Παρασκευή, Απριλίου 04, 2008

Γυναίκες
και Αυτοδιοίκηση


Γιατί,
στην εποχή μας, ακόμα πρέπει να παλέψουμε για το αυτονόητο…

όπου, το αυτονόητο – ζητούμενο, είναι ακόμα η ισότητα





3η Πανελλήνια συνδιάσκεψη Αιρετών Γυναικών

-Αθήνα 4 & 5 Απριλίου 2008-




συνδιοργάνωση:
ΕΝΑΕ (Ένωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας)
&
ΚΕΔΚΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων)





ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ :


Τα κύρια προβλήματα, που αφορούν στον γυναικείο πληθυσμό, σήμερα

- Η, σε υψηλό ποσοστό, ανεργία των γυναικών.
- Η ελλειμματική κατάρτιση των γυναικών
- Τεχνολογικός αναλφαβητισμός γυναικών (π.χ., οι Ελληνίδες, σε ποσοστό 60% είναι ψηφιακά αναλφάβητες)
- Η κάθε είδους οικογενειακή βία.

Τα αίτια της ανισότητας των δύο φύλων, δεν είναι μόνον οικονομικά. Υπάρχουν ανισότητες, που στηρίζονται στα κοινωνικά στερεότυπα.

Αν θέλουμε να επαναπροσδιοριστούν οι κοινωνικές προτεραιότητες, είναι επιβεβλημένη η εμπλοκή των γυναικών, με την πολιτική.

Δεν ισχύει ότι η γυναίκα διαθέτει μεγαλύτερη ευαισθησία από τους άντρες.
Απλά, φέρει τα διαφορετικά της βιώματα, μέσα στην πολιτική.

Οι γυναίκες κατά κύριο λόγο, μπορούν να συμβάλλουν στην ανατροπή των στερεότυπων αντιλήψεων της κοινωνίας μας,
- αν συμμετέχουν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων
- αν συμμετέχουν στην Κεντρική πολιτική σκηνή
- αν συμμετέχουν στην Αυτοδιοίκηση.




Τα χαρακτηριστικά στην εξέλιξη του 21ου αι., όσον αφορά στις κοινωνίες μας, θα είναι :

*-η ενδυνάμωση της περιφέρειας
*-η μεταφορά της οικονομικής εξουσίας, από μεγάλες πολυεθνικές, σε μικρές, καινοτόμες επιχειρήσεις
*-η ενδυνάμωση του ρόλου της γυναίκας

Αποτελέσματα μελέτης του 1995 – τα συμπεράσματα ανακοινώθηκαν στο Πεκίνο →
αν συνεχίσουμε με τους ίδιους, σημερινούς ρυθμούς, η ισότητα των φύλων θα επιτευχθεί στα αναπτυγμένα κράτη, Αμερικής, Ευρώπης, σε 350 χρόνια και στα υπόλοιπα μέρη, σε 2.500 χρόνια (!)

Το 80% της φτώχειας στον πλανήτη, αφορά σε γυναίκες και παιδιά.
Υπάρχει έτσι, ζήτημα κοινωνικής συνοχής.

-απασχόληση χρειάζονται οι γυναίκες
-οικονομική ανεξαρτησία και
-κοινωνική υποστήριξη.


Δουλειά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σε σχέση πάντα με το γυναικείο θέμα, να φροντίσει :

- την οικονομία (π.χ., σε τοπικό επίπεδο, στις μικρές πόλεις, ενίσχυση της γυναικείας επιχειρηματικότητας)
- τη συμμετοχή της γυναίκας στο πολιτικό σύστημα (θέσεις ευθύνης στη διοίκηση, συμμετοχή σε όλες τις επιτροπές, κ.τ.λ.)
- τις κοινωνικές υποδομές (π.χ., παιδικούς, βρεφικούς σταθμούς, ώστε να μπορέσουν να απελευθερωθούν γυναικείες δυνάμεις, που είναι εγκλωβισμένες)
- τα ανθρώπινα δικαιώματα (π.χ., όσον αφορά στη βία κατά των παιδιών και των γυναικών)



Ο Αυτοδιοικητικός λόγος ,
οφείλει να είναι διδακτικός, ευρηματικός,
και να καταλήγει πάντοτε σε προτάσεις.



Δεν ξεχνάμε ότι
- Η πολιτική ζωή είναι το πιο σκληροπυρηνικό ανδροκρατούμενο οχυρό
- Η συμμετοχή της γυναίκας είναι θέμα ποιότητας της δημοκρατίας



Ως να περάσει η ισότητα,
στο συλλογικό μας DNA.

.

.

ο παρών χώρος

κάνει συνειδητή προσπάθεια

να μην μπαίνει σε καθημερινή συζήτηση

για την πολιτική,

την οποία αγαπά

και προσπαθεί να τιμήσει καθημερινά, στο πεδίο.

παρ' όλ' αυτά, από καιρού εις καιρόν,

παραβιάζει τον κανόνα

και αναφέρεται σε ζητήματα, όπως σήμερα.

άσε που, ο γράφων,

κατά μίαν έννοια,

θεωρεί την τέχνη - πολιτική,

και την πολιτική θεωρεί αγάπη















1 σχόλιο:

ange-ta είπε...

Καλημέρα φίλη μου,
καλημέρα φεμινισμός.

Εγώ, παρότι ξέρεις πόσο φεμινίστρια είμαι, έχω πάψει να θεωρώ σαν στόχο του γυναικείου ζητήματος την αύξηση του αριθμού των γυναικών στη πολιτική ζωή.
Οι λόγοι είναι πολλοί.
Πρώτον, για να αναδειχτείς πρέπει να αποδεχτείς τον ανταγωνισμό και το σύστημα όπως είναι, οπότε η παρουσία της γυναίκας επιτείνει την καταπίεση της, αντί να την οδηγεί σε απελευθέρωση.
Δεύτερον που είναι συνέπεια του πρώτου: Οι γυναίκες στην πολιτική συμπεριφέρονται σαν άνδρες, οπότε το θέμα παραμένει ως έχει. Θα σου πω το τελευταίο τραγελαφικό της υπουργό εξωτερικών. Πήγε στη Τουρκία για να βγάλει λόγο υπέρ της μαντήλας, η ανόητη!

Τρίτον και πιο σπουδαίο, δεν πιστεύω, ότι η πολιτική και οι πολιτικοί βρίσκονται στον δρόμο της απελευθέρωσης της κοινωνίας από τα δεινά της, αλλά αντίθετα τα επιδεινώνουν. Ο δρόμος λοιπόν για την απελευθέρωση της γυναίκας δηλαδή της κοινωνίας κατά βάση, δεν θα περάσει από τον κοινοβουλευτισμό!!!!

Επι πλέον, πιστεύω, ότι η γυναίκα είναι όντως πιο ευαίσθητη απο τον άνδρα και γι αυτο δεν της πάει η κοινοβουλευτική πολιτική!

Εγώ προσωπικά προτιμώ να μαγειρεύω, παρά να μιλάω με τον Ερντογκάν, ή τον Μπούσ ή την Κοντολίζα ή την Μέρκελ η τον Σαρκοζί.

Προτιμώ να μιλάω, με το Βίτα μι Μπάρουακ, τον Μπάμπη, τον Ηλιότυπο, την Καρτιέ λίμπρ, την Αμπθα, τον Κρόππερ, τον Δημήτρη, την Τούλα, την Ντάντη και κάποιους ακόμα.

Δεν θα ήθελα με τίποτα να συναναστρέφομαι με τον Κόκαλλη και τους ομοίους του, γιατι θα κόλαγα την επικίνδυνη ανάσα τους.

Αφού δεν μπορώ να τους αλλάξω, καλλίτερα να μην τους βλέπω!

Θα έλεγα, ότι όσο πιο μακρυά μένουν οι γυναίκες απο την πολιτική, τόσο πιο μεγάλη είναι η ελπίδα της ανθρωπότητας να απελελευθερωθεί κάποια μέρα απο την συμφορά του φιλελευθερισμού!