σαν ένα δέντρο
με πράσινα φύλλα..."
Γ. Σεφέρης
Μ’ αρέσει όταν κοιμάσαι. Μ’ αρέσει να ξυπνάω νωρίς, να ρίχνω μια ματιά στον τρυφερό μου Υμηττό πλάϊ, να βλέπω λαμπρό τ’ αστέρι ν΄ανατέλει, και να ξέρω, πως κάπου εκεί, στη μεγάλη πόλη , εσύ κοιμάσαι ακόμα.
Μ’ αρέσει όταν κοιμάσαι. Μ’ αρέσει τώρα το καλοκαίρι, να πίνω καφέ στη βεράντα με το χάραμα, με τη μάνικα να δροσίζω τους κρίνους της Julie, την ορτανσία, το νυχτολούλουδο, τη γαρδένια, την καμέλια, τη ροδιά, την ελιά, τη ματζουράνα, τα σκληρά μου γεράνια, να πλατσουρίζω ξυπόλυτη στα νερά, και να χω στο νου μου μην ξυπνήσεις, είναι νωρίς για σένα, εσύ κοιμήσου.
Μ’ αρέσει όταν κοιμάσαι. Να ξεκουράζεσαι θέλω. Ν’ αντέχεις. Ν’ αντέχεις τις μέρες και τις νύχτες τις άγρυπνες.
Το χειμώνα, μ’ αρέσει πρωί πρωί να φεύγω στη δουλειά, κι εσύ στο κρεβάτι ακόμα. Να ξεκουράζεσαι θέλω.
Μ’ αρέσει όταν κάνεις σιέστα, παραδομένο παιδί στη ζέστη, τα γόνατα μαζεμένα, κουλουριασμένο με ασφάλεια, στη γνωστή σιγουριά .
Μ’ αρέσει να μαι εδώ κι εσύ να κοιμάσαι, να σκέφτομαι κι εσύ να κοιμάσαι, να γράφω, να ψάχνω, ν΄αγωνιώ, κι εσύ να κοιμάσαι .
Μ’ αρέσει όταν κοιμάσαι. Να ξεκουράζεσαι θέλω. Ν’ αντέχεις.
Κι όταν μου πεις,
Μ’ αρέσει όταν κοιμάσαι. Μ’ αρέσει τώρα το καλοκαίρι, να πίνω καφέ στη βεράντα με το χάραμα, με τη μάνικα να δροσίζω τους κρίνους της Julie, την ορτανσία, το νυχτολούλουδο, τη γαρδένια, την καμέλια, τη ροδιά, την ελιά, τη ματζουράνα, τα σκληρά μου γεράνια, να πλατσουρίζω ξυπόλυτη στα νερά, και να χω στο νου μου μην ξυπνήσεις, είναι νωρίς για σένα, εσύ κοιμήσου.
Μ’ αρέσει όταν κοιμάσαι. Να ξεκουράζεσαι θέλω. Ν’ αντέχεις. Ν’ αντέχεις τις μέρες και τις νύχτες τις άγρυπνες.
Το χειμώνα, μ’ αρέσει πρωί πρωί να φεύγω στη δουλειά, κι εσύ στο κρεβάτι ακόμα. Να ξεκουράζεσαι θέλω.
Μ’ αρέσει όταν κάνεις σιέστα, παραδομένο παιδί στη ζέστη, τα γόνατα μαζεμένα, κουλουριασμένο με ασφάλεια, στη γνωστή σιγουριά .
Μ’ αρέσει να μαι εδώ κι εσύ να κοιμάσαι, να σκέφτομαι κι εσύ να κοιμάσαι, να γράφω, να ψάχνω, ν΄αγωνιώ, κι εσύ να κοιμάσαι .
Μ’ αρέσει όταν κοιμάσαι. Να ξεκουράζεσαι θέλω. Ν’ αντέχεις.
Κι όταν μου πεις,
τις νύχτες όρθια ν’ αγρυπνώ, σιμά σου.
17 σχόλια:
Ε, καλά, δεν γίνονται αυτά... Τέτοια ταύτιση όλες σήμερα...
