Να σου δώσω μια
να σπάσεις
Α, ρε κόσμε γυάλινε !

Και να φτιάξω
μια καινούργια κοινωνία
άλληνε;

(γιατί τάχατες ;
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΑ ΝΑΙ
αυτή η κοινωνία η «άλληνε»);

Εν έτει 2003, η ομιλούσα ανακάλυψε το διαδίκτυο.
Ξέρετε πώς γίνονται αυτά…
Ενώ έχεις τις δουλειές σου, τις ασχολίες σου, τις συνήθειές σου, τις σταθερές σου, τα καλά και τα κακά σου, ό, τι τέλος πάντων έχεις ή δεν έχεις να ασχολείσαι στη ζωή, να σου, ξαφνικά, τσουπ, σου εμφανίζεται τούτος ο νέος τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας.
Τον ξέρετε καλά, εσείς φίλοι, αυτόν τον τρόπο...
Τον λίγο καινούργιο, τον λίγο απελευθερωμένο, τον λίγο intellectuel, τον λίγο virtuel, τον λίγο ρεαλιστικό, τον λίγο του εσωτερικού ψαξίματος, τον λίγο ακίνδυνο, τον λίγο επικίνδυνο, τον λίγο αμφισβητούμενο, τον λίγο ρομαντικό, τον λίγο μοντέρνο, τον λίγο τρυφερό, τον λίγο σκληρό, τον λίγο φιλικό, τον λίγο εχθρικό, τον λίγο απελευθερωτικό…

Τι είναι «απελευθερωτικό», όσον αφορά στην διαδικτυακή επικοινωνία;

Σίγουρα όχι, το να κρύβεσαι κάτω από μιάν υποτιθέμενη ανωνυμία, να βρίζεις και να βγάζεις τα απωθημένα σου πάνω στους άλλους.
Αυτό είναι απλά και ξεκάθαρα αντικοινωνικό και πρόστυχο.
Δεν συνάδει με το ήθος που πρέπει να επικρατήσει σε τούτους τους χώρους και που έχουμε ευθύνη όλοι εμείς, να το διαφυλάξουμε και να το επιβάλλουμε.

Άλλο είναι, το απελευθερωτικό αυτού του χώρου :
Σκέψου, το λοιπόν, να σου αρέσει μέσα σου, ας πούμε η ποίηση, μα να είσαι λέει ένας άνθρωπος, που ασχολείται επαγγελματικά με άλλα πράγματα, «στεγνά».
Με πράγματα «στεγνά», θέλω να πω, όχι ενασχόληση περί τις τέχνες ή κλάδους ανθρωπιστικούς, μα με εμπόριο, με οικονομία, με λογιστική, με ναυτιλία, με πολιτική, με ασφάλειες, με μηχανολογικά, με συνδικαλισμό, με πωλήσεις, με τραπεζική εργασία, με χρηματιστηριακή εργασία, κ.τ.λ.
Και σκέψου, λέει, εκεί που είσαι με τον πελάτη και προσπαθείς να του πουλήσεις την υπηρεσία σου, να του φτιάξεις ένα συμβόλαιο ή να του φτιάξεις τη χαλασμένη βρύση ή να μιλάτε για τραπεζικές συναλλαγές ή να βρίσκεσαι σε αίθουσα όπου συνδικαλιστές ανταλλάσσουν επιχειρήματα μετά υβρεολογίου, σκέψου λέμε, ν’ αρχίσεις να τους απαγγέλεις Ελύτη. Ή Σαπφώ. Η ψαλμούς από την Παλαιά Διαθήκη.
Χα !
Το σκέφτεστε;
Θα απασφαλίσουν οι άνθρωποι ! θα χάσετε και τους πελάτες :) !

Από αυτήν την άποψη – και όχι μόνο -, το παρόν καινούργιο δίκτυο επικοινωνίας παύλα έκφρασης, είναι για αρκετούς ανθρώπους απελευθερωτικό.
Ανοίγεις μισο ανώνυμα ή επώνυμα - αν οι συνθήκες της ζωής σου στο επιτρέπουν -, έναν δικό σου, προσωπικό χώρο, και δίχως να ενοχλείς τους άλλους, εκφράζεσαι όπως εσύ αγαπάς.
Και βέβαια, στο διαδίκτυο, δεν έχουμε να κάνουμε μονάχα με διευκόλυνση της έκφρασης , της μάθησης και τη διάδοση της πληροφορίας…
Εδώ, εξ ίσου ισχυρός ρόλος, είναι και αυτός της επικοινωνίας…

Θυμάμαι, το 2003, την πρώτη χρονιά δηλαδή, που ασχολήθηκα με το διαδίκτυο.
Πάρα πολύ διστακτικά στην αρχή, πλησίασα σ’ ένα από τα βήματα δημόσιου διαλόγου, σ’ ένα forum, που μου φάνηκε έγκυρο και αξιόπιστο, και όπου, κάποιοι άγνωστοι μεταξύ μας, σχηματίσαμε αυθόρμητα μια παρέα συζήτησης λογοτεχνικής και όχι μόνον…

Θέλω να σας μεταφέρω μονάχα ένα στιγμιότυπο συζήτησης και προβληματισμού της εποχής εκείνης.

Απασχολούμενη ήμουν τότε, με αυτό που αποκαλώ «στεγνά» ζητήματα στη ζωή.
Και άσχετη απ’ αυτά, τα καινούργια…
Συζητούσαμε λοιπόν στο forum με τη φίλη Ph…, και της είπα, θυμάμαι, κάπως έτσι :
«Μην ασχολείσαι και πολύ με το διαδίκτυο, μη δένεσαι, ΔΙΟΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ… Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ!»

Κι αυτή ήταν η πρώτη διαδικτυακή κατραπακιά, που έφαγα, διότι η απάντηση, μου ήρθε τότε θυμωμένα : Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ !

Ήταν το πρώτο μάθημα που πήρα, σχετικά.
Θα συμφωνήσω σήμερα.
Η ζωή είναι παντού, όπου βρίσκονται οι άνθρωποι.
Κι εδώ γύρω, βρίσκονται άνθρωποι.
Πίσω από κάθε (ψευδ) ώνυμο, υπάρχει ένας αληθινός άνθρωπος, με ψυχή και σάρκα.
Με τα καλά μας, με τα κακά μας, με τις παραξενιές, τις αλήθειες και τα ψέματά μας.
Με τα βάσανα, τις χαρές και τους πόνους μας.
Με τους αγώνες τους καθημερινούς, τις στεγνές δουλειές μας, την σκληρότητα, το μυαλό και τις ευαισθησίες μας.
Έτσι είναι…
Κι απ’ εδώ, όπως κι απ’ αλλού άλλωστε, έχεις την ευκαιρία να κάνεις τις επιλογές σου, με τους ανθρώπους.
Κι έχουμε , ως γνωστόν, αρκετοί ταιριάξει μεταξύ μας, σε ζωντανή, φιλική συντροφιά και παρέα, και μερικές φιλίες από αυτές, εξελίχθηκαν απ’ τις καλύτερες…

Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις,
μου έδωσαν δυό καίριοι προβληματισμοί, που διετύπωσαν δυό syn bloggers.

σκέψεις ελάχιστες,

Περί εφαρμοσμένης προσωπικής ελευθερίας
Στο διαδίκτυο