.

εις το όνομα του Ρόδου !.

γλυκό κουταλιού, τριαντάφυλλο !

.
το έχω σαν παιδική ανάμνηση...
μαθητές όταν είμαστε , πηγαίναμε στο σπίτι της συμμαθήτριάς μου της Όλγας στα Πατήσια κι η μαμά της μας κέρναγε γλυκό κουταλιού ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ, που τό φτιαχνε μόνη της !
οι γονείς της Όλγας είχαν έρθει από την Κωνσταντινούπολη, κι ήσαν δουλευτήδες και νοικοκυραίοι.
πού να ξέρουν να φτιάξουν τέτοια πράγματα οι δικές μας μανάδες, οι Αθηναίισες...
από τότε θυμόμουν τη γλύκα και την ευωδιά του ...
από τότε, κάθε φορά που δοκίμασα να πάρω τριαντάφυλλο έτοιμο, αγοραστό σε βαζάκι, πήγε κακήν κακώς με την πρώτη κουταλιά, γιατί δεν μ' άρεσε...
.πριν δυό τρία χρόνια, ήμουνα γιά μιά δουλειά στην Κωνσταντινούπολη - τη βασίλισσα των πόλεων, δε θα κουράζομαι να το λέω -...
ένα βράδυ αργά, κοίταζα μαγεμένη το φεγγάρι να σηκώνεται πάνω απ' την Πόλη. εκεί δίπλα μου, θυμάμαι, ήταν ένα μαναβάκι, που φόρτωνε φρέσκα λαχανικά , αυτά που θα πουλούσε το πρωί. το μαναβάκι αυτό, μέσα στην καρδιά της Βασιλεύουσας, είχε και δυό τρία καφάσια, όχι πάραπάνω, γεμάτα ροδοπέταλα !
πουλούσαν ροδοπέταλα γιά γλυκό !
.όταν γύρισα έψαξα να βρω μέρος στην Αθήνα, να πουλά ροδοπέταλα.
δε νομίζω να υπάρχει... δεν έχω βρει πουθενά...
.
κοίταξα και στον σύντροφο Γούγλη. τίποτα άλλο, εκτός από συνταγές, γιά το πώς φτιάχνουν το γλυκό...
τότε, άρχισα να ψάχνω στα χωράφια... είπαμε ή έχεις μούρλα ή δεν έχεις...
βρήκα Μαγιάτικα εκατόφυλλα. βαθύ ροζ , άρωματένια ! ό, τι δεί !
ξαναμπήκα στο σύντροφο Γούγλη και μελέτησα επαρκώς. απ' ό, τι διάβασα, αποφάσισα να ακολουθήσω τις συνταγές που έδωσαν οι παρακάτω δύο ιστότοποι.
αυτά μου πήγαν καλύτερα :

http://karvouna.wordpress.com/2011/01/16/ekatofylla/


http://neraidokosmos1.wordpress.com/2007/11/07/rodozaxari/

.
τις συνταγές αυτές ακολούθησα, με θρησκευτικήν ευλάβεια .
γι αυτό και το αποτέλεσμα προέκυψε αληθινά θεϊκό !
.
σας δίνω τη διαδικασία λεπτομερώς και Μάϊος ευλογημένος είναι, αν έχετε στον κήπο σας ή στον κήπο του διπλανού σας ή σε χωράφι ξέφραγο ή σε χωράφι φραγμένο που μπορείτε να πηδήξετε μέσα, αν λέμε βρείτε εκατόφυλλες Μαγιάτικες ανθισμένες, δοκιμάστε το άθλημα και μετά πέστε μου...





πρώτα μαζεύουμε τα τριαντάφυλλα, με προσοχή γιατί έχουν αγκάθια.

.

μετά, πιάνουμε κάθε τριαντάφυλλο απ' το κοτσανάκι του και με υπομονή βγάζουμε ένα ένα τα πέταλά του.

αν έχουμε ένα ή δύο τριαντάφυλλα, η δουλειά αυτή γίνεται γρήγορα.

αν κόψαμε μιά γεμάτη λεκάνη λουλούδια, η δουλειά τραβάει σε μάκρος.

με υπομονή, ένα - ένα ροδοπέταλο, κι όσα είναι ενωμένα τα χωρίζουμε.




τα ρίχνουμε ένα ένα σε μιά λεκανίτσα,



.

που σιγά σιγά αρχίζει να γεμίζει...




έχουμε κοντά μας ένα καλό ψαλίδι.



.

αν υπάρχουν ξερές άκριες, με το ψαλίδι τις κουρεύουμε.

βγάζουμε ό, τι ξερό ή χτυπημένο ή σάπιο κ.τ.λ. και κρατάμε τα γερά ροδοπέταλα.









