον Κρόνον τον κανίβαλον.
4. Λίγο πιο μακριά (νοτιότερα) είχαμε τον Δία.

Αλλά το σημαντικότερο χθες ήταν ότι στις 21:56 και στις 23:30 έσκασαν μύτη ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) και το Αεροδιαστημικό Λεωφορείο Atlantis και ζευγαρωμένα διαγράψανε μια τροχιά στον Αττικό ουρανό.

Να σου πω ότι κόντεψα να κλάψω από ενθουσιασμό και συγκίνηση, δε θα με πιστέψεις ...

Ελπίζω κάποτε (σύντομα) να σου τα δείξω όλα τούτα τα θαυμαστά πράγματα από κοντά ...

Φιλιά στα μούτρα σου.

quartier libre είπε...

μισοφέγγαρο και πούλια, είναι δική μου ειδικότητα.
κάνε πέρα!
τα υπόλοιπα, εντάξει, καλό μου, δικά σου.
όμως είσαι μοναχοφαγάς.
θα τις παράταγα τις συζητήσεις για τα όμβρια, τη συγκοινωνία, τη διαμόρφωση δρόμων και πεζοδρόμων, τα σκουπίδια , τα παράνομα παρκαρίσματα κι ένα σωρό άλλα ενδιαφέροντα, αν ήξερα
για ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΑ ΛΕΟΦΩΡΕΙΑ κ.τ.λ.

θα ρχόμουνα εκεί να κλάψουμε παρέα, ο καθείς βέβαια για τους δικούς του λόγους (!),-εγώ, όχι για το διαστημικό λεωφορείο-, αλλά δεν πειράζει, γι αυτό είναι οι φίλοι.
για να υποστηρίζει ο καθένας, ό, τι αγαπά ο άλλος...

τέλος, δεν πειράζει Andrew mio...
θα υπάρξει άλλη φορά;

Andreas Dimitropoulos είπε...

Απόψε 10:17 θα βολτάρει ο ISS μαζί με το Α/Δ Λεωφορείο (σε κάποια απόσταση από αυτόν). Αν φυσήξομεν όλοι δυνατά και σκορπίσομεν τα νέφη, τα δύο αντικείμενα και αι ψυχαί που βρίσκονται σ' αυτά θα είναι ορατά για 2 μόνο λεπτά. Δύο υπέροχα λεπτά.

quartier libre είπε...

κατά πού να κοιτάμε, άνθρωπέ μου; !
πόσο μεγάλο φαίνεται το λεωφορείο;
φαίνεται;

quartier libre είπε...

μη δω κανα λεωφορείο να σουλατσέρνει πάνω απ' τα κεφάλια μας...