Κιόνια
Τρίτη 2/9
a.k.
.
.
το σώμα, στην άκρια της θάλασσας τέντωσα, σαν κεραία, την ώρα που άρχιζε η καταιγίδα. τους κεραυνούς δεν τρόμαξα. προσευχόμουν. ας είναι να με πάρει ένας αφρός, ένα κύμα. ας είναι να με πάρει ένα κύμα, Κύριε.
το σώμα, στην άκρια της θάλασσας, σαν κεραία τεντώνω, την ώρα που αρχίζει η καταιγίδα. τους κεραυνούς δεν τρομάζω. προσεύχομαι. να έρθει ένα κύμα να με πάρει, Κύριε. να ρθεί ένας αφρός, ένα κύμα.
9 σχόλια:
Να ξερες πόσο προσεύχομαι & γω για αυτο!
Πολύ ποιητικό το κείμενο.
Καλό βράδυ.
@ akb8862,
συν αδελφική, ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ !
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΩ ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΛΕΞΗ ΠΡΟΣ ΛΕΞΗ ΑΠ' ΑΡΧΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
!!!
να ήξερες μόνο πόσο μου αρέσει να σε διαβάζω!!!
ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
όπως ωραίο
ΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠ
όπως πανέμορφο
αααααααααααααααααα
όπως απέριττο γι αυτο ωραίο
εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
όπως ευαίσθητο
θθθθθθθθθθθθθθθθθθθθ
όπως θαραλαίο
Ξενύχτησα φέτος πολλά βράδια στη βορεινή μεγάλη αμμουδιά.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν μπορούσα να φύγω.
Έτσι χωρίς λόγο.
Σα να εκπλήρωνα μια εντολή.
Στο τόπο μου με λένε νεραϊδοπαρμένο.
Ένα παππού μου τον έλεγαν νεραϊδογέννητο.
Φύσαγε άγριος αέρας και έφερνε τα κύματα μέχρι τα πόδια μου.
Στριμώχτηκα όσο μπορούσα κοντά στα βράχια.
Έβλεπα τους κεραυνούς που έπεφταν στο πέλαγος.
Αυτό μούγγριζε και τους αντιμαχόταν.
Τώρα θ’άρθει , είπα
Έπιασε βροχή.
Μια προεξοχή του βράχου με προφύλαγε κάπως.
Μόνο ο αέρας μου ‘φερνε και με μούσκευε καμιά φορά.
Περίμενα μέχρι το χάραμα.
Δεν ήρθε.
Δεν ήρθε και σήμερα , είπα.
Έφυγα.
Αυτό σκέφτικα όταν το διάβασα.
χαιρετώ.
@ νίκο,
μου επιτρέπεις να το αναρτήσω;
Μόνο στην ψυχή μου μπορώ να βρω κάτι να σε φιλέψω.
Ήρθα στο χώρο σου
Σου έφερα ένα κογχύλι.
Από τη ψυχή μου.
Είναι το δώρο μου
Είναι δικό σου.
Χαιρετώ.
.........
"αλαφροισκιωτε καλε, για πες αποψε τι 'δες"
(Δ. Σολωμος)
Δημοσίευση σχολίου