..

υπάρχει λόγος που η ανάρτηση ετούτη

του Δεκαπενταύγουστου και της Παναγίας

ετεροχρονήθηκε κι αναρτήθηκε ξανά σήμερα.

.

είναι γιατί

στο σημερινό μάθημα ιστορίας

-που θα μεταφέρω μόλις μπορέσω -

μιλήσαμε για τούτον ακριβώς τον ευλογημένο λόφο

στο τρίστρατο των θρησκειών...

.

.

.

.

Signature
a.k.

.

Στο όμορφο του το αλώνι, απάνω στον ευλογημένο λόφο,
ο Ορνάν και η φαμελιά του, γενιές ολόκληρες, από πάππο σε πατέρα, από πατέρα σε γιό, κάθε καλοκαίρι, όταν ζύγωνε ο καιρός του θερισμού, ανέβαιναν απάνω στον ευλογημένο λόφο, κι έμπηγαν έναν ξύλινο στύλο στις σκληρές πέτρες, στη μέση ακριβώς τ’ αλωνιού.
Κατακαλόκαιρο, σαν ήθελε φτάσει η μέρα, απάνω σ’ αυτόν τον ξύλινο στύλο δέναν σφιχτά τα μουλάρια, που θα περιστρέφονταν γύρω – γύρω, μιά δεξιά, μιά ζερβά, καθώς απαιτεί το αλώνισμα.

Μετά που θέριζαν τα χωράφια, ο Ορνάν, οι γιοί του, η γυναίκα του, οι παραγιοί του, άπλωναν πάνω στις σκληρές πέτρες τα δεμάτια το θερισμένο σιτάρι, έκοβαν τα δεματικά και σκόρπιζαν ολόγυρα με φαρδιές χεροβολιές τα στάχυα, στον χώρο τ' αλωνιού.
Κατόπι, δένανε μεταξύ τους τα μουλάρια, με λαιμαριές φτιαγμένες με τριχιά, κι όλα μαζί τα ζώα τα δένανε στη μέση τ' αλωνιού, πάνω στον ξύλινο πάσσαλο.
Ο Ορνάν κι η φαμίλια του, ακολουθούσαν τα ζώα με υπομονή, βιτσίζοντας τον αέρα και φωνάζοντάς τους γλυκά, Ωϊ, Ωϊ !
Κι εκείνα υπάκουα, υπομονετικά κι εκείνα, πατούσαν βαριά τα στάχυα, ωσότου να σώσει, να βγει ο καρπός απ' το στάχυ, έτοιμος μέσα στ’ αλώνι.

Όσο κρατούσε η δουλειά τ’ αλωνίσματος, τα απογεύματα, στο φύσημα του αέρα, ο Ορνάν κι η φαμελιά του, έπιαναν με μεγάλα δικράνια το άχυρο και το πετούσαν ψηλά, να το χωρίσουν απ’ τον καρπό.
Ο αέρας που στέλνει ο Κύριος, προς βοήθεια των ανθρώπων, έπαιρνε με το φύσημά του τα στάχυα, και τα σάρωνε στις άκριες τριγύρω.Ο καθαρός καρπός, το ευλογημένο στάρι, έστεκε σε σωρό, στη μέση στ’ αλώνι.
Τότες οι άνθρωποι, έπιαναν με τα ξύλινα φτυάρια τους τον καρπό και τον έριχναν μες στα μεγάλα κόσκινα.
Τονέ κοσκίνιζαν, μετά τονέ στεγνώναν καλά - καλά, κάτω απ’ τον ήλιο όπου έχει άφθονο και ζεστόν εκείνος ο ιερός τόπος, τον αποθήκευαν στα υφασμένα στους αργαλειούς σακιά, και τονέ φύλαγαν μες σε κελάρια, να χουν τροφή το χειμώνα.
Κατόπιν, αποθήκευαν το άχυρο μες στις λιοπάνες, για να χουνε και τα ζώα τους τροφή, καθώς εκείνοι.

Το αλώνι τούτο, ήτανε καρπερό κι ευλογημένο, γιατί σε τούτον ακριβώς τον τόπο, είχε προσφερθεί για θυσία νέος άνθρωπος, τα πολύ παλιά χρόνια.

Επάνω στον βωμό της Θυσίας του Αβραάμ,

στο ίδιο σημείο από όπου, πολύ αργότερα, ο Προφήτης Μωάμεθ, κατά τας ιεράς των Μουσουλμάνων γραφάς, ανελήφθη στους ουρανούς,

εκεί, ο άναξ Σολομών, αγόρασε τ’ αλώνι του Ορνάν,
κι έχτισε τον μεγαλοπρεπή Ναό.

Πάνω στον χαλασμένο απ’ τους Βαβυλώνιους, Ναό του Σολομώντα,

όταν την Ιερουσαλήμ κατέλαβαν οι Άραβες,
ο χαλίφης Μαρουάν έχτισε εκεί, το μεγαλόπρεπο Τέμενος του Ομάρ.

Το Τέμενος του Ομάρ, οι Σταυροφόροι αργότερα, μετέτρεψαν σε Templum Domini

Στο νότιο μέρος του περιβόλου του Ναού, ιδρύθηκε το 1118 το Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών.

Έως ότου, το 1187 ο Σαλαδίνος επανάφερε ναούς και περιβόλους στην μουσουλμανική λατρεία και προσευχή.

Πολλά χρόνια πριν...

.

Στάθηκα πλάϊ στο Τέμενος του Ομάρ. Με κατάνυξη.
Τι λέω, με κατάνυξη ; ! με τρόμο καλύτερα στην ψυχή…
Στις γούρνες, στη μέση του περίβολου,
έπλυνα τα χέρια, το πρόσωπό μου.
Έβγαλα τα παπούτσια. Με πόδια γυμνά, στις πέτρες στάθηκα μπροστά, του ναού.
Κοίταζα κάτω, το Τείχος των Δακρύων.

Όλοι περάσανε απ’ εδώ, Παναγιά μου…
Όλοι ! Ως νάρθω τώρα εγώ, να Σε κοιτάζω αντίκρυ μου, Παναγιά μου !

Στο Όρος των Ελαιών,
εδώ,
κάτου, ο Κήπος της Γεθσημανή
όπου

.
«Απόστολοι, εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε…»

.

..

Η Κοίμηση της Θεοτόκου

.

ψηφιδωτό

.

από την "Μονή της Χώρας"

.

στην Κωνσταντινούπολη

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.