signature

a.k.

Ετούτο το γυαλί, πάνε χρόνια που τ’ αγόρασα. Στη στοά του Ορφέα ήτανε θαρρώ, ένα παλιατζίδικο. Εγώ, στην αγκαλιά έναν Σαρτρ, μιαν Αντιγόνη, κι έναν Αινεία στην κωλότσεπη του τζην, τον πατέρα φέροντα. Εκεί, στη στοά θαρρώ του Ορφέα, αγόρασα ετούτο το γυαλί, μικρό, φυσητό κρύσταλλο, διάφανο μωβ, ίσως δραχμές ογδόντα ή κάτι τέτοιο… Τώρα, στολίζω το δωμάτιο με κλαδιά πασχαλιάς, που κόβω βιαστικά το πρωί απ’ τους φράχτες, δοχείο το έκανα για άνθη, ανάμεσα σε βιβλία, πρόχειρες σημειώσεις χειρόγραφες, αποκόμματα εφημερίδων, γκρι και πράσινους υπηρεσιακούς φακέλους, υπολογιστές, πληκτρολόγια, αδιακρισίες, γκρίνιες και φωνές ανθρώπων. Και σαν, μιαν αβάσταχτη έχω ανημπόρια να το αποχωριστώ, ετούτο εδώ το μωβ σου, διάφανο κρύσταλλο.