ΙΙI .

.ΑΦΙΕΡΩΜΑ

.στον

Georges Rouault
1871-1958

.
χαρακτικός κύκλος

"Miserere et Guerre"

.

58 οξυγραφίες

his lawyer, in empty phrases,

proclaims his total ignorance...

Το κείμενο για τον Rouault

είναι από άρθρο

της Νίκης Λοϊζίδη

Isaiah 53:7

"He has been maltreated and oppressed

and he has not opened his mouth."
.

Ησαίας 53:7

"Αυτός ήτο κατατεθλιμμένος και βεβασανισμένος

αλλά δεν ήνοιξε το στόμα αυτού"

Οι έγκλειστες σε βίαια τονισμένα περιγράμματα μορφές του «Miserere» -ο «Clown» ως άλλη εκδοχή του ταπεινωμένου Ιησού αλλά και του περιθωριακού καλλιτέχνη-, έχουν βαθιές ρίζες και στο κλίμα του αντιαστικού μποεμισμού που άνθησε στο Παρίσι κατά την περίοδο 1830 με 1930.
Ο μποεμισμός, ως σύμπτωμα των αντιθέσεων και των πολλαπλών συγκρούσεων στους κόλπους της ίδιας της αστικής κουλτούρας, διαμόρφωσε σημαντικές εστίες δράσης, όπου η δημιουργική πρωτοτυπία και η ρήξη με τις καλλιτεχνικές συμβάσεις ταυτίζονταν με το κοινωνικό περιθώριο.
Στα γνωστά «στέκια» των μποέμ, οι περιθωριακοί της κοινωνίας του Παρισιού συναναστρέφονταν με θρησκευτικούς οραματιστές, «ενοχλητικούς» συγγραφείς και πρωτοπόρους καλλιτέχνες.

.

sunt lacrimae rerum

et mentem mortalia tangunt

.

είναι τα δάκρυα των πραγμάτων

κι όσα πεθαίνουν που αγγίζουν το νου

.

Virgil, Aeneid I : "There are tears in things..."

LACRIMAE RERUM

του Λάμπρου Πορφύρα

'Αμοιρη! Το σπιτάκι μας εστοίχειωσεν

από την ομορφιά σου τη θλιμένη

στους τοίχους, στον καθρέφτη, στα εικονίσματα,

από την ομορφιά σου κάτι μένει.

.

Κάτι σα μόσκου μυρωδιά κι απλώνεται

και το φτωχό σπιτάκι πλημμυρίζει,

κάτι σα φάντασμα θολό κι ανέγγιχτο,

κι όπου περνά σιγά το κάθε αγγίζει.

'Εξω βαρύ μονότονο ψιχάλισμα

δέρνει τη στέγη μας και τότε αντάμα

τα πράγματα, που αγιάσανε τα χέρια σου,

αρχίζουν ένα κλάμα...κι ένα κλάμα...

Κι απ' τη γωνιά, ο καλός της Λήθης σύντροφος,

τ'αγαπημένο μας παλιό ρολόι

τραγουδιστής του χρόνου, κι αυτός κλαίοντας,

ρυθμίζει αργά φριχτά το μοιρολόι.