Παρασκευή, Μαρτίου 14, 2008

"μαίανδροι επί υδρίας"


από την πρώτη μέρα λειτουργίας
το δήλωσα :
τούτο το blog
πρεσβεύει
τη συμμετοχική δημοκρατία.


έτσι,




ector a dit :






.
Με χτύπησε κατάκαρδα πνοή ανυψώνουσα πελάγη
απο χείλη αγγείου χαρακιές στη μνήμη
γελαστός πυρετός ωραίος βηματισμός
μαίανδροι επί υδρίας άνυδρο ξεδίψασμα καίει η άμμος τα πέλματα
οδοιπορικό και στίβει παλιό οπωρικό
χυμώδες
κάστρα ανατέλλουν μέσα από ομίχλη

ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΓΗ ΠΟΥ ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΑΓΕΝΝΑΣΑΙ , ΓΗ ΑΘΩΡΗΤΗ;

Βολβοί ανοίγουν στο φως πράσινες φλόγες πυρκαγιά πόνος ματιών

Τι κέρασμα θέ μου κατευθεία από την κερασιά ανθισμένο
γυάλιζε ουρανός στο ρακοπότηρο



ector.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πώς να αντέξω τέτοιο δώρο,γιά την υδρία μιλώ ,με βαραίνουν και οι μαίανδροι δε.

Με παρέσυρε ο ρυθμός σου και θα επανέλθω εκεί στην οδοιπόρο καταιγίδα.
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ_ΣΥΝΟΙΚΟΥΝΤΩΝ

quartier libre είπε...

@ "δώρο", αυτό το απλούστατο; !

ζούμε σε πολύ σκληρά χρόνια.
και οι περισσότεροι
τίποτα πιά δεν εκτιμούν...

να είσαι καλά
φίλε ector

Ανώνυμος είπε...

Τότε η υδρία έφυγε,την πήρα,
με όλα της τα ποτάμια.[και μου αρέσειιιι].