Κράτησα τη ζωή μου
I.
.
.
.
.
.
Τα φθινοπωρινά
Μετέωρα βουνά, των Αγράφων...
Κότινος
Κουτσουπιές
Υδρόβια μέντα
Νεροχελώνες
Μικροί βάτραχοι
Αγριογούρουνα
Μικρές αρκουδίτσες
Λαχανίδες
Πλάτανοι
Έλατα
Πλατύφυλλη βελανιδιά
Καστανιά
Αρκουδοπούρναρο – Γκύ – Ilex λατινιστί ! –
Κερασιές
Καρυδιές
Τσουκνίδα
Ζωχοί
Δενδρολίβανο - rosmarinus
Πατουλιές – μουρτζές –
Δρυς
Σφεντάμια
Ραδίκια
Βερβερίδες
Μυρτιά
Βάτα
Σπάρτα
Αγιόκλημα
Πυράκανθα
Άγρια κρανιά (απ’ εδώ βγαίνουν οι βίτσες, που τρώγαμε μικροί ξύλο στα χέρια… και στα πόδια …)
Αγριμόνιο
Αγριοτριανταφυλλιές
Βαλεριάνα
Βάλσαμο
Δυόσμος
Μελισσόχορτο
Θυμάρι
Λουίζα
Φραγκοστάφυλο
Μέντα
Ίταμος
Ιεροβοτάνι
Χιλιόφυλλα
Αμάραντος
Φασκομηλιά
Αρτεμισία – αψέντι – αψιθιά
Ματζουράνα
Χελιδόνιον το μέγα (!)
Ασφάκα
Λεβαντίνη
Βερβερίδα , με τις άκριες των φύλλων κρυσταλλάκια Swarovski στην πρωινή πάχνη
φθινοπωριάτικες,
καφέ φτέρες
και κόκκινες
τ' αγκάθια
που αγαπώ
κι ο αμάραντος
δάκρυα στις χαράδρες
Λυπούμαι
γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι μέσα από τα δάχτυλά μου χωρίς να πιω ούτε μια στάλα.
Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.
Ένα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα, δεν έχω άλλη συντροφιά.
Ό,τι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτια που ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρι
και γκρέμισαν με τον αγέρα του φθινοπώρου.
ο Ληθαίος ποταμός
.
το φθινόπωρο 2008
στα Άγραφα
από α.κ.
.
.
.
Υ.Γ.
.
ένας φίλος με ρώτησε
αν τα φυτά τα πήρα από βιβλίο...
όχι ! τα κατέγραψα επιτόπου
10 σχόλια:
όμορφο ποστ κοριτσάκι....
έτσι κρατάμε, με μουσική, με στίχος και ταξίδια
φιλί
φιλία!
@ des roses,
ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
ψιθυριστὰ
μέσα στὴν ἀπέραντη σιωπὴ
.................................
-κάθε φορά που ξαναστρέφω προς τα μέσα μου,
στον Σεφέρη ξαναγυρίζω...-
άκου :
"Κι ο ποιητής αργοπορεί κοιτάζοντας τις πέτρες
κι αναρωτιέται
υπάρχουν άραγε
ανάμεσα στις χαλασμένες τούτες γραμμές
τις ακμές τις αιχμές τα κοίλα και τις καμπύλες
υπάρχουν άραγε
εδώ που συναντιέται το πέρασμα της βροχής του αγέρα και της φθοράς
υπάρχουν,
η κίνηση του προσώπου
το σχήμα της στοργής
εκείνων που λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στη ζωή μας
αυτών που απόμειναν σκιές κυμάτων και στοχασμοί
με την απεραντοσύνη του πελάγου
ή μήπως όχι δεν απομένει τίποτε παρά μόνο το βάρος
η νοσταλγία του βάρους
μιας ύπαρξης ζωντανής
εκεί που μένουμε τώρα ανυπόστατοι λυγίζοντας
σαν τα κλωνάρια της φριχτής ιτιάς
σωριασμένα μέσα στη διάρκεια της απελπισίας
ενώ το ρέμα κίτρινο κατεβάζει αργά
βούρλα ξεριζωμένα μες στο βούρκο
ΕΙΚΟΝΑ ΜΟΡΦΗΣ ΠΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΣΕ
ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΜΙΑΣ ΠΙΚΡΑΣ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗΣ
Ο ποιητής ένα κενό."
-τι έχουνε γράψει
οι άνθρωποι !...-
πολύ μεγάλο post κορίτσι μου, μπαίνω σε δόσεις, το πρώτο που κράτησα:
''χρυσά· τ᾿ ἄστρα τοῦ Κύκνου κι ἐκεῖνο τ᾿ ἄστρο ὁ Ἀλδεβαράν''
καλό απόγευμα
γειά σου μάτια μου.
Ετσι βλέπω και γω τη φύση. Ομορφιά παντού, αρκει να λείπει το αχνάρι του ανθρώπου.
@ olmea.r.
-στην αυλή-
Aλδεβαράν ονόμασαν οι Αραβες το πιό λαμπρό αστέρι, στον αστερισμό του Tαύρου.
όσο για το post,
θα το βγάλω το πρώτο video,
γιατί παίζει συνέχεια, χωρίς σταματημό...
την καλησπέρα μου !
@ αγγελάκι,
υπέροχη η φύση !
μα
υπέροχος είναι κι ο άνθρωπος !
μ' όλην την τρέλα, που τον δέρνει,
μ' όλα τα κακά, τα μαύρα και τ' άσχημά του,
ο άνθρωπος ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ,
αν το θέλει,
να κάνει αληθινά σπουδαία πράγματα !
...ο άνθρωπος,
έχει τη δυνατότητα
να μοιάσει στο θείο...
φιλώ σε.
@ ange ta μου,
όσοι
για χρόνια στη ζωή τους
στερήθηκαν το ανθρώπινο χνάρι
μπορούν να μετράν τη σπουδαιότητα
ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΝΑΡΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ...
να μου είστε καλά !
Τι όμορφιά!
Ετσι αξίζει να ζείς!!
@ Roadartist,
τι χαρά, που είσαι εδωδά !
:)
@ Roadartist,
στο γράφω εδώ, για να μην κάνω κι άλλη κατάχρηση του χώρου σου...
στο μουσείο που ανήρτησες,
έχω μέσα μιά παιδική μου φίλη !
Ηγησώ, την λένε...
Την έχουν μεταφέρει εκεί, απ' τον Κεραμεικό (το αρχαίο νεκροταφείο)
:)
Δημοσίευση σχολίου