Παρασκευή, Ιουνίου 29, 2007

negma a dit

κι εγώ,
παρ' όλο που το χω ξαναγράψει αλλού το τραγούδι,
και μ' όλο που δε θέλω να επαναλαμβάνομαι,
κάνω εξαίρεση...
.
το ξαναδίνουμε.
.
'ετσι κι αλλιώς,
είναι
ένα ποίημα πολύτιμο

Cet Amour

Jacques Prevert

Cet amour
Si violent
Si fragile
Si tendre
Si désespéré
Cet amour
Beau comme le jour
Et mauvais comme le temps
Quand le temps est mauvais
Cet amour si vrai
Cet amour si beau
Si heureux
Si joyeux
Et si dérisoire
Tremblant de peur comme un enfant dans le noir
Et si sûr de lui
Comme un homme tranquille au milieu de la nuit
Cet amour qui faisait peur aux autres
Qui les faisait parler
Qui les faisait blémir
Cet amour guetté
Parce que nous le guettions
Traqué blessé piétiné achevé nié oublié
Parce que nous l'avons traqué blessé piétiné achevé nié oublié
Cet amour tout entier
Si vivant encore
Et tout ensoleillé
C'est le tien
C'est le mien
Celui qui a été
Cette chose toujours nouvelle
Et qui n'a pas changé
Aussi vraie qu'une plante
Aussi tremblante qu'un oiseau
Aussi chaude aussi vivante que l'été
Nous pouvons tous les deux
Aller et revenir
Nous pouvons oublier
Et puis nous rendormir
Nous réveiller souffrir vieillir
Nous endormir encore
Rêver à la mort
Nous éveiller sourire et rire
Et rajeunir
Notre amour reste là
Têtu comme une bourrique
Vivant comme le désir
Cruel comme la mémoire
Bête comme les regrets
Tendre comme le souvenir
Froid comme le marbre
Beau comme le jour
Fragile comme un enfant
Il nous regarde en souriant
Et il nous parle sans rien dire
Et moi j'écoute en tremblant
Et je crie
Je crie pour toi
Je crie pour moi
Je te supplie
Pour toi pour moi et pour tous ceux qui s'aiment
Et qui se sont aimés
Oui je lui crie
Pour toi pour moi et pour tous les autres
Que je ne connais pas
Reste là
Là où tu es
Là où tu étais autrefois
Reste là

NE BOUGE PAS

Ne t'en va pas
Nous qui sommes aimés
Nous t'avons oublié
Toi ne nous oublie pas
Nous n'avions que toi sur la terre
Ne nous laisse pas devenir froids
Beaucoup plus loin toujours
Et n'importe où
Donne-nous signe de vie
Beaucoup plus tard au coin d'un bois
Dans la forêt de la mémoire
Surgis soudain
Tends-nous la main
Et sauve-nous.

negma,
σ' ευχαριστούμε πολύ

8 σχόλια:

Τίποτα είπε...

Τι θα κάνω μ' εσάς τους γαλλομαθείς, τι θα κάνω...
Και στ' αγγλικά, εδώ που τα λέμε, να τα γράφατε, πάλι δε θα είχα τι να κάνω.

:)

ange-ta είπε...

δεν βαριέσαι

τίποτα,

ψευτιές για την αγάπη λέει.

αυτή η αγάπη
τόσο βίαιη
τόσο εύθραυστη
τόσο τρυφερή
τόσο απελπιστική
αυτή η αγάπη

μπούρδες εν ολίγοις.
Εμάς δηλαδή γιατί δεν μας είπε κανείς τέτοια λόγια;;
ε γιατί;;;
και όμορφες είμαστε και έξυπνες και απόλα.
Αλλά αυτός ερωτεύθηκε μία άσκημη πόρνη που δεν τον ήθελε κιόλας!
(αυτός δε ήτανε ή τον μπερδεύω με αλλον;)
αχ αυτή η αγάπη τόσο σίγουρη περι αυτής.....
μπούρδες δηλαδή!

quartier libre είπε...

τα χουμε ξαναπεί...
και οι άσκημες, και οι πόρνες, κι όλοι μας, το ίδιο αγαπάμε!
κι ούτε οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να μας θέλουνε...
ε, ange ta μου;

και ξέρω, πως δεν το εννοείς, εκείνο το "μπούρδες η αγάπη"...

θα την κανονίσετε επι τέλους, εκείνη τη βόλτα;!
θα είναι μες στο καλοκαίρι, για να δούμε λιγάκι θάλασσα;

να μου είστε καλά...
χαμόγελο.

ange-ta είπε...

Περάσαμε ενα αξέχαστο βράδυ με την Πέρσα Κουμούστη στην ταράτσα μου!
Κουβεντα πολύ φίνα.
Βρήκε την ταράτσα μου τόσο ωραία, που αποφασίσαμε να κάνουμε οργανωμένη βραδιά μπλογκεράδων.
Στις 10/7, λέμε να κάνουμε εμείς συνάντηση για προθέρμασνη.

Επίσης το εννοώ πολύ σοβαρά να κάνουμε μία ομάδα, τάσκ φόρσ, αναδάσωσης της Παρνηθας.
Με προσωπική δουλειά, να βρούμε και χορηγούς και να φυτέψουμε όλη την περοχή που κάηκε.
Ακούγεται πολύ αέρινο, αλλά και το 10% να φυτέψουμε, και να εμποδίσουμε την οικοπεδοποίηση, το δάσος θα ξαναγίνει από μόνο του. Η φύση είναι πιο δυνατή αν την αφήσεις να λειτουργήσει.
φιλιά

quartier libre είπε...

σκέφτηκα κι εγώ, να οργανώσω προγράμματα περιβαλλοντικής με αυτό το θέμα και από Σεπτέμβρη να κατέβουν τα σχολεία για αναδάσωση.

όχι, ρε γμτ., ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ.
όχι, το κέρατό μου, μέσα.

κι ό, τι άλλη ομάδα θέλετε...
με προσωπική δουλειά.
σκάψιμο, φύτεμα.
δεν υπάρχει ένας φορέας ή ένας άνθρωπος, να οργανώσει τον κόσμο;
δεν υπάρχει, το κέρατό μου;

quartier libre είπε...

ange ta,
κι εγώ τις γουστάρω τις βεράντες στη θάλασσα!
όπου να ναι, γυρνάει κι η Helene...

ellinida είπε...

ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ! Αυτό και το Μονόγραμμα. Είχα σκοπό κι'εγώ να το ανεβάσω αυτές τις μέρες.:))
Απίθανες επιλογές κάνεις.
Να είσαι καλά.:))

quartier libre είπε...

:)
απίθανα είναι τα ποιήματα, οι μουσικές, τα χρώματα, οι μυρουδιές, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!