Ελύτης
Προσανατολισμοί
IX
Εγώ δεν έκανα τίποτε άλλο. Σε πήρα όπως εσύ πήρες την αμεταχείριστη φύση και τη λειτούργησες είκοσι τέσσερις φορές στα δάση και τις θάλασσες. Σε πήρα μέσα στο ίδιο ρίγος που αναποδογύριζε τις λέξεις και τις άφηνε πέρα σαν ανοιχτά και αναντικατάστατα όστρακα.
Σε πήρα σύντροφο στην αστραπή, στο δέος, στο ένστιχτο. Γι' αυτό κάθε φορά που αλλάζω μέρα σφίγγοντας την καρδιά μου ως το ναδίρ, εσύ φεύγεις και χάνεσαι νικώντας την παρουσία σου, δημιουργώντας μια μοναξιά Θεού μια πολυτάραχη ανεξήγητη ευτυχία.
Εγώ δεν έκανα τίποτε άλλο από κείνο που βρήκα και μιμήθηκα σε Σένα
Χ
Ακόμα μια φορά μέσα στις κερασιές τα δυσεύρετα χείλη σου. Ακόμα μια φορά μέσα στις φυτικές αιώρες τ' αρχαία σου όνειρα. Μια φορά μέσα στ' αρχαία σου όνειρα τα τραγούδια που ανάβουν και χάνονται.
Μέσα σ' αυτά που ανάβουν και χάνονται τα ζεστά μυστικά του κόσμου. Τα μυστικά του κόσμου.
.
.
2 σχόλια:
Αφήνω εδώ το «σχόλιο» μου για την αγαπημένη σου Auvergne! μήπως και δεν το βρεις, γιατί, αν και 7 χρόνια στο Παρίσι δεν κατάφερα να την επισκεφτώ και ξέρεις, τώρα στα χρόνια της… ωριμότητας, είναι απ΄τα πράγματα που πολύ μετανιώνω, ακριβώς γιατί δεν τα έκανα.
Elle est a toi cette chanson…
Άσχετο, αλλά πότε θα μας αλλάξεις τα τραγούδια; Τεμπελιάζουμε λίγο miss?
τα τραγούδια...
α, ναι, είναι και τα τραγούδια.
απ΄το Μικρό Ναυτίλο
"θα φανούν αργότερα τα οστά μου
φωσφορίζοντας ένα γαλάζιο
που το πάει αγκαλιά
ο Αρχάγγελος"
μου φαίνεται, Cleli, πως πρέπει να πάω για ύπνο.
έγερση στις 7
Δημοσίευση σχολίου