Τετάρτη, Μαρτίου 12, 2008

Signature
a.k.



Ταξίδι
-τρείς μέρες σκάρτες-

με τη βροχή να χτυπάει στα τζάμια
και Gustav Mahler

κι άλλοτε

«Ορέ, να γίνω γης να με πατάς,
γιοφύρι να περάσεις…»



Σάββατο 8 Μάρτη του 08


Γελαστά είν’ τα βράχια.
Κι οι σκιές στο όρος Αιγάλεω τρυφερές, σαν το λευκό σου τρυφερό πουκάμισο,
που φοράω κατάσαρκα σήμερα και μου κρατάει ζεστασιά στο κορμί.
Παπαρούνες που είδα εγώ – παράπονό μου, κόκκινα μικρά λιβάδια
Ένα κομμάτι ξύλο, γλυμμένο απ’ τη θάλασσα
Χείλη από σπασμένο κανάτι πήλινο
Κι ένα μικρό θραύσμα ανασκαφής απ’ την αρχαία Αμφίπολη.
Κοχύλια γραμμωτά.
Κοχύλια με γεωμετρικά σχήματα κρύβω στις δυό μου τσέπες, επιμελώς
Κοχύλια με σχήματα Escher, να επαναλαμβάνονται σε απόλυτη συμμετρία.
Άσπρη γραμμή μέσα στο γκρι, γκρι γραμμή μέσα στο καφέ
Άσπρη γραμμή μέσα στο γκρι, γκρι γραμμή μέσα στο καφέ

Γελαστά είν’ τα βράχια.
Κι οι σκιές στο όρος Αιγάλεω τρυφερές.
Τίποτα πιά, δεν είναι όπως πριν…
Οι κουτσουπιές άνθισαν
Κι οι μαργαρίτες άπλωσαν στα Γεράνεια όρη.
Το χιόνι που λιώνει στις κορφές
Ποτίζει τα πυράκανθα του ποταμού Ασωπού
Και τις τσιτόνιες του.
Ο ηλεκτρικός από τώρα θα κυλάει
Σε σιδηροτροχιές κατάσπαρτες
Απ’ τα κίτρινά σου τα ήμερα
Οι βρούβες θάλασσα
Κι ολούθε λεμονιές φορτωμένες
Να μας θυμίζουν το Γαλατά
Κι όταν λέω «μας»
Το ξέρεις πιά,
Για σένα και για μένα λέω.
Κι όταν κοιτάζω τα μικρά σου, γαλάζια παράθυρα
Είναι που βλέπω τη θάλασσα μέσα σου.

Αγαπώ τα μονοπάτια των χαμομηλιών
Γιατί ευωδιάζουν
Και γιατί είναι μονοπάτια
Που έχουν πιά τον προορισμό τους.

Και πόσες φορές
Δε σου μίλησα για τούτα τα παλιά
Δίπατα και μονόπατα πετρόχτιστα
Με τις κεραμιδένιες στέγες,
Για τα κατώγια τους
Και τις απλωμένες λουλακί μπουγάδες στις αυλές.

Για τούτα τα φωνακλάδικα βατράχια
Στην άκρια του βάλτου με τα νούφαρα.
Για τις βιολέτες μάτσα,
Τα ταπεινά λάπατα,
Τις τσουκνίδες – κίονες,
Τις λαχανίδες,
Τα φρέσκα κουκιά στα περβόλια,
Τις κληματόβεργες δεμάτια
Και τα μικρά, ατίθασα χόρτα
-σου ζήτησα κάποτε : μην αφήσεις κανέναν να στα πατήσει

Πόσες φορές
Δε σου μίλησα για τις ελιές τις φρεσκοκλαδεμένες,
Τους μαύρους κότσυφες μες στα χωράφια,
Στους φράχτες τις άγριες βατομουριές
Με τα μύρια αγκάθια τους,
Το δάσος με τους ευκάλυπτους
Και τα τριφύλλια χάμω

Και πάντα μαζί δεν καμαρώναμε
Τις φωλιές του χειμώνα
Χτισμένες μέσα στα γυμνά κλαδιά;
Πάντα μαζί δεν καμαρώναμε
Τον καπνό να σηκώνεται
Απ’ τις παλιές καμινάδες;
Πάντα μαζί δεν καμαρώναμε
Τα βαριά, άσπρα σύννεφα να ταξιδεύουν;
Και πάντα μαζί δεν γελάγαμε σαν παιδιά
Με τις πρώτες μας, ανοιξιάτικες φράουλες;

Στο τείχος στο Καστράκι
Οι αρχαίες τρύπες
Έγιναν φωλιές νεοσσών.
Στη Νικόπολη
Αφρίζει το κύμα
Κι απάνω στον αφρό
Ξεκουράζονται οι γλάροι.