Το έπαθα πρωί-πρωί με το Τίποτα. Μπαίνω σε σένα τώρα... τα ίδια!
Το μόνο που έχω να σου πω, είναι όταν θα διαβάσεις το σημερινό μου post, να το δεις σε σχέση με το δικό σου! (Θα καταλάβεις...)
Βέβαια, άλλο του κομμάτι ταιριάζει με το δικό σου και άλλο με του Τίποτα, αλλά δεν παύω να το θεωρώ απίστευτη σύμπτωση!
περί συμπτώσεων ο λόγος...
ποτέ δεν υπήρξα κακόπιστη. εξαιρετικά δύσπιστη όμως ήμουν και είμαι, ως προς όλα.
δεν αποδέχομαι τη θεωρία των κατά συρροήν συμπτώσεων.
-συχνά δεν το δείχνω, μα πατάω γερά στο έδαφος-.
παρ' όλ' αυτά, πρέπει να αναγνωρίσω, ότι άτομα που λειτουργούν στο ίδιο μήκος κύματος, μπορεί να εκφράζονται με τον ίδιο τρόπο.
τι άλλο θα μπορούσα να πω;
(κι αυτό που είπα, αγαπητό negma, δεν ξέρω καν, αν είναι κατανοητό...)
Να τολμήσω να εμπιστευθώ εδώ σ αυτό το ποστ 2 3 στιχάκια (όχι για ποίημα, για τραγούδι είναι), με παρόμοιο θέμα; Πέρσι τα ‘γραψα και τώρα μου τα θύμισες.
Στον ύπνο σου χαμογελάς
Στον ύπνο σου χαμογελάς
τι να σου λέει, τι κοιτάς;
Ανασαίνεις, περιμένεις ποιος σε φίλησε ρωτάς
Σε ποια κόγχη του μυαλού σου ξενυχτάς και τριγυρνάς;
Κλέβεις, δίνεις, το δικό σου ποιος σε μίσησε ρωτάς
Είσαι η τελευταία νύχτα ύστατό μου πρωινό
Δε θα φύγεις, δε θα μείνεις θα ‘σαι απλά για πάντα ΕΔΩ
Τι σε φέρνει άγγελέ μου στης καρδιάς μου τ’ ανοικτά
και ποια μοίρα θύμισε μου μας ξανάφερε κοντά
ένα φως μες το μυαλό σου λάμπει τώρα και ξυπνάς
να μου δώσεις το δικό σου το φιλί που πεθυμάς
Δεχτή και επιθυμητή η όποια διόρθωση.
@arl.,
με αφίνεις να το δημοσιεύσω πρώτη σελίδα;
Τι έπαθε και δε δέχεται σχόλια;
Ξανά, λοιπόν. Έγραφα πως για μένα τουλάχιστον είναι κατανοητό αυτό που πιστεύεις περί μήκους κύματος και τρόπου έκφρασης.
Όσο για τις απίστευτες συμπτώσεις, αυτές κι αν είναι της ζωής.
Καλό απόγευμα. :)
έτσι ε;
Καλησπέρα από τις παραλίες της Πιερίας κι από τα βουνά της Εύβοιας.
@ αχ, voriadaki μου,
φύσηξε λίγο κι από δω,
γιατί καίνε οι τοίχοι, καίνε,
και μεσημβρινά στα πλακάκια, ξυπόλυτος δεν περπατάς...
φύσηξε μας την αύρα σου τη Βαρδαρινή,
ξέρεις, εκείνη που πιάνει απ' το Μακρύγιαλο, μέχρι τον Λευκό, της περατζάδας μας...
να περνάς καλά,
όπου κι αν είσαι!
to ποίημα πανέμορφο...
@ abttha,
μόλις πάρουμε το o.k. από την arl., θα το βάλουμε φάτσα κάρτα.
:)
Παράδοση!
φάτσα κάρτα;
Το οκ για τα συιχάκια;;;;
Τα δικά μου;;;
Κάνε ότι νομίζεις (διόρθωσε το λίγο μην εκτεθούμε)
αλλά...τι σημαίνει φάτσα κάρτα;
@quartier libre
Αυτό που λες είναι κατανοητό. Το ύφος με το οποίο το λες, δεν μου είναι πολύ κατανοητό γιατί διακρίνω μία ενόχληση, αλλά ελπίζω να είναι η ιδέα μου και να μην έχεις ενοχληθεί με κάτι από αυτά που είπα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από πλευράς μου δεν υπάρχει τίποτα το αρνητικό, μόνο μία διαπίστωση έκανα και αν αυτό σε ενόχλησε σου ζητώ συγνώμη.
Για να μην παίζω με τις λέξεις, οι οποίες συχνά παίρνουν διαφορετικές ερμηνείες για τον καθένα, θα σου εξηγήσω απλά τι μου συνέβη κι εσύ ονόμασέ το όπως θες:
Περνάω μία νύχτα, κοιτώντας κάποιον να κοιμάται. Αυτό έχει να μου συμβεί τουλάχιστον 15 χρόνια (να μου προκύψει η ανάγκη να το κάνω εννοώ). Το πρωί της επόμενης μέρας, ανεβάζω ένα σχετικό post και μετά κάνω την συνηθισμένη μου βόλτα στα αγαπημένα μου blogs (του δικού σου συμπεριλαμβανομένου). Και βλέπω το κείμενό σου "Μ' αρέσει όταν κοιμάσαι... κλπ".
Εγώ το είπα σύμπτωση...
πώς σου πέρασε απ' το μυαλό πως κάτι μ' ενόχλησε;!
ασφαλώς όχι!
άλλα σκεφτόμουνα... δικά μου...
μη ζητάς συγνώμη, για πράγμα που δεν υφίσταται...
νιώθω ασφάλεια και συντροφικότητα μαζί σας.
και γυναικεία αλληλεγγύη.
καλότυχο ήταν αυτό που σου συνέβη...
αληθινά καλότυχο...
σε καμαρώνω κι αληθινά χαίρομαι μαζί σου!
μας έβγαλες όλες ΑΣ ΠΡΟ ΠΡΟ ΣΩ ΠΕΣ!
:)
Ουφ, ησύχασα τώρα!
Δεν ξέρω, μου φάνηκε ότι όλο αυτό το είπες λίγο "στραβωμένη" και σ' αυτήν την περίπτωση, μόνο δύο εξηγήσεις μπορούσα να δώσω: Πρώτον, ότι είσαι σαν την κολλητή μου "το αερικό" που τρώει ένα στράβωμα με τις συμπτώσεις και είναι θέμα "μη, τζιιζζζ". Αλλά γι' αυτό δεν θα μπορούσα να κάνω πια τίποτα αφού είχα πει ήδη τη λέξη "κόκκινο πανί".
Δεύτερον (και τραβηγμένο από τα μαλλιά, αλλά τό 'χω αυτό με τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας): Έχω δει κατά καιρούς διάφορες παρεξηγήσεις στα blogs περί λογοκλοπών κλπ, και φοβήθηκα μήπως νόμιζες ότι πήγα να υπονοήσω κάτι τέτοιο! Όσο τραβηγμένο κι αν το θεώρησα, προκειμένου να αποφύγω τυχόν παρεξήγηση, θέλησα να γίνω πιο σαφής ως προς τους λόγους που με οδήγησαν να σου γράψω ό,τι έγραψα...
Χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε!!!
Όσο για το "γεγονός" αυτό καθ' αυτό... ελπίζω να αργήσει πολύ να έρθει η ώρα που θα ανεβάζω πάλι "μαύρα" post και θα σού 'ρχομαι εδώ να βρω παρέα να πω τον πόνο μου! Αλλά μέχρι τότε... είπαμε: Βουρ, κι ό,τι βγει, σωστά;; (χα χα χα) !!!!
:)
τι σκέψεις!
μην ανησυχείς, εδώ είναι χώρος διαυγής. ξεκάθαρος.
κι εσείς, μπορείτε να ακουμπάτε ό, τι θέλετε.
Δημοσίευση σχολίου