α.κ.

μιάς παλιάς εποχής τοίχοι, χοντροί, σταθεροί,
όπου μπορούν ήσυχα περιστέρια να φωλιάζουν,
σαν αγκαλιά ζεστή, σιγουρεμένη στα γουργουρητά.
μικρά κουτάκια, χρωματιστά, του Paul Klee,
τετράγωνα τόσο σταθερά,
όπου μονάχα παιδιά μπορούν να σχεδιάσουν.
τόσο καθάρια και τόσο σίγουρα.
ή σαν γραμμές, τελείες, κύκλοι του Vasiliï Vassil'evitch Kandinsky,
σαν όμορφες ζωγραφιές, αγοριών του Βauhaus ,
ή, σαν πλατεία σε σχήμα αχιβάδας, που μετράει εκατοντάδες χρόνια πίσω,
σαν ένα σπίτι με ζωγραφιστά στο χέρι ταβάνια,
και πλακάκια στο δάπεδο μαυρόασπρα,
και πέρα, παιδικές κούνιες από σκοινί,
που σε πάνε ψηλά, κούνια - μπέλλα,
σαν μιά απέριττη ομορφιά, λιτή και πάλλευκη στους αιώνες,
τόσο σταθερά, τόσο καθάρια όλα,
ακίνητα , άτρωτα, σιγουρεμένα,
οικεία, βέβαια