Κυριακή 9 Μάρτη του 08


Στον ήλιο υψωμένο υπερήφανα
Βενετσιάνικό μου καμπαναριό
εσύ
Και παλιακό μου κόκκινο
Emblême αρχαίας ομορφιάς
εσύ
Καμαρωτό μου φουρούσι μαρμάρινο,
Στο χέρι σμιλεμένο μου ακροκέραμο
εσύ
Παλιάς εστίας ακριβό μου ρόπτρο
εσύ
Και στοργική φωλιά χελιδονιού μου
Μολυβένιε μου ουρανέ, εσύ
Και σύννεφά μου
Βαριά σκαριά ταξιδιάρικα
Μικρό μου εφηβικό κυπαρίσσι, εσύ
Και κορμέ της γέρικης, σοφής ελιάς μου
Κοτρώνι σκληρό στο χώμα μου , εσύ
Και φύλακα της γης – ξερολιθιά μου
Η contra fossa της ζωής μου , εσύ
Και Ενετική μου fortezza, απάτητη.






Δευτέρα 10 Μάρτη του 08


-η πρωτονήστιμή σου-

ώρα 05.38
σκοτεινός πάνω ο ουρανός
σκοτεινή έξω η θάλασσα
ας περιμένουμε το ξημέρωμα, όσο γίνεται ψύχραιμα…

ώρα 10.00
άκρια στη θάλασσα.
βαδίζω.
σκέφτομαι το παράπονο της παπαρούνας.
βαδίζω.
σκέφτομαι.
στο μεταξύ, φωτογραφίζω
την ανυπάκουη θάλασσα
τις καστρόπορτες της σιγουριάς
τα περιστέρια της αγάπης
τα παλιά σημάδια της ομορφιάς, της τέχνης και του πνεύματος
τα καμπαναριά
και τις μπουγάδες στα σοκάκια.

ώρα 12.00
λιακάδα στο Πεντοφάναρο.
Αμαρτωλό μου τσίπουρο,
εγώ σε ονοματίζω νηστήσιμο !
Ήλιος με σύννεφα.
Εσύ, εγώ, ο ήλιος και τα σύννεφα.






Τρίτη 11 Μάρτη του 08


Ταξίδι
Ανάμεσα σε χρώματα.
Τα κίτρινα, τα πράσινα, τα μωβ, τα καφέ,
Αυτά με φέρνουν σήμερα

Ταξίδι
Ανάμεσα σε σύννεφα.
Η καταιγίδα, το χαλάζι, η ομίχλη,
Οι χοντρές σταγόνες της βροχής,
Ο άνεμος κι οι μπόρα
Η μηδενική ορατότητα
Αυτά με φέρνουν σήμερα

Τα ποτάμια που φούσκωσαν
Οι ξεχειλισμένοι χείμαρροι
Οι λίμνες με τα σύννεφα πεσμένα πάνω τους
Τα βυθισμένα στον ουρανό βουνά
Οι αδιάβατοι δρόμοι
Αυτά με φέρνουν σήμερα

Οι Ελληνικές νταλίκες της Ε 95 και της Ε 65
Με τα φορτία απάνω άδετα,
Τα ψυγεία Β Sofia
Τα φορτηγά με τις τέντες ν’ ανεμίζουν στη βροχή
Οι μπετονιέρες αρχόντισσες του σκοτεινού μου φόβου
Τα ΚΤΕΛ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ, ΑΡΤΑ, ΠΡΕΒΕΖΑ, ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ
Και οι ευχές των φίλων μας
Αυτά με φέρνουν σήμερα

Οι επικίνδυνες προσπεράσεις
Οι τριτοκοσμικές ασφαλτοστρώσεις
Τα μπετονένια διαχωριστικά παραπέτα
Το «καβαλάμε τη λευκή διαχωριστική, να μας οδηγεί στην ομίχλη»
Οι αφύλαχτες διαβάσεις των τρένων
Οι λακκούβες με τα λασπόνερα
Τα φώτα θυέλλης
Αυτά με φέρνουν σήμερα

Προς εσένα.

8 σχόλια:

genna είπε...

μια καλημέρα,

μια αγγαλιά κι ένα γλυκό φιλί

για ΣΕΝΑ!

quartier libre είπε...

@ καλόδεχτες
οι αγκαλιές των φίλων
στην ανθρώπινη θλίψη

Ανώνυμος είπε...

Με χτύπησε κατάκαρδα πνοή ανυψώνουσα πελάγη
απο χείλη αγγείου χαρακιές στη μνήμη
γελαστός πυρετός ωραίος βηματισμός
μαίανδροι επί υδρίας άνυδρο ξεδίψασμα καίει η άμμος τα πέλματα
οδοιπορικό και στίβει παλιό οπωρικό
χυμώδες
κάστρα ανατέλλουν μέσα από ομίχλη

ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΓΗ ΠΟΥ ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΑΓΕΝΝΑΣΑΙ ,ΓΗ ΑΘΩΡΗΤΗ;

Βολβοί ανοίγουν στο φως πράσινες φλόγες πυρκαγιά πόνος ματιών

Τι κέρασμα θέμου κατευθεία από την κερασιά ανθισμένο
γυάλιζε ουρανός στο ρακοπότηρο
(γράφω χωρίς τελείες ,η τελεία ανήκει σε σένα
και ο άνεμος στους αγρούς)

Ανώνυμος είπε...

Γιατί σε τρείς κολώνες μέρες στήριξες ρυθμό από καταιγίδα και ύστερα σπόνδυλους ώρες-αφού ταξίδι ήταν θα πεις
**************
Γελαστά είν’ τα βράχια

εσύ

ταξίδι
****************
και ανάμεσα φράσεις πλήρεις εικόνες γεμάτες ομορφιά πρωτόπλαστη ζωντανή.Ταξίδι που σε πήγε μέσα σου σε βαθύ ρυθμό χρόνο ζωτανό ,εσύ πλαστουργή θάλασσα μέσα σου αγνάντεψες κρεμάμενη στα μάτια του παραθύρια θαλασσιά.
ΚΑΤΑΦΟΡΤΕΣ ΛΕΜΟΝΙΕΣ ΣΤΟ ΚΑΔΡΟ Η ΑΝΟΙΞΗ ΚΙ ΕΣΥ(δηλ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΣΟΥ).

Ανώνυμος είπε...

Και ένα τελευταίο για το δρόμο:

1.Το " ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΓΗ ΠΟΥ ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΑΓΕΝΝΑΣΑΙ ,ΓΗ ΑΘΩΡΗΤΗ;" ανήκει σε ένα πολύ μεγάλο ποίημα του R.
2.Αυτό εδώ:(γράφω χωρίς τελείες ,η τελεία ανήκει σε σένα
και ο άνεμος στους αγρούς),που παρέλειψες είναι το καλλίτερο,η τελεία να διαβαστεί,έτσι όπως στο τελευταίο ποίημα του Καβάφη ,που κατάκοιτος ών,ερωτηθείς για τη ζωή του ,ζήτησε ένα χαρτί και σχημάτισε ένα κύκλο και μιά τελεία στο κέντρο του=Όλα τέλεια.Αυτή την τελεία θεώρησα δική σου ,για το ποίημά σου.
Οπότε νομίζω η θέση του στίχου αυτού,αφού έχρησες ποίημα το αναρτηθέν κατά κάποιον τρόπο,είναι εκεί.
ΕΝΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΟΥ
_Ε._

Ανώνυμος είπε...

Παρέλειψα τον πιό σημαντικό στίχο,αυτόν που δίνει όλο το ρυθμό:

Αυτά με φέρνουν σήμερα

Αυτά με φέρνουν σήμερα

Αυτά με φέρνουν σήμερα

καλό βράδυ

quartier libre είπε...

@ αληθινά σ' ευχαριστώ !

σπουδαία είναι αυτά
για ένα παράπονο
για μιά μοναχικότητα
για μιά θλίψη
και για ένα παράπονο
και για ένα παράπονο
και για ένα παράπονο.

Ανώνυμος είπε...

Έπεσα στα χέρια ειδικών που με απροσανατόλισαν και με ξεπουπούλιασαν οικονομικά.

Έχω μια κόρη 14 ετών που έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δεν γράφει στραβά ή ανάποδα, διαβάζει κανονικά, δεν μπορεί να μάθει/ αποστηθίσει/ συλλέξει σημαντικά στοιχεία/ συνοψίσει/ επιλέξει κυριότερά του (ο,τιδήποτε φανταστείτε) μπροστά σε μια σελίδα βιβλίου του σχολείου, κυρίως ιστορίας ή γεωγραφίας.
Λόγω της δυσκολίας της σε κάθε σχολείο επιλέγει να κάνει παρέα μόνο με προβληματικά/ παραβατικά παιδιά και μας φέρνει πάντα μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα που μας σπρώχνουν σε απελπισμένες πράξεις (αλλαγή σχολείου, αλλαγή "ειδικών" κλπ). Ότι χαρίσματα έχει φροντίζει με κάθε τρόπο να τα εξαφανίσει, προκειμένου να μη διαφέρει στην προβληματική φίλη της (φρόντισε να ξεχάσει τα πορτογαλικά της, αποπειράται να κάνει το ίδιο στα γαλλικά της, στράβωσε τα μπροστινά της δόντια για να βάλει σιδεράκια όπως η φίλη της, καθόταν με τα γόνατα να συγκλίνουν προς τα μέσα και να ενώνονται ώστε να στραβώσουν ενώ η ίδια παλιάέτρεχε με τα δυνατά πόδια της σαν δρομέας, προσπαθεί σε πάρτυ να τρώει τούρτα ενώ τη σιχαίνεται κλπ).

Έχει μεγάλη κλιση στο μπαλέτο και στο πιάνο (όπου μαθαίνει και προετοιμάζει περισσότερα από ότι της δίνεται κλπ) Μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος που να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα χωρίς να χρειάζονται και οι λοιπές γνώσεις. Δυστυχώς έχω παρακολουθήσει προφορικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθαριστριών από το δημόσιο και για λόγους συναγωνισμού τις ρώταγαν τι γνωρίζουν για τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Οι θεραπευτικές εισηγήσεις των ειδικών στα χέρια των οποίων έπεσα και με αφαίμαξαν ήσαν (δεν είναι όλες οι απόψεις του ίδιου ατόμου):

- Δεν έχει δυσλεξία (Λες και υπάρχει ένας διαχρονικά ισχύων ορισμός της δυσλεξίας.Και εγώ είχα δυσλεξία τα χρόνια μου και την αντιμετώπισαν με το ξύλο και τον εξευτελισμό).

- Θα ασχοληθούμε με την προσωπικότητά της μόνο. (Δεν μου απαντάνε όμως στο ερώτημά μου "Δέστε δημοσίευμα της Καθημερινής υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι για να μαθαίνουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Γιατί αυτές τις μεθόδους να τις ανακαλύψουμε εμείς -μαζί με τους κατάλληλους ειδικούς - όταν η κόρη μου θα είναι 26 ετών και όχι τώρα;

- Αφήστε τη να μείνει στην ίδια τάξη. Καλό θα της κάνει( Όμως εγώ έχει διαβάσει διάφορα βιβλία και άρθρα για τη δυσλεξία, και πουθενά δεν λέει ότι θεραπεύεται με το να μείνει το παιδί στην ίδια τάξη).

- Πηγαίνετε στον τάδε που είναι ειδικός στο να προετοιμάζει δυσλεκτικά παιδιά στο σχολείο και στο τέλος τους περνάει η δυσλεξία. Πήγα και πέρασα τη χρονιά με άθλιες συνθήκες. Ο ειδικός κάθε φορά απήύδηζε προσπαθώντας να της μάθει κάτι, δεν τα κατάφερνε, έλεγε ότι η κόρη μου κουράστηκε και "έχει κατεβάσει τα ρολλά" και μου έδινε μερικές σελίδες γεμάτες με κείμενο το οποίο εγώ ο μή ειδικός θα αναλάμβανα να της τα περάσω στο μυαλό -σαν να ήταν ένα φάξ - προτού κοιμηθεί το βράδυ.

- Να κάνετε οικογενειακή θεραπεία. Εσείς η κόρη σας και η γυναίκα σας. Θα είμαι εγώ και ένας άλλος συντονιστής. Γιατί ο άλλος (ο μπακαλόγατος); Γιατί έτσι γίνεται η ομαδική θεραπεία. Μπορείτε κυρία μου να μου δείξετε σε ένα από τα βιβλία της ομαδικής θεραπείας που έχετε στη βιβλιοθήκη σας να αναφέρει ότι θα υπάρχει και δεύτερος θεραπευτής; Έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Και τι με αυτό; Και στη Βραζιλία σε ορισμένες περιοχές κάνουν βουντού. Πόσο θα κοστίσει; 140 η συνεδρία (70 αυτή και 70 ο ειδικευόμενος μπακαλόγατος). Τι λέτε κυρία μου;(Και η θεραπεύτρια καπνίζει σαν φουγάρο μπροστά στην κόρη μου χωρίς να ζητάει συγγνώμη ή άδεια, παρόλο που απαγορεύεται από το Υπουργείο Υγείας. Σκέψου να προστεθεί και ο μπακαλόγατος που να καπνίζει τσιμπούκι!)
- (στη γυναίκα μου) Να μετάσχετε σε ομαδική θεραπεία (σε ένα κατερειπωμένο σπίτι). Θα είναι γονείς παιδιών; Όχι αποκλειστικά, μπορεί μερικοί να είναι γονείς αλλά μπορεί και να μην είναι. Θα το σκεφτώ. Προτού φύγετε, παρακαλώ να με πληρώσετε. 150 Ευρώ. Θα σας ετοιμάσουμε την απόδειξη την επόμενη βδομάδα, να τη ζητήσετε από την κυρία Βάνα.

- Δεν έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι ιδιοφυϊα η κόρη σας. Εσείς οι γονείς έχετε πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνετε ατομικές θεραπείες ο καθένας σας. Και η κόρη μας; Η κόρη σας δεν έχει τίποτα. 120 Ευρώ. Θα μου δώσετε απόδειξη; Όχι, δεν δίνω αποδείξεις, είμαι πανεπιστημιακός. τότε και εγώ δεν πληρώνω. Μα μου φάγατε την ώρα.. Λυπάμαι. Ωραία θα σας δώσω απόδειξη για 30 ευρώ. Τότε και εγώ θα σας πληρώσω 30 ευρώ.

Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση ως προς το τι να κάνω; Η κόρη μου με τόσες επισκέψεις και τέτοια παραπληροφόρηση δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και αν είμαστε φοβεροί εγκληματίες η γυναίκα μου και εγώ (φανταστείτε με να είμαι σαν τον Αυστριακό!), πάλι υπάρχει υποχρέωση των ειδικών να τη βοηθήσουν σήμερα και όχι όταν γίνει 26 ετών. Οι ειδικοι της έχουν βάλει στο μυαλό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μας και γι' αυτό εκείνη δεν μπορεί να μάθει τη μετάφραση των Αρχαίων.

Φυσικά (στην Ελλάδα πάντα έχουμε συμβουλές και επιχειρήματα) μπορεί να πεί κανείς «γιατί δεν πάτε σε κάποιο ειδικό κέντρο του δημοσίου για τα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα;» Σε αυτούς τους φορείς αν δοκιμάσετε να τηλεφωνήσετε για να κλείσετε ραντεβού, θα πάρετε την απάντηση ότι έχετε σειρά προτεραιότητας για να σας δουν μετά από ένα χρόνο. Δοκιμάστε!

Αν προσφύγετε στο Συνήγορο του Πολίτη σας απαντούν ότι α) "ναι μεν η ιατρική περίθαλψη είναι συνταγματικό σας δικαίωμα, αλλά εδώ υπάρχει αντικειμενική αδυναμία, όπως δηλώνουν οι συγκεκριμένοι φορείς", β)"μπορείτε να κάνετε αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου για παραλείψεις των οργάνων του, με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα εάν θεμελιώσετε τη βλάβη που υπέστη η κόρη σας από την παράλειψη...

Η αγωγή εκδικάζεται μετά από 3 1/2 με 4 χρόνια και αν υπολογίσουμε ότι στην καλύτερη περίπτωση κερδίσετε, το δημόσιο θα κάνει έφεση και αναίρεση οπότε μπορείτε να έχετε την απόφαση που θα σας δικαιώνει τελεσίδικη μετά από 7-8 περίπου χρόνια.

Βέβαια δεν είναι εύκολο να έκτέλέσετε απόφαση κατά του δημοσίου, οπότε μπορείτε να προσφύγετε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Στρασβούργο), αλλά θα πρέπει να προσέξετε να ασκήσετε την προσφυγή εντός 6 μηνών από την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης (μετά από αναίρεση κλπ). Η εκκρεμοδικία κρατάει περίπου 8-10 χρόνια και μάλλον θα κερδίσετε την υπόθεση με μια συμβολική αποζημίωση, εκτός αν στο μεταξύ ο αρμόδιος φορέας αποφασίσει να καλέσει την κόρη σας για εξέταση..".