Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 01, 2008

στο υπέροχο γαλάζιο
στο πέτρινο
στο λουλακί
στο λευκό
στο λευκό



α.κ.



- έτσι, μιά πρώτη, πρόχειρη, αδούλευτη, αυθόρμητη σκέψη -


Ο τόπος μας είναι αγκαθιές γεμάτος και φρύγανα. Τόπος στεγνός. Θάλασσα ως πέρα το θυμάρι, να ξελογιάζεται η μέλισσα. Και οι μικρές, καλοκαιρινές έχιδνες, να ξελογιάζονται κι αυτές. Βουνοκορφή αντίκρυ στη βουνοκορφή. Ξερολιθιά στην ξερολιθιά. Λίθος πάνω στο λίθο. Δεντρογαλιά τη δεντρογαλιά. Μοναχικά μου αλώνια. Γύρνα, φτερωτή του μύλου, να ρθώ με τα τσουβαλάκια μου, να τρίψεις το σιτάρι αλεύρι, να θρέψω τα παιδάκια μου. Στον τρελό αγέρα στις κορυφογραμμές, γύρνα φτερωτή του μύλου. Στον τρελό αγέρα στις καλαμιές ανάμεσα, γύρνα, φτερωτή του μύλου. Στις στέρνες τις κούφιες, στις λευκές ταράτσες, και τις λουλακί, γύρνα φτερωτή του μύλου. Ο τόπος μας είναι αγκαθιές γεμάτος και φρύγανα. Άνυδρος τόπος. Μάρμαρο άσπρο, στο άσπρο μάρμαρο. Μάρμαρο πράσινο, στο πράσινο. Μιά περηφάνεια μόνο κι ένας αγώνας. Έτσι σμιλεύουν το μάρμαρο. Οι λιθοξόοι.




10 σχόλια:

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

...έτσι οι λιθοξόοι, έτσι κι΄ εσύ.
σμιλεύεις τις λέξεις και φτιάχνεις εικόνες γνώριμες κι΄ αγαπημένες.

νάξερες πόσο σε ζηλεύουν οι κινηματογραφιστές.
άνποτε μπορούσαν να παγιδεύσουν στα δύο τρία λεπτά του λόγου σου τόσες εικόνες...
κι΄ ας λένε πως μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις
δέκα λέξεις στα χέρια σου είναι χίλιες εικόνες
έτσι λέω εγώ

για μια ακόμα φορά σ΄ ευχαριστώ που μάφησες να δω μέσα απ΄ τα μάτια σου

και τομάζος π. και απαράδεκτος.

quartier libre είπε...

@ θες να με κάνεις να χωθώ κάτω απ' τη γή ;
ε ;

:)

Χαρ. Αλβερτος είπε...

...ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΥΣΤΕΡΝΙΑ... ΕΦΤΑΣΕ Η ΧΑΡΙΣ ΣΑΣ! :))

Ανώνυμος είπε...

υπέροχη φωτο. ασφαλώς θα ήτο μεγάλη αδιακρισία να ρωτήσω από που είναι, αλλά αν θέλετε το λέτε.

elphaba είπε...

συγγνώμη το ανώνυμο σχόλιο είναι δικό μου ειμαι ο/η gemini θαυμαστής των μπλογκόπληκτων.

akb8862 είπε...

Ξεσηκώνει τα μυαλά το κείμενό σου αυτό!
Να σαι καλά .Καλό μήνα!

Cle Petridou είπε...

;)

genna είπε...

που να πρωτοαφήσω σχόλιο, πάνω κάτω λέξεις
της ξερολιθιάς, της φτερωτής του μύλου, φρύγανα...
Λαξεύουν οι μαρμαράδες, ότι η φύση τους χάρισε
κι οι αέρηδες εκεί να σφυρίζουν μέσα απ' τι ξερολιθιές να μεταφέρουν στη Παναγιά λόγια προσευχής κι Αγάπης...

Πόση συγκίνηση... μαζεμένη σ' ένα τόπο
και στα λόγια σου κοριτσάκι...

Καλό φθινόπωρο!

quartier libre είπε...

@ genna

ευχαριστώ, που είσαι εδώ :)

quartier libre είπε...

αληθινά ευχαριστώ...
ο καιρός
είναι της ανάγκης...