α.κ.
η έρημος πάντα επιστρέφει...
σαν θρησκεία μέσα σου η έρημος,
σαν προορισμός, βάζει κανόνες, σε ορίζει
να κοιτάζεις ολούθε, ως πέρα,
τους στρογγυλούς αμμόλοφους και τις θύνες.
ατέλειωτη η έρημος, πάντα επιστρέφει
τις νύχτες που στραγγίζει ο ύπνος, στεγνό το χώμα, κρύες οι πέτρες, μικρές άνυδρες καρπουζιές, πικρά χορτάρια, σκορπιοί. κι αβάσταχτος κόπος.
ένα βουβό κλάμα η έρημος, αργό, προσεκτικό βάδισμα, να μην παίρνεις ανάσα, και να λες "ν' ανασάνω θέλω"...
μοναχικά πηγάδια
οάσεις μακριά κι αντικατοπτρισμοί νερών.
2 σχόλια:
Διαβάζοντας σε, σκέφτομαι, πόση δύναμη κρύβεις μέσα σου. Ακόμα όμως σκέφτομαι, ότι ίσως ο άνθρωπος να είναι έξω απο τα νερά του με την αβάσταχτη τυραννια της τεχνολογίας του σήμερα.
καλημέρα ελευθερη γωνιά
εύθραυστη δύναμη ange - ta μου...
καλή σου μέρα :)
Δημοσίευση σχολίου