"...και πηδάω μέσα από την συνέλευσιν , και τον αρπάχνω, και τον πηγαίνω εις το κάθισμα του Προέδρου Σισίνη, και τον κάθισα στο σκαμνί. 
Είπα, τούτος δεν είναι άξιος ; ..."

“Εσυνάχθημεν την άλλην ημέρα έπειτα από την εκλογήν του Καποδίστρια 
ν’ αποφασίσωμεν πρόεδρον του Βουλευτικού, να ψηφοφορηθούν τα άτομα διά την προεδρίαν. 

Επετάονταν στη συνέλευσιν το όνομα του Ζαϊμη, την άλλην ημέραν το όνομα του Μπαρλά, άλλος τον Κουντουριώτη , άλλος το Πρασσά από την Ανδρούσα, και έγινε χασμωδία.

Την άλλην ημέρα πάλιν το ίδιο, είκοσι να ψηφοφορήσουν, την άλλην 16.

Είδα την χασμωδίαν και το παράξενο του κόσμου. Εσηκώθηκα ολόρθος: 
Σεβαστή Συνέλευσις, ημείς καθήμεσθε και φιλονεικούμεν διά Πρόεδρον του Βουλευτικού, 
και η πατρίς μας κινδυνεύει να χαθεί και έχομεν συνέλευσιν επτά μήνες, 
και πρόεδρος εις την Ανατολικήν Ελλάδα είναι ο Κιουταχής, 
και πρόεδρος της Πελοποννήσου ο Ιμπραϊμης,
και ημείς καθήμεθα και φιλονεικούμεν , και τώρα ήλθεν ο Μάης, και η Αθήνα κινδυνεύει, 
και η Πελοπόννησος κινδυνεύει...
εχάθηκεν ένας από τόσους Έλληνας πληρεξουσίους να κάμωμεν Πρόεδρον ; Όμως καθήμεθα και φιλονεικούμεν!

 Εκοίταξα τριγύρω μου και είδα ένα γεροντάκι, και εκάθετο με τους Κρητικούς, αλλ’ ούτε το όνομά του εγνώριζα, ούτε τον είδα, και πηδάω μέσα από την συνέλευσιν , και τον αρπάχνω, και τον πηγαίνω εις το κάθισμα του Προέδρου Σισίνη, και τον κάθισα στο σκαμνί. Είπα, τούτος δεν είναι άξιος ; Και όλη η συνέλευσις έβαλε την φωνήν : άξιος, άξιος, και εχειροκρότησε και ετελείωσε. Τον πατέρα  μου συγχωρούσαν...
Έτσι διαλύθηκε η  συνέλευσις.”                                                 

τάδε έφη
ο Γέρος του Μοριά...