signature

a.k.

αντιγράφω από το
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΡΑΒΙΟΥ
έτους 2003





Ο χρόνος ξάφνου σταμάτησε.
Τα αρχαία σύμβολα, επί, συν, έξω, διά, και οι απλές αριθμητικές πράξεις – δοκιμασμένες πηγές σοφίας λαλέουσας, σταμάτησαν.
Εσύ, ο τρυφερός εραστής της Αινειάδας και της Οδύσσειας, ποτέ δεν πίστεψες, πως πέρα, πιο πέρα απ’ τις απλές αριθμητικές πράξεις υπάρχει μόνον το χάος. Το κλασσικό χάος στο στερέωμα. Βαθύ, σκοτεινό κι αμέτρητο.
Πώς γίνεται άραγε, η έλλειψη μιάς πρόσθεσης, έστω καθημερινής, έστω μιάς πρόσθεσης συνεχούς διάρκειας και αποκλειστικού στοχασμού, να σημαίνει το χάος !
Πώς γίνεται, η παράλειψη ενός πολλαπλασιασμού, έστω καθημερινού, ή απλά, η ελλειπτική ταυτότητα μιάς στιγμιαίας αφαίρεσης, να σημαίνουν το χάος !
Η κλασσική εποχή ξάφνου σταμάτησε. Ο φόβος που πλήγωσε τα λευκά μάρμαρα, τραυμάτισε και το ήσυχο σκοτάδι.
Απόψε στον ύπνο μου, αν κοιμηθώ, ξέρω, θα ρθεί εκείνο το φεγγάρι της έκλειψης, εκείνο που κοιτάζαμε παιδιά μαζί, μετρώντας τα αστέρια του γαλαξία, υπολογίζοντας τις αποστάσεις τους.
Πώς να μετράω τώρα μοναχή τα ατέλειωτα αστέρια… Συ, ο επίμονος εραστής των κλασσικών χρόνων και γνώστης της Αινειάδας και της Οδύσσειας, τις απλές, αριθμητικές πράξεις – αρχαίες πηγές σοφίας λαλέουσας, ελησμόνησες.
.
.
.
.
.

κι οι γλάροι
τα γοργόφτερα πουλιά
λευκό μπαλέτο στα σκοτάδια…