Πέμπτη, Αυγούστου 07, 2008



.

.

a.k.

.

.

Αυτή σε νοσοκομείο ξανά, ποτέ. Μήτε για σκωληκοειδίτη. Μήτε για κρεατάκια. Μήτε για εξέταση αίματος. Μήτε για παρανυχίδα. Για τίποτα. Ποτέ ξανά. Ποτέ. Κι όταν αυτή λέει ποτέ, είναι ποτέ. Πάει και τελείωσε.
Στρατόπεδο συγκέντρωσης το χει ακόμα στο νου της το νοσοκομείο. Κι όσον καιρό ανέβαινε σε εκείνο εκεί, των προνομιούχων προαστίων, Νταχάου το ανέβαζε μπαίνοντας, Νταχάου το κατέβαζε βγαίνοντας.
Προθάλαμοι μελλοντικών θανάτων. Άνθρωποι απελπισμένοι, που παραληρούσαν. Ήξεραν. Περίμεναν. Πειραματόζωα στις παρυφές της πόλης. Παρατειμένοι σαν τ’ αδέσποτα, που όταν οι νεόπλουτοι τα βαρεθούν, παν στους πρόποδες των βουνών και τα πετάνε.
Εδώ γίνονταν τα πειράματα. Κι αυτή έμπαινε σ’ αυτούς τους γαλάζιους θαλάμους του Dante, δεν ήθελε να βλέπει, δεν ήθελε να τους ακούει να κλαίνε, έσφιγγε τα δόντια της κι έλεγε, υπάρχουν άνθρωποι που βγήκαν ζωντανοί απ’ το Νταχάου. Υπάρχουν άνθρωποι που σώθηκαν. Υπάρχουν άνθρωποι σκληροτράχηλοι και πεισμωμένοι, που είπαν «εγώ θα βγω απ’ την κόλαση» και βγήκαν.
Μα εσύ, δε στάθηκες ποτέ, να σου μιλήσει για την αυλή του Dante.
Δε στάθηκες ποτέ, να σου μιλήσει για τον φόβο. Για τη ντροπή ήθελε να σου μιλήσει.
Για την αηδιαστική μυρωδιά των ματζουνιών και για το τρομακτικό γαλάζιο χρώμα τους.
Κι αναρωτιόσουν διαρκώς «τι θέλει άραγε να μου πει;».
Ώσπου ξέχασες πιά και ν’ αναρωτιέσαι.

10 σχόλια:

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΤΙ 'ΝΑΙ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΕΡΑ...!!!!!

Χ.Α.

quartier libre είπε...

@ ανάρτηση στις 5 το πρωί!
ωραίος Θρακιώτικος (?)

quartier libre είπε...

@ είναι εξαίρετο κομάτι
κι εξαίρετη απαγγελία,
όπως ακριβώς το θυμόμουν!
σ' ευχαριστώ πολύ πολύ,
lucky look :)

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΙΣ... 2:00 ΤΟ ΠΡΩΙ,ΕΝΝΟΟΥΣΑ,
...!!!!!

Χ.Α.

Υ.Γ. ... ΦΥΣΗΞΕ ΛΙΓΟ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ
ΚΑΙ... ΑΜΟΛΗΣΑ ΚΑΛΟΥΜΠΑ...
ΝΑ 'ΣΑΙ ΚΑΛΑ!

μελονικος είπε...

Πολύ ωραία ανάρτηση.
Το απόλαυσα.
Να είσαι καλά.

quartier libre είπε...

@ άρχοντα,

να σαι κι εσύ καλά!
ετοιμάζομαι για φυτέματα και θα χρειαστώ τις συμβουλές σου :)

Unknown είπε...

εμένα με πόνεσε πολύ.
χαζή είμαι, χαζά λέω, χαζά νιώθω.

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

σαφώς ότι καλύτερο έχω διαβάσει τελευταία...

να 'στε καλά κυρία μου.... κι΄ ας ξυπνήσατε την μελαγχολία - αυτή την ευγενική μούσα - που για λίγο με είχε ξεχάσει .....

quartier libre είπε...

@ έχετε επιλέξει να απεικονίζεστε ως τέρας, αλλά αγνοείτε,
δόκτορα,
ότι συνομιλείτε επίσης με ένα τέρας ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ!
ποιός; μελαγχολία εγώ;
η έχουσα μονίμως τον πόδα στους συντροφικούς χασαποσέρβικους
και η από τους φίλους αποκαλούμενη,
"το γελαστό παιδί";

ε, δε λέω,
ρίχνουμε τακτικά και κάτι απελπισμένα κλάματα
όμως, πάντα "από μέσα μας", δόκτορα,
πάντα από μέσα μας.
ποτέ απ' έξω...

φιλώ σας :)

quartier libre είπε...

@ αμπτθ,

εδώ είμαι :)