Παρασκευή, Ιουνίου 15, 2007

Signature
A.K.

9/6/07
-μην έχοντας καμιά σημασία ο χρόνος ο σεπτός,
ο παραβιασμένος-


Ο της αγάπης
μέγας
πάμπλουτος,
ο προλετάριος
της πνευματικότητας
εγώ

Φτωχούλης του θεού,
καιόμενος
ευωδιάζοντας
σε θυμιατά της ιεράς Ασίζης,
ή, Σιέννα της αυστηράς,
– σχήμα θαλάσσιας αχιβάδας
εγώ

Εγώ ανύπαρκτος
στα όνειρα της θερινής σου ανάπαυσης
κατά το πλάγιασμα της βροχής
σε έντονο φούξια
ατλάζι μαξιλάρι

Μηδαμινή παρουσία – απουσία
της ζωής
σου
εδώ εγώ, ο οφείλων στη γη των ανθρώπων,
στη γη των ψυχών,
των χορδών του βιολιού, του μπουζουκιού
και του πορφυρού πάθους της Μεσογείου

ιδου εγώ, λοιπόν,
ο οφείλων πάντοτε
ως τάμα
στις πέτρες των δρόμων
στης ασφάλτου το κάμα
στις κροκάλες της θάλασσας
και στις θύνες του ήλιου
σου
τα δύο μου γόνατα
θρυμματισμένα.

5 σχόλια:

Σμίχελης είπε...

αυτό τα...δυο μου γόνατα θρυμματισμένα... είναι πολύ δυνατό

Σμίχελης είπε...

πολύ καλο το ποίημα. μου θύμισε πολύ αυτα που είχα διαβάσει στο λ..... μια επιφανειακή ηρεμία που κρύβει συναισθηματικό βάθος που κορυφώνεται στο τέλος με σπαραγμό

Τίποτα είπε...

ΠΟΛΥ μου άρεσε αυτό!

quartier libre είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
quartier libre είπε...

l' auteur,
εγώ