Πέμπτη, Δεκεμβρίου 04, 2008

Γ. Σεφέρης
.
ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ
.
.
Ήτανε καλά παιδιά οι σύντροφοι, δε φωνάζαν
ούτε από τον κάματο ούτε από τη δίψα ούτε από την παγωνιά,
είχανε το φέρσιμο των δέντρων και των κυμάτων
που δέχουνται τον άνεμο και τη βροχή
δέχουνται τη νύχτα και τον ήλιο
χωρίς ν' αλλάζουν μέσα στην αλλαγή.
.
Ήτανε καλά παιδιά, μέρες ολόκληρες
ίδρωναν στο κουπί με χαμηλωμένα μάτια
ανασαίνοντας με ρυθμό
και το αίμα τους κοκκίνιζε ένα δέρμα υποταγμένο.
Κάποτε τραγούδησαν, με χαμηλωμένα μάτια
όταν περάσαμε το ερημόνησο με τις αραποσυκιές
κατά τη δύση, πέρα από τον κάβο των σκύλων
που γαβγίζουν.
.
Ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν, έλεγαν
εις ψυχήν βλεπτέον, έλεγαν
και τα κουπιά χτυπούσαν το χρυσάφι του πελάγου
μέσα στο ηλιόγερμα.
.
Περάσαμε κάβους πολλούς πολλά νησιά τη θάλασσα
που φέρνει την άλλη θάλασσα, γλάρους και φώκιες.
Δυστυχισμένες γυναίκες κάποτε με ολολυγμούς
κλαίγανε τα χαμένα τους παιδιά
κι άλλες αγριεμένες γύρευαν το Μεγαλέξαντρο
και δόξες βυθισμένες στα βάθη της Ασίας.
.
Αράξαμε σ' ακρογιαλιές γεμάτες αρώματα νυχτερινά
με καλαηδίσματα πουλιών, νερά που αφήνανε στα χέρια
τη μνήμη μιας μεγάλης ευτυχίας.
Μα δεν τελειώναν τα ταξίδια.
Οι ψυχές τους έγιναν ένα με τα κουπιά και τους σκαρμούς
με το σοβαρό πρόσωπο της πλώρης
με τ' αυλάκι του τιμονιού
με το νερό που έσπαζε τη μορφή τους.
.
.
.
.
.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μπες στο chris29-pictures.blogspot.com

akb8862 είπε...

" Ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν, έλεγαν
εις ψυχήν βλεπτέον " !

Πόσο επίκαιρος πάντα ο ποιητής,αγαπητή φίλη & συνταξιδιώτισσα, συνκωπηλάτισσα στα ύδατα του άυλου...

Είδα το ποίημα με μια σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη ματιά και το δα να ξεβράζει μετανάστες στο πουθενά σαν σε ταινία του Αγγελόπουλου...Και όλα αυτό μέσα από μια σκέψη που με διακατέχει τελευταία με όσα συμβαίνουν στην παγκόσμια οικονομία & που φαίνεται πως η "λύση" της θα αναβάλλεται συνεχώς,γιατί δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

Και συ ξέρεις γιατί,συνκωπηλάτισσα! Γιατί βλέπω τον μαύρο καβαλάρη της Αποκάλυψης να μας πλησιάζει με το φάσμα της παγκόσμιας πείνας όλο & περισσότερο....

Και μεις-το ξέρεις- μόνο να χαιρόμαστε μπορούμε γι` αυτό,γιατί αν κάνουμε αυτό :"Ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν, έλεγαν
εις ψυχήν βλεπτέον", θα ανακαλύψουμε μέσα μας τον Σωτήρα μας που έρχεται για μας & θα Τον δούμε να ρχεται εξ ανατολών για μας σαν την αστραπή που σκίζει πέρα για πέρα τα ουράνια, μα ώς τότε φρόνιμον είναι να χουμε :

"το φέρσιμο των δέντρων και των κυμάτων
που δέχουνται τον άνεμο και τη βροχή
δέχουνται τη νύχτα και τον ήλιο
χωρίς ν' αλλάζουν μέσα στην αλλαγή" !

Σε ευχαριστώ ειλικρινά για τούτη τη μέθεξη στην επικοινωνία μας.

Να σαι καλά. Καλό Σ/Κ !

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ είπε...

Πόσο ακόμη θα περιμένω τις φωτογρα
φίες;
Φιλιά

quartier libre είπε...

@ στις στέλνω πάραυτα, Συγγραφέα !
και συγνώμη, γιατί ξεχάστηκα...