στέκομαι κάτω από άσπρα σύννεφα.
στα σκοτάδια.
είπες, πανσέληνο έχει απόψε... για να το λες, έτσι θα ναι. κάπου θα υπάρχει κι η πανσέληνος.
ψάχνω στην τσάντα νευρικά για ένα τσιγάρο. εκείνο το πακέτο τα τσιγάρα που μου χάρισες, να, που θα πιάσει τόπο απόψε.
prince a. με μιά λευκή μικρή πίπα στην άκρια.
ανάβω. με ξύλινα πάντα σπίρτα. και με τα δάχτυλα να τρέμουν.
έντεκα χρόνια μετά. το ξανάρχισα.
χώνω το χέρι στην τσάντα βαθειά και σκαλίζω, δίχως να ψάχνω κάτι συγκεκριμένο. έτσι... σκαλίζω.
μιά Παναγία πολύτιμη, μικρή ασημένια, ευλογημένο "δώρον φιλίας".
ένα λευκό, γυναικείο κομπολόϊ.
ένα βιβλίο λιγνό.
το πορτοφόλι. ανοίγω το πορτοφόλι.
μιά χούφτα κέρματα.
η ταυτότητά μου, για δες, η ταυτότητά μου ! πάει να πει, έχω ακόμα ταυτότητα !
δύο φωτογραφίες παιδιών. γελαστές.
στο τσεπάκι, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, κουβαλάω πάντα φύλλα δάφνης, απ' τα "φυλακισμένα μνήματά σου",
και δυό μικρούτσικες, γραμμωτές αχιβάδες.
ρίχνω στους ώμους μου το γαλλικό μάλλινο σάλι. τυλίγομαι. όσο να ναι, κρατάει ακόμα λίγη ζέστα.

αυτά είναι όλη η πραμάτεια μου. το βιός μου.

σ' ευχαριστώ, για τον πλούτο, που μου χάρισες, Κύριε!