μόλις τελείωσα απ' το ξεδιάλεγμα των πετάλων τα έβαλα σε μιά μεγάλη λεκάνη και από περιέργεια τα ζύγισα...

όλη αυτή η ποσότητα, είναι μονάχα 600 γραμμάρια !

θυμήθηκα τη σπαζοκεφαλιά που μας λέγαν όταν είμαστε στο δημοτικό :

"ποιό ζυγίζει πιό πολύ ; ένα κιλό πούπουλο ή ένα κιλό σίδερο ;"

ετούτα εδώ πάντως, είναι με το πούπουλο ! δεν ζυγίζουν τίποτα !




μετά τα έβαλα σε καθαρό νεροχύτη, άνοιξα τη βρύση και τα έπλυνα καλά, μερικές φορές.

ας είναι άγρια και αράντιστα... έχουν σκόνη πάνω.



μετά τα στράγγιξα, πήρα μιά κούπα, τα ζούπαγα μέσα και τα έριχνα στην μεγάλη κατσαρόλα.

η δόση είναι : 5 κούπες ροδοπέταλα, 5 κούπες ζάχαρη, 2 κούπες νερό, χυμός από δυό μεγάλα λεμόνια.

(προσοχή ! άλλο βάρος έχει μιά κούπα ζάχαρη κι άλλο μιά κούπα ροδοπέταλα...)

ΜΕΤΡΑΜΕ ΜΕ ΚΟΥΠΕΣ ΚΙ ΟΧΙ ΜΕ ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ



ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ :

(αν δεν ξέρετε το ανέκδοτο με τις καθηγήτριες και την ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ, να θυμηθώ μιά φορά, να το πουμε :)

έριξα σε βαθειά κατσαρόλα 5 κούπες ζουπηγμένα ροδοπέταλα, 5 κούπες ζάχαρη και τα ανακάτεψα πολύ καλά. μετά, τα έβαλα ολονυχτίς στο ψυγείο.





το πρωί που τα έβγαλα απ' το ψυγείο είχαν κάπως μαράνει.

-μη σας ξεγελάει η ροδένια όψη των πετάλων ! είναι σκληρούτσικα λαχανικά και θέλουν βράσιμο περίπου μιάν ώρα γιά να μαλακώσουν...





το πρωί έριξα μέσα το νερό (κατά τη δόση) και τα έβαλα στη φωτιά, στην αρχή στο 3, ως να πάρει και μετά το κατέβασα στο 1,5 γιά να μη κολλήσει το γλυκό.

δεν έφυγα καθόλου από πάνω. σιγοέβραζε και ανακάτεβα, γιά μιάν ώρα.




έως ότου, πήρε αυτό το υπέροχο χρώμα, που είναι σαν έκρηξη μαγιάτικου ροζ και βυσσινί !

λίγο πριν τελειώσει έστιψα μέσα δυό λεμόνια κι έβρασε άλλα 5 λεπτά.



.
* πρέπει να δείξετε ΠΡΟΣΟΧΗ σε τούτο :

1. το γλυκό, επειδή έχει την τάση να ζαχαρώνει (γι αυτό λέγεται και ροδοζάχαρη...), πρέπει να μείνει με ζουμάκι - να μη μας πήξει τελείως και στεγνώσει.

2. γιά τον ίδιο λόγο (το ζαχάρωμα) , μη τσιγκουνευτείτε το λεμόνι ! μεγάλα ζουμερά λεμόνια, καλύτερα να πέσει λίγο παραπάνω, παρά να ζαχαρώσει το γλυκό.
.
3. δεν βάζουμε μέσα στο βαζάκι υγρό, βρεμένο κουταλάκι .


ΑΝ παρ' όλ' αυτά, μας ζαχαρώσει, δεν το φοβόμαστε, υπάρχει γιατρειά... το ξαναβάζουμε σε κατσαρόλα με νεράκι και λεμόνι και του δίνουμε μιά βράση.

ε, μετά, η διαδικασία η γνωστή :



σαπούνισα με ζεστό νερό τα βαζάκια και τα έβαλα στο φούρνο γιά αποστείρωση (μπορείτε να ιδείτε την αποστείρωση εδώ :  ΣΥΝΤΑΓΕΣ Πορτοκάλι γλυκό κουταλιού)
έβγαλα τα βαζάκια απ' το φούρνο, κατέβασα το γλυκό απ' τη φωτιά κι άρχισα να γεμίζω ως πάνω ένα ένα βαζάκι, το κλείνω σφιχτά και το ακουμπάω ανάποδα ως την άλλη μέρα πάνω σε χοντρό χαρτί κουζίνας.

φυσικά, κράτησα έξω (γιά δοκιμή !) μιά κουταλίτσα απ' το γλυκό...

είναι απίστευτο το πώς μοσχοβολάει ! Τριαντάφυλλο !




.
.

.

.

.

.